Het allerliefst zou ik hem een knuffel geven

We zitten in het gras aan de waterkant van de Nieuwe Meer en voormalig gay pornoster Rick Verhagen leest voor uit zijn boek. Het is een warme dag en de zonnestralen glinsteren in het water. Het is gek om te bedenken dat deze mooie plek nog niet zo lang geleden bijna was veranderd in een plaats delict. Want precies op deze plek wilde Rick zichzelf op het dieptepunt van zijn Crystal Meth verslaving (de drug die ook wel bekend staat als ‘Tina’) verdrinken. Hij zucht diep en slaat het boek dicht. Er hangt een kinderlijk verlangen naar liefde om hem heen dat ik in de verte bij mezelf herken. Professioneel of niet, het allerliefst zou ik hem een knuffel geven.

Vervanging
Rick verhuisde als onzekere, zoekende twintiger van Nijmegen naar Amsterdam en belandde via het uitgaanscircuit in de porno-industrie. Daar kwam hij in aanraking met Crystal Meth, waarna vele jaren van feesten en orgies volgden. ‘Er heerst een enorme eenzaamheid onder homojongeren. En wat is dan de oplossing? Vaak is dat drugs gebruik.’ Zelf ging Rick soms dagenlang door zonder te eten of drinken. Zo ook bij de Nieuwe Meer, waar hij weekenden lang onder invloed van Tina opzoek ging naar aandacht en seks. De drugs hielden hem op de been en holden hem tegelijkertijd uit. ‘Het was een vervanging voor liefde die ik niet in mezelf kon vinden.’

Knuffels
De homowereld die Rick omschrijft is van een totaal andere orde dan de homowereld die ik zelf van dichtbij ken. Zo zitten mijn twee beste vrienden, een homokoppel dat alweer tien jaar gelukkig is in de liefde, rond dit tijdstip vermoedelijk op de bank met een toastje humus in de hand. Ver weg van orgies en drugs, proostend op hun jubileum. Nog elke dag kookt de één met liefde voor de ander en ondanks dat ze beiden de dertig reeds gepasseerd zijn, wemelt het van de knuffels in hun bed. Ik ken geen beter, warmer en groter voorbeeld van wat liefde kan zijn.

Professioneel of niet
De zon brandt nog altijd aan de hemel en we hebben een bankje in de schaduw opgezocht. “Ik heb zoveel liefde en respect van mensen gekregen naar aanleiding van mijn boek, daar kan ik zo weer om huilen.” Rick's stem trilt en zijn ogen worden nat. Hij draait zijn hoofd weg, mompelt wat en zet zijn zonnebril op. Ik voel dat het tijd wordt om het interview af te ronden. Weer denk ik aan mijn twee homovrienden hier ver vandaan, die vannacht tegen elkaar aan zullen kruipen in hun door knuffels overgoten warme bed. Ver weg van Crystal Meth, ver weg van de Nieuwe Meer en ver weg van het verlangen naar de drug die Rick’s leven jarenlang domineerde. Ik kijk naar de dappere man naast me op het bankje en voel een brok in mijn keel. En dan, in een flits, schuif ik naar hem toe en sla mijn arm om hem heen. Professioneel of niet, het allerliefst wil ik hem een knuffel geven.  

Bekijk hier de video: