Waarom staat er ‘extra vergine’ op de fles olijfolie? De Keuringsdienst zocht het uit en leerde dat het niet alleen op de zuurtegraad aankwam.

Smaak is volgens de Italianen van even zo groot belang. Maar hoe zit het dan met die Nederlandse flessen en blikken? Maurice onderwierp ze aan een blinde smaaktest. Uitgevoerd door de beste proevers van Italië, gebundeld in de organisatie van Italiaanse Olijfolieproevers (UNAPROL). Het proeven bleek echter vooral op ruiken aan te komen, want ranzige olijfolie, die proeven de proevers niet. Hier de volledige test.

AH - Olijfolie Extra Vierge

“Dit is een erg merkwaardige olie. Ik ga hem niet proeven, ruiken is voldoende. Het is een Spaanse olie. De geur is daar karakteristiek voor. Voor ons Italianen heeft deze olie een dusdanig mankement dat we hem niet extra vergine kunnen noemen. Als je hem analyseert op zijn zuurtegraad zal die zeker wel als extra vergine uit de test komen, maar voor ons is hij niet goed.”

Bertolli - Extra Vergine Olio Di Oliva

“Ik proef deze uit nieuwsgierigheid, maar normaal zou ik dat niet doen. Deze heeft zeker een mankement. Hij is bitter en echt totaal niet fruitig. Hij heeft veel bezinksel. Deze olijfolie is niet goed. Hij is ook niet pittig. We hebben snel even wat water nodig.”

Carbonell - Extra Virgin Extra Olijfolie

“Deze is een beetje zoals de eerste. Hij heeft dezelfde euvels. Komt ook zeker weten uit Spanje.” Uit de technische analyse blijkt de olie met een zuurtegraad van 0.28 inderdaad op technisch vlak dus wel extra vergine te zijn.

De olie van Gerrardo Czechi

“Deze heeft geen mankementen. Hij is aardig fruitig en pittig. Dit is echt de betere olie. Zeker Italiaanse olijfolie. Hij is wel vrij fors van smaak.” Bij de technische analyse blijkt de olie een zuurtegraad van 0.09 te hebben. Dat is volgens de analyticus “onrealistisch” en hij trekt zijn testresultaat in twijfel. Een tweede test moet uitsluitsel bieden. Weer komt er een zuurtegraad van 0.09 uit de test: “Dit is echt ongelofelijk laag. Hij verdient een prijs.”

Aldi - La Villa Extra Olijfolie

“We zijn weer terug in Spanje met deze olijfolie, zoals de eerste drie. Ongeveer 80% van de olijfolie komt uit Spanje. In Spanje blijft dit een extra vergine olijfolie. Veel bezinking. Hij is niet fruitig, vrij bitter en echt niet pittig. Hij stinkt echt.”

AH Biologisch - Olijfolie

“Oh, dit is echt een tragedie. Een ramp. Hij is ranzig. Deze proeven we echt niet. Wat? Is deze biologisch? Nou, een echte biologische ramp is het dan.”

PLUS - Appetit Olijfolie Extra Vierge - Volgens de fles Italiaans

“Deze is ook ranzig. Niet fruitig, niet bitter en niet pittig. Maar hij stinkt wel ietsje minder dan de anderen.”

Monini - Classico Olio Extra Vergine Di Oliva

“Deze heeft geen smaak en geen fruitigheid. Ook niet bitter of kruidig. Is deze toch Italiaans? Opmerkelijk.”

Prima Goccia - Olio Extravergine Di Oliva (uit Maurice zijn keuken)

“Oh, weer een echte tragedie. Nee, deze gaan we niet proeven. Het zou kunnen dat hij te lang in het schap of in je keuken heeft gestaan. Olijfolie heeft normaal een houdbaarheid van twaalf maanden. Naarmate de tijd vordert, wordt de kwaliteit minder.”

Uit de technische analyse blijkt later dat deze olie een zuurtegraad heeft van 1.10 en dus zeker niet extra vergine genoemd mag worden. De analyticus drukt Maurice op het hart dat deze olie “echt smerig is, dodelijk zelfs.”

Olijfolie van Gerrardo Czechi

De mailbox van de Keuringsdienst stroomde na de uitzending olijfolie over met de vraag waar toch die olijfolie van de door Teun geïnterviewde Gerrardo Czechi te koop is. Welnu: de olijfolie van Gerrardo wordt slechts in kleine oplage geproduceerd. Vervolgens wordt het als een labelloze olie op vaten gedistribueerd naar speciaalzaken. Precieze winkels, bedrijven en prijzen zijn ook bij ons niet bekend.