Filemon woont in de Amsterdamse Rivierenbuurt waar voor de oorlog veel Joden woonden. Hij vraagt zich af of antisemitisme hier nog leeft.

De documentaire ‘Mijn Jodenbuurt’ uit 2016 is een zoektocht naar hoe het is gesteld met antisemitisme in een van oudsher Joodse buurt. Hoezo worden de twee synagoges in de week permanent zwaarbeveiligd? Hebben de terreuraanslagen van de afgelopen jaren de druk in de buurt opgevoerd? Is er een toenemende angst waarneembaar na deze aanslagen waarvan er sommige specifiek tegen Joden waren gericht? Filemon gaat een confronterende zoektocht aan zijn eigen wijk, een plek met een beladen verleden.

Antisemitisme in de Rivierenbuurt
Filemon: "Dat er in mijn buurt, temidden van de oorlogsmonumenten, nog steeds Joden worden uitgescholden en er zelfs ruiten ingegooid worden van Joodse winkels, had ik nooit gedacht. Mijn buurt leek altijd vredig, bijna gezapig. Maar blijkbaar kende ik de Rivierenbuurt niet. Blijkbaar lopen hier de spanningen op door de aanslagen op onze Westerse beschaving. Ik voelde me er altijd thuis en vind het verdrietig dat dit niet voor iedereen geldt."

Anne Frank
In de Tweede Wereldoorlog werden vrijwel alle Joden uit de Rivierenbuurt op transport gezet naar concentratiekampen en vermoord. Ook Anne Frank, die voordat ze onderdook in het Achterhuis aan het Merwedeplein in de Rivierenbuurt woonde. Anno 2017 zijn er nog wel herinneringen aan het feit dat de wijk voor de oorlog overwegend Joods was. Bij Anne Franks oude huis staat een standbeeld van het meisje dat de vreselijke wereld om haar heen zo prachtig beschreef. Ook vind je op stoepen voor huizen ‘struikelsteentjes’ om te herinneren aan de gedeporteerde families die er ooit woonden. Filemon spreekt met de jongeren in de Rivierenbuurt over deze geschiedenis en polst de hedendaagse sfeer in de wijk.