Tafel voor twee

Hoe is het nu met Stefanie en Fernando?

4 minuten leestijd

In de vierde aflevering van Tafel voor twee zagen we Stefanie, die haar beste vriend Fernando uitnodigde omdat zij een ruzie met hem wilde bijleggen. Hoe hebben ze alles ervaren? En hoe gaat het nu met ze?

Stefanie, waarom wilde je meedoen aan Tafel voor twee?

Fernando en ik hadden ruzie met elkaar, de reden laten we in het midden, achteraf is het gewoon een miscommunicatie geweest. Ik maak het eigenlijk nooit goed na een ruzie. Sorry zeggen is buiten mijn standpunten, maar áls ik dan sorry zeg, doe ik het goed!

Waarom was dit het juiste moment om het gesprek met Fernando aan te gaan?

Fernando is de peetvader van mijn dochter en zij bleef maar om hem vragen. Ik hield de deur dicht en zij trapte hem weer open. Met deze ruzie had ik dus niet alleen mezelf, maar ook mijn dochter. Voor haar was het ook niet leuk. Als het om iets ergers was gegaan, dan was ik bij mijn standpunt gebleven, maar voor zoiets kleins als waar het nu om ging, was onze vriendschap te belangrijk.

Fernando, had jij al een vermoeden wie jou had uitgenodigd?

Toen ik werd gevraagd voor Tafel voor twee, had ik eerst mijn twijfels. Ik kon mij niet bedenken dat ik de drempel bij iemand zo hoog had gelegd, dat er een tv-programma bijgehaald moest worden. Maar áls er dan iemand was die mij zou uitnodigen moest dat wel Stefanie zijn. Er is er maar eentje zo gek!

Hadden jullie je voorbereid voor het gesprek?

Fernando: Nee, ik liet het op mij afkomen. Ik denk ook niet dat je je kan voorbereiden op zoiets. Je weet niet wat de persoon die je heeft uitgenodigd wil bespreken. Dan kan je wel scenario’s gaan bedenken, maar achteraf is het altijd anders dan je had verwacht.
Stefanie: Ik sluit mij aan bij Fernando. Je kan wel bedenken ‘dit ga ik zeggen, dit is het plan’, maar als je daar zit gaat het altijd anders. Ik heb mij wel voorbereid op wat ik duidelijk wilde maken: ik hoopte dat onze vriendschap weer kon worden zoals hij was.

Fernando, wat dacht je bij het zien van Stefanie?

Ik dacht: ja, mijn eerste gevoel klopte toch wel! Ik was ook blij, als het iemand anders was geweest weet ik niet hoe ik had gereageerd.

Hoe hebben jullie het gesprek ervaren?

Stefanie: Het liep natuurlijk. Het enige ongemakkelijke waar ik aan dacht was: als ik nu iets doms zeg staat het op beeld.
Fernando: Maar dat maakt het ook weer echt. Dit is hoe wij zijn. Je laat je op zo’n moment ook leiden door emotie. Wij hadden allebei geen haatgevoelens, de vriendschap is daarvoor te groot. Ik denk dat dit het juiste moment was, het had niet langer moeten duren. Zonder Tafel voor twee hadden we nu misschien nog steeds niet gesproken, want we waren allebei te koppig om dat eerste appje te sturen.

Wat heeft het diner voor jullie twee opgeleverd?

Fernando: We weten nu dat we in het gevolg anders met een ruzie als deze om willen gaan. We kunnen elkaar niet beloven dat het nooit meer gebeurt, maar we hebben wel afgesproken dat het de volgende keer niet zo lang mag duren. De vriendschap is er al zo lang en deze is zo goed, het is zonde om zo koppig te zijn.
Stefanie: Het is nu weer als vanouds. We hebben de ruzie na de opnamedag achter ons gelaten en we zien elkaar elke week. Fernando: We proberen elkaar te zien op de dag dat ik vrij ben van werk. Dan kom ik naar Maarssen, of zij naar Harderwijk. We wonen niet meer twee minuten bij elkaar vandaan zoals vroeger, maar ik woon ook niet aan de andere kant van de wereld. De eerste keer dat ik Jennifer, Stefanies dochter, weer zag, was ze zo blij om mij te zien. Dat was echt een moment dat ik dacht: waar zeuren we eigenlijk ook om?! We zijn egoïstisch geweest, we deden ook andere mensen pijn met onze koppigheid.