In Popcorn tijd bespreekt Melvin Bruhn wekelijks het leukste filmnieuws en de beste kijktips voor de bios, on-demand en tv.

Citizenfour
We beginnen deze week met de Oscarwinnende documentaire Citizenfour over de ‘ultieme’ klokkenluider Edward Snowden. Wat deze film zo uniek maakt, is dat Snowden de documentairemaakster zelf benaderde om hem te volgen, voordat hij de afluisterpraktijken van de Amerikaanse inlichtingendiensten aan het licht zou brengen. Dat maakt Citizenfour vooral een persoonlijk portret van een man die besluit zijn volledige leven achter zich te laten voor het grotere goed. Nadat hij alles aan het licht heeft gebracht zitten hij, de documentairemaakster en twee journalisten van The Guardian op een hotelkamer in Hong Kong. Er gebeurt ogenschijnlijk weinig, maar als kijker wordt je steeds meer duidelijk in wat voor bizarre situatie deze man terecht is gekomen. Ze praten met elkaar over wat hij heeft gedaan, er wordt gelachen, maar dan gaat de telefoon: is het roomservice of…..? Dit is een real-life thriller die je gezien moet hebben. Donderdag 23.00 uur, VPRO, NPO2.

Son of Saul
En is er nog wat te beleven in de bioscoop? Het voornemen is om jullie op deze plek iets aan te raden, wat diezelfde week in première gaat. Maar deze week wil ik een uitzondering maken. Ik wil jullie namelijk wijzen op een unieke film die al draait, maar die jullie mogelijk nog niet gezien hebben. Eerst even wat context: Afgelopen voorjaar was ik op het filmfestival van Cannes. Als filmliefhebber blijft het een voorrecht om over de rode loper te lopen op het belangrijkste filmfestival van het jaar en om in een zaal vol kritische filmprofessionals te kijken naar meesterwerken, pulp, blockbusters en ‘kleine’ films die nooit de reguliere bioscoop zullen halen. En in deze zaal gaat het er niet passief aan toe; er wordt geklapt, gelachen en uitgejouwd. Het moet dan ook zenuwslopend zijn om als filmmaker je film voor het eerst te laten zien aan dit publiek. En helemaal als je in de dertig bent, je debuutfilm hebt gemaakt en deze ook nog eens over een van de meest beladen onderwerpen mogelijk gaat: de Holocaust. Maar het kwam goed: geen boegeroep of gejoel, maar een lange stilte en daarna een staande ovatie. Mensen vielen elkaar huilend in de armen.

Ja, ik ga jullie een film aanraden die zich afspeelt in een concentratiekamp, waar geen bekende acteurs in spelen en die alleen maar te zien is in filmtheaters. Soms ontkom je er niet aan. Jullie zijn allemaal naar Bond geweest, straks komt Star Wars, nu is het even tijd voor iets serieus. Son of Saul gaat over een ‘Sonderkommando’ in Auschwitz: een Joodse gevangene die gedwongen wordt mee te helpen met het vergassen van andere gevangenen en het verbranden van de lichamen. In deze film volgen we Saul, die moet meewerken aan deze verschikkingen om zelf te overleven. Tijdens het verbranden van de lijken ziet hij het lichaam van een jongetje (zijn zoon?) en besluit te proberen om hem te redden van de ovens en een Joodse begrafenis te geven. Het lukt Son of Saul om je twee uur mee te nemen in een concentratiekamp, zonder dat het ondragelijk wordt. We zitten de hoofdpersoon dicht op de huid, terwijl de gruwelijkheden zich op de achtergrond afspelen. Het is een foutloze film die je (voor zover mogelijk) laat voelen, hoe het is om in een constante staat van angst te leven. Het gevaar wijkt nooit. Geen enkele vorm van fictie zal ooit kunnen benaderen hoe het daadwerkelijk is geweest, maar wat film betreft doet Son of Saul alles wat mogelijk is.

Volgende week gaan we het onder andere hebben over de thriller Prisoners en Hitchcock.

Over Melvin
Van je hobby je werk maken. Het is Melvin Bruhn gelukt! Hij werkt als Aankoper Speelfilm bij de NPO. Alle films die door Melvin worden aangekocht zijn uiteindelijk te zien op een van de zenders van de NPO en on-demand. Na zijn studie Theater -film en televisiewetenschappen heeft hij bij het Nederlands Film Festival gewerkt om vervolgens aan de slag te gaan bij de NPO.
@melvinbruhn