Docu-serie over afgestane kinderen maakt veel los

Ongehuwd zwanger. In de jaren 60 en 70 is het in Nederland een groot taboe. Duizenden meisjes en vrouwen houden hun zwangerschap daarom geheim en baren in afzondering hun kind. Ze doen, door de omstandigheden gedwongen, afstand van hun baby. Hoe zorgvuldig is er omgegaan met de nood en de behoeftes van moeders, kinderen en wensouders? In Dossier Afgestaan vertellen drie adoptiekinderen hun verhaal.

De serie Dossier Afgestaan maakte veel los. Kijkers reageerden massaal op Facebook of per mail. De reacties varieerden van woede over de misstanden, herkenning van de eigen situatie, aanvullende verhalen (“mijn man is ook gekocht in het klooster van Gent”), een zoekvraag naar meer informatie over een bepaald tehuis en zelfs een speciaal gecomponeerd lied! Maar het vaakst zochten kijkers contact met lotgenoten. Dat laatste heeft o.a. geleid tot een speciale app-groep van afgestane kinderen die geboren zijn in de Vroedvrouwenschool in Heerlen. Ondertussen wordt ook onderzocht hoe foto’s van de kinderen in Heerlen (die in de serie te zien waren) bewaard en gedigitaliseerd kunnen worden. Een gebaar kwam ook van FIOM. Deze instantie die medeverantwoordelijk was voor de begeleiding van ongehuwde moeders, stuurde ruim een week na uitzending van de serie aan alle betrokkenen een brief met excuses voor de gang van zaken in het verleden. Zie https://fiom.nl/ongewenst-zwanger/afstand-ter-adoptie/brief-alle-betrokkenen-afstand-ter-adoptie-jaren-50-tot-80. Stichting DNA (belangenbehartiging moeders) en Stichting VIZ (belangenbehartigers kinderen) zijn hierdoor en door de aanwas van nieuwe leden gesterkt in hun strijd voor erkenning.