Keuringsdienst van waarde

Met het concept vlees was de Keuringsdienst wel bekend. Met het concept vleesconcept dan weer niet. Wat het is, wil de Keuringsdienst weten.

De sperzieboon. Een doordeweeks boontje en het toonbeeld van de oer-Hollandse keuken. Voor bij chiquere gelegenheden grijpen we naar de haricot vert. Maar wat is nu precies het verschil?

Er gaat een vreemd verhaal rond over zwangere paarden. In het bloed van de paarden zou iets zitten waar andere dieren vruchtbaarder van worden. Een onwaarschijnlijk, bloederig gerucht.

Van luiers tot chocolademelk, sapjes tot vleesvervangers, een compleet bos van producten met één ding gemeen. Er zit E460 in. Of ook wel: cellulose.

Ons kikkerlandje kent ze in overvloed: kikkers. Langs de slootkant,maar ook op ons bord zijn ze veel gezien. Bij de afhaalchinees of in de Franse bistro. Maar waar komen de geserveerde billen vandaan?

Vissaus: saus, niet per se voor op de vis, wel ervan gemaakt. Hoe, is alleen de vraag. Van licht- tot donkerbruin: vele flesjes zijn er te vinden in het wokschap.

Het wordt gratis weggegeven door de schepping: haar. Maar steeds meer mensen vinden dat niet genoeg. En dus gaan ze met bosjes over de toonbank: haarextensions.

Tarwe, water, gist en zout: brood is al duizenden jaren een doodsimpel recept. Maar nu zijn ze met dat brood gaan spelen. Ze voegen dingen toe, die broodnodig zouden zijn. Veldbonenmeel bijvoorbeeld.

Bijzonder gek is het: al jaren zou het hommeles zijn met de hommels, bijtjes en bloemetjes. De bestuivende beestjes worden bedreigd. Een tragedie voor alles wat groeit en bloeit.

Het zit in de aard van de aardappel: dat je er vele kanten mee op kan. Van bakken tot prakken, poffen tot koken. Te complex, vonden de supers.

Worst, ham, salami of spek: voordat varkensvlees vlees werd, ging het door het leven als een dier. En ook dieren kunnen ziek worden.

Plastic troep: de wereldzeeën zouden ervan stikken. Gelukkig hebben ze daar iets op bedacht: oceaanplastic. Nieuwe spullen van oud plastic, zo uit de zee gevist.

Ieder beestje heeft een naam, maar ééntje krijgt die pas zodra die dood is: sliptong. Zwemt hij in de zee, dan is het kleine tong. Liggen ze met drie tegelijk op je bord, dan zetten ze er slip voor.

Hij heeft Nederland in zijn greep: de octopus. Vroeger alleen bij de visboer, nu zelfs in de supers te koop. Pulpo staat erop: voorgekookte tentakels, inclusief zuignappen.

Keurige bosjes bloemen moeten het veld ruimen: woonbladen schrijven wilde, weelderige bossen voor. Veldboeketten.

Glamour heb je, of heb je niet. Glitter kan je kopen. Schitterende winkelschappen tellen duizenden soorten. Van lipstick tot knutsellijm. Stiften tot schmink. Goed voor al uw feesten en partijen.

Boter, kaas en melk: Nederland is er wereldkampioen in. Ieder jaar goed voor miljarden liters zuivel, waarvoor ieder jaar miljoenen kalveren op aarde worden gezet.

Ook kaas koos voor gemak: met plastic pakjes kaasplakjes. Voorgesneden kaas, waar geen schaaf aan te pas hoeft te komen, voor op de boterham. Hoe kan het: al die plakken precies even groot en lang?

Piripiri, het zit op de kip en in de filet. Er zijn kruiden en er zijn sauzen. Praktisch elk product is in een piripiri-editie te koop, maar niemand die eigenlijk weet wat het is of voor moet stellen.

Jassen en tassen. Schoenen en stoelen. Portemonnees en pantoffels. Echt leder, staat er slechts op. Maar welk beest dan? Een leerzame aflevering, van de Keuringsdienst.

De Keuringsdienst deed eens groot inkopen op het internet en kwam iets merkwaardigs tegen. Diepgevroren kipfilet, speciaal voor de horeca, die maar voor 70% uit kip zou bestaan. De rest is water.

Het klinkt als vakantie en ligt tussen de vleeswaren: Iberico. Exclusieve Spaanse ham van exceptionele varkens met een excentrieke smaak.

Het is een waarheid als een koe: zonder kalf geen melk. Melk die de boer wil kunnen verkopen. Daarom scheidt hij doorgaans snel na de geboorte moederkoe en kalf.