Nederland van Boven

Het is een eeuwenoud verlangen: om te kunnen opstijgen als een vogel, en te vliegen boven het land dat je zo goed vanaf de grond kent.

Nederland is het afvoerputje van Europa. Al miljoenen jaren stromen rivieren naar ons land en voeren zand, grind en klei mee dat hier wordt afgezet, wat ons vruchtbare bodems heeft opgeleverd.

Dagelijks komen er honderden gevaren op ons af. Ziektes en ongelukken, maar ook cyberaanvallen die al onze computers platleggen of Russische Toepoelevs die ons luchtruim binnenkomen.

In de afgelopen honderd jaar kwamen er zo'n tien miljoen Nederlanders bij. Om die geexplodeerde bevolking te kunnen huisvesten hebben we miljoenen en miljoenen huizen gebouwd.

Met de voltooiing van de Deltawerken hadden we de strijd tegen het water definitief gewonnen. Dachten we. Maar toen ging de zeespiegel stijgen en traden de rivieren vaker buiten hun oevers.

We zijn dol op de natuur, maar wat is natuur in een land dat voor een groot deel is veroverd op de zee, en door mensenhanden is aangelegd?

Eindeloos inpolderen, dijken aanleggen, slootjes recht maken, vervolgens weer laten meanderen. Boeren hebben eindeloos aan ons land geknutseld en Nederland komt nooit af, zo lijkt het.

We zoomen in op Nederlandse delta. Ooit een moerassig gebied, waar het water vrij spel had. Nu een plek waar dagelijks honderden schepen binnen komen vol olie, auto's en containers.

Vanuit de lucht is te zien dat de ogenschijnlijk chaotische mierenhoop waarin we ons met ruim 16 miljoen mensen bewegen, volgens voorspelbare patronen strak geordend is georganiseerd.