Review Sinners: de Blues, twee Michael B. Jordans én vampiers? Let’s go! Vanaf 17 april in de Nederlandse bioscoop


Sinners
Ryan Coogler mixt in Sinners het bloederige vampiergenre met een dramatisch portret van het racistische Zuiden van Amerika. Én Michael B. Jordan als vampiervechtende tweelingbroers? Count us in!
Door: Loeke de Waal
De tweelingbroers Smoke en Stack - beide gespeeld door Michael B. Jordan - landen begin jaren ‘30, na een paar jaar in het noorden, weer in de Mississippi Delta om opnieuw te beginnen. Ze overleefden de Eerste Wereldoorlog en werkten onder Capone in de onderwereld van Chicago, maar nu willen ze in hun hometown een eigen Juke joint openen. Tijd om geld voor zichzelf te verdienen, op hun eigen benen te kunnen - en ‘mogen’ - staan. Maar op de openingsavond van Club Juke wacht hen een groot kwaad op, opgeroepen door de warme Bluesstem van hun neefje Sammie (Caton).
Michael B. Jordan in het kwadraat
Dat dat kwaad vampiers zijn, is geen geheim. Maar het duurt even voor het verhaal daar aankomt. Tot die tijd is het toch vooral smullen van de prachtige filmbeelden, het voelbare gewicht op de schouders van elk personage van kleur, de diepe groeven van de muziek en Michael B. Jordans subtiel verschillende vertolking van beide broers. De één serieus en bij vlagen genadeloos, de ander ongeleid en met een iets gullere lach.
Michael B. Jordan en Ryan Coogler werkten voor het eerst samen aan de film Fruitvale Station (2013) meer dan tien jaar geleden. Toen beiden nog aan het begin van hun carrière. Ook Jordan, die tot dan toe vooral bekend was van tv, zoals bijvoorbeeld van The Wire en Friday Night Lights. De film werd voor beiden hun grote doorbraak en sindsdien werkten ze samen in elke Coogler-film, van Creed tot Black Panther.
In de perstour voor Sinners vertelde Coogler dat het idee voor de film ontstond door de Bluesmuziek waarmee hij als het ware de geest van zijn vader en oom naar boven haalde. Twee mannen in zijn leven met wie hij zich verbonden voelde en die het muziekgenre uit het zuiden van Amerika in hun hart droegen. Het is een warme aanleiding voor een keihard verhaal. Eentje over racisme - in al haar lelijke vormen - generaties, tijd en culturele toe-eigening.
De vampier die mensen bijt en hen zich ‘eigen’ maakt, komt namelijk specifiek op Sammie’s zang af. Hij wil zijn geluid, zijn verhaal, zijn gevoel hebben. Ten koste van Sammie, uiteraard. Terwijl de Blues zo ván Sammie is, van zijn gemeenschap. Een manier om het zware leven in de Delta te overleven en voor even los te kunnen laten. Een leven dat zogenaamd post-slavernij is (60 jaar later), maar waar de regels van dat onderdrukte leven nog alledaags zijn. Van lange dagen werken op de katoenvelden met quota tot de Jim Crowe-wetten, Zwarte gevangenen die alsnog als slaven werken en - kortom - een tweederangs leven.
Dat lijkt veel om in een vampierfilm te verweven, maar toch werkt het. Omdat ook het supernatuurlijke deel van de film daar allemaal mee in verbinding staat. De hoofdvampier heeft zelfs een eigen verleden van kolonisatie op een ander continent, dus onbekend met het lot van Smoke, Stack en Sammie & co is hij niet.
De kracht van muziek
De film bereikt nog vóór het eerste bloedvergieten door vampiers al haar hoogtepunt. In een adembenemend moment waarop het heden, verleden en de toekomst samenkomen als Sammie het podium werkelijk overneemt. Hij zingt een nummer voor zijn vader, de predikant tegen wiens wil hij ingaat door de ‘duivelse’ muziek überhaupt te spelen. De swingende camera is in de jukejoint, maar Sammie wordt afwisselend begeleid door 80s gitaristen, hiphopdansers en tribal dansende stammenhoofden uit het moederland.
Soms lijkt Sinners je even uit zijn stevige grip te verliezen. Als het even moet terugvallen op klassieke anti-vampiermiddelen bijvoorbeeld: knoflook, hout en wijwater. Of wanneer het bloed wel erg vrijelijk en waterig uit een vampierhart sproeit. Maar dat is Ryan Coogler van harte vergeven, voor de gelaagde en - ondanks de zware materie - warme kijkervaring. Je wordt namelijk direct opgenomen in de familie, laat het kwaad dus niet binnen!
Sinners is een film over de kracht van muziek. Muziek als een middel om heel even vrij te zijn, áls je de ruimte krijgt echt al je gevoel erin te leggen. En als het meezit - of in het geval van Sinners als je niet uitkijkt - een tijdmachine, naar het verleden én de toekomst.
- Sinners (2025)
- Cijfer: 8
- Horrorthriller
- Duur: 2u, 11min
- Regie: Ryan Coogler
- Cast: Michael B. Jordan, Miles Caton, Hailee Steinfeld, Wunmi Mosaku, Omar Benson Miller, Jack O'Connell en meer