In de zesde aflevering van Tafel voor twee zagen we Laura, die haar verloofde Wrister had uitgenodigd om haar liefde voor hem te bezegelen met een gedicht. Hoe hebben ze alles ervaren? En hoe gaat het nu met ze?

Laura, waarom wilde je meedoen aan Tafel voor twee?

Wrister en ik merkten dat we elkaar soms niet goed begrepen. Ik wilde hem graag laten weten dat ik van hem hou en dat het goedkomt tussen ons. Het was voor mij ook gewoon een soort extraatje als bevestiging van mijn liefde vo hem.

Hebben jullie je voorbereid op het gesprek?

Wrister: Nee, ik heb het gewoon over mij heen laten komen. Ik dacht: er is iemand die veel voor mij betekent die iets belangrijks voor heeft. De spanning viel ook mee, ik ben het wel gewend om in de schijnwerpers te staan omdat ik professioneel heb geturnd. Ik heb er daarom niet lang nagedacht om ja te zeggen tegen het programma.
Laura: Ik heb een speciaal gedicht geschreven. Verder heb ik mij niet echt voorbereid. Ik wilde alles net als Wrister gewoon over mij heen laten komen, want ik vond het al spannend genoeg.

Wrister, wat dacht je toen je Laura binnen zag lopen?

Ik heb er lang over getwijfeld of het Laura zou zijn. Dus ik dacht: verdomme, ze is het toch! Voordat ik haar zag, zag ik de hond al. Toen wist ik natuurlijk genoeg.

Hoe hebben jullie het gesprek ervaren?

Laura: Eerst wel ongemakkelijk, het is toch tv. Het was daarom aan het begin even aftasten, maar toen we eenmaal zaten liep het wel los.
Wrister: Ik vond het leuk, zeker ook om in coronatijd lekker uit eten te kunnen. De camera’s: daar gaf ik niet heel veel om en het gedicht, dat was eigenlijk dagelijkse kennis. Ik weet namelijk wel dat ze van mij houdt en moeite heeft om dat thuis te uiten. Ze probeert leuke dingen te organiseren, zoals dit, maar dat hoeft niet. Als ze eten kookt of een keer stofzuigt, want stofzuigen is mijn taak, dan ben ik ook blij. Ik weet wel dat ze moeite doet en van mij houdt.
Laura: Na de opnames waren we weer helemaal hoteldebotel op elkaar. We hebben de hele terugweg gekletst over onze ervaringen die dag.

Is jullie leven door het diner veranderd?

Laura: We zijn verdergegaan met onze relatietherapie. Dat komt niet per se door het programma, dat stond al langer op de planning. Maar we merken wel steeds meer verschil, al blijft communiceren soms moeilijk.
Wrister: Ja, dan begrijpen we elkaar niet terwijl we eigenlijk alle twee hetzelfde bedoelen.

Zou je een Tafel voor twee aanraden?

Wrister: Ik ken zat mensen die wat aan een Tafel voor twee zouden hebben. Er zijn zoveel mensen die problemen hebben met familie of vrienden, die gewoon eens aan een tafel zouden moeten gaan zitten om te kletsen. Het is moeilijk om dat uit eigen initiatief te doen: dat gesprek aangaan. Daarbij kan dit programma erg helpen. Al vond ik het bij ons niet echt nodig.
Laura: Misschien had het bij ons geen noodzaak, maar ik vond het wel nodig. Ik vind het nodig dat ik vaker zeg dat ik van hem houd en dat ook vaker laat blijken. Ik blijf het moeilijk vinden, maar het wordt wel steeds beter.