Keuringsdienst van waarde

Asterix en Obelix konden er geen genoeg van krijgen. Stoere bbq'ers scheppen ermee op. En bij de Chinees staat het standaard op de kaart: speenvarken. Vaak in z'n geheel aan het spit, als feestvarken.

Volgens de ouders en verzorgers is het simpel: alleen het allerbeste is goed genoeg voor de baby. Producenten van potjes en pakjes prijzen hun product daarom aan met bijzondere beweringen.

Bij de bakker komt het voor de bakker: vers brood. Maar de super kan het beter. Daar liggen broden die het veel langer zouden kunnen dan normaal: vers zijn. Van krentenbol en casino tot volkoren.

Iedere kerst prijkt die weer op het menu. Hele grote vogel, gevuld met van alles, gegaard in de oven. Maar waar komen al die kalkoenen zo plotseling rond de feestdagen vandaan?

De Keuringsdienst van waarde vraagt naar het verschil tussen plantaardige oliën en komt met een geraffineerd verhaal.

De Keuringsdienst van waarde duikt de rimboe in en ziet hoe de tropen worden kaalgeplukt voor onze woontrends.

De Keuringsdienst van waarde gaat op bezoek bij de visboerderij en komt erachter dat alle zalmen gelijk zijn, maar de één net wat meer dan de ander.

Wie wil wildplukken, kan de laarzen thuislaten. Zelfs in de keurige schappen van de supers ligt het volop: wild fruit. Van wilde perziken tot wilde abrikozen en van wilde bessen tot wilde bramen.

De Keuringsdienst stelt een doodsimpele vraag over de essentie van saté, reist naar Indonesië en krijgt honderden antwoorden.

Van nepgehakt tot havermelk, in koeienletters staat het op vele fabricaten voor de vega's onder ons: met vitamine B12. Een belangrijke vitamine waar de mens niet zonder kan.

Keuringsdienst van waarde steekt zijn neus in de schimmige wereld achter schimmels.

Van alle warme dranken is er geen één zo talloos als thee. Maar hoe komen al die doodsimpele theeblaadjes aan al die complexe smaken? Het blijkt dat je met thee vele trucjes uit kan halen.

Keuringsdienst van waarde gaat op ontdekkingsreis naar Indonesië en leert alles over op een houtje bijten.

Keuringsdienst van waarde over wanneer brood pain is en wanneer juist niet.

Geef de carnivoor iets te kiezen en het kauwen delft het onderspit: mals moet het zijn. Het toverwoord voor supers en slagers. Hun biefstuk, riblap of bavette zou botertjezacht zijn.

Keuringsdienst van waarde vol vragen over kip met een keurmerk waarvan niemand weet wat dat precies betekent.

Ze hebben het ver geschopt: noten. Lang alleen voor de lekkerbek bij de borrel, nu zijn zelfs diëtisten er dol op. Niet gek dus dat het notenschap bijna uit zijn voegen barst.

Keuringsdienst van waarde over Italiaanse kaas waar de Hollander meer pap van lust dan de Italiaan.

Van worst wisten we het wel. En van vis ook. Dat ze geregeld gerookt worden. Maar struin de schappen af en zowat de hele super blijkt blauw te staan.

Dik de helft van de eieren die een mens eet, zitten verstopt. In koekjes en kroketten, in bami en bonbons. Overal zitten ze in, zonder ook maar iets te verklappen over hun herkomst.

Het is inmiddels praktisch Hollandse pot: pasta. Vele pakken gaan er per week per persoon doorheen. Maar welke pasta moet je nou precies kiezen?

Keuringsdienst van waarde over dode dieren op plekken waar je ze niet verwacht.

Alle eendjes heerlijk warm in het ijskoude water: de mens keek ernaar en wilde dat ook. En dus namen we hun dons en stopten het in onze jassen en dekbedden.

Hoe biologisch zijn biologische mosselen? Of hoezeer niet? Een mossel wordt toch gewoon uit zee gevist?

Van de bloemetjes en de bijtjes komen ze: potjes honing. In overvloed te koop. Maar de Keuringsdienst vindt het merkwaardig dat de ene honing vierenhalve euro de kilo kost en de ander dik twintig.

Een olijf, een pers en hoppa: olijfolie. Simpel zat, zou je zeggen. Er is olijfolie mild en olijfolie traditioneel. Keuringsdienst van Waarde vraagt rond in olijfolieproducerende landen.

Poets, steek en flos je tanden braaf en goed en je gebit blijft fris en gezond. Of toch niet? Nee, zeggen de poetsverkopers: voor een echt brandschone bek moet je mondwater gebruiken.

Wie een cool, fris drankje wil drinken, koopt geen cola maar kombucha. Een frisdrank die geen frisdrank zegt te zijn maar toch het frisdrankschap heeft veroverd.

Vaak is die gekookt, soms gegrild, maar heel vaak lusten we hem rauw: ham. Vlees van varkensbil: zogenaamd niet gegaard. Er zijn rauwe hammen van dertien en rauwe hammen van honderd euro de kilo.