Dagboek Wendie: Tijd voor een nieuw avontuur!
- 3 minuten leestijd
Wat een dag… Ik had zo niet verwacht dat ik vandaag weg zou gaan bij mijn host family. De dagen na de verjaardag van de tweeling viel het me wel op dat Omoy afstandelijker deed. Maar elke keer als ik vroeg of er iets aan de hand was, zei ze: nee er is niets.
Wel zat ze zowat de hele dag in haar kamer. Nadat ik gisteren bedacht om het schema te maken, had ik eigenlijk gehoopt dat we er samen naar zouden kijken en tot een oplossing konden komen die voor ons beide zou werken. Maar dat ze zo zou uitbarsten, had ik echt totaal niet verwacht! De afgelopen weken heb ik zo mijn best gedaan om het hele huis weer netjes te krijgen. Het was best veel werk, want het was echt helemaal niet schoon. Binnen liepen gewoon beestjes... En toen ik die kakkerlak onder mijn bed vond, schrok ik al helemaal! Ik was elke dag wel aan het schoonmaken, terwijl Omoy me zelf nog nooit hierbij heeft geholpen… En dan heb ik het nog niet eens gehad over de enorme berg was die ik weg moest werken. Dat ze zo ontplofte tegen me vind ik dan ook erg onterecht. Ik had best om het weekend vrij willen zijn of meer mogelijkheden met haar willen bespreken, maar ik was zo bang dat ze dan na een tijdje weer zou ontploffen tegen me… Als ik dan kijk naar wat de andere au pairs moeten doen en wat ik allemaal moest doen bij Omoy, dan denk ik echt: had ik daar maar gezeten!
Het blijft jammer dat op deze manier onze wegen zijn gescheiden. Ik heb ook geen afscheid kunnen nemen van Sky, Sage en Serenity. Dat vind ik ook echt helemaal niet leuk. Ze waren dan wel superdruk, maar ze konden ook zo lief zijn. Met Sage heb ik echt heel veel leuke dingen gedaan. Lekker samen kleuren, muziek maken of een film kijken. En met de andere meisjes heb ik ook zo veel leuke spelletjes gedaan, tenten gebouwd en Roblox gespeeld. Vooral Sky vond het echt geweldig dat ze samen met Miss Wendie Roblox kon spelen. Dit deden we dan wel als we op de tablet mochten van Omoy (en ik zat dan op mijn eigen telefoon haha). Nu ik dit typ in het hotel waar ik in zit, besef ik wel dat ik me eindelijk weer wat rustiger voel. De afgelopen weken heb ik zo op mijn tenen gelopen. Het is dan ook zo’n opluchting dat het vanaf nu niet meer hoeft. Wel mis ik het om die kids om me heen te hebben. Ik hoop zo dat in mijn volgende host family ook zulke leuke kinderen zitten. En een hond. Ik was zoooo verliefd op Zappie. Die lieve pluizenbol ga ik ook echt missen. Maar goed, het is nu tijd voor een nieuw avontuur!