Als er één serie is die momenteel de tijdlijnen domineert, vijf sterren reviews scoort en kijkers met open mond achterlaat, dan is het wel Adolescence op Netflix. Volgens de berichten een ijzersterke, pijnlijk actuele, gedachtenprikkelende én knap gemaakte MUST-WATCH die lang blijft hangen. Lees hier waarom

Van vijf-sterren-reviews met woorden als ‘meesterlijk’ en ‘beste serie van de afgelopen jaren’ tot aanbevelingen als ‘dit zou iedere ouder met een puberkind moeten zien’. Het liefst samen mét de kinderen. De Netflix original Adolescence maakt duidelijk een hoop los onder pers en publiek. Je volgt in deze Britse serie de familie Miller van wie het leven totaal op z’n kop komt te staan wanneer de dertienjarige zoon Jamie (Owen Cooper) wordt gearresteerd voor de moord op een tienermeisje van zijn school. Het is gedurende vier afleveringen de vraag wat er werkelijk is gebeurd, of deze moord voorkomen had kunnen worden en of Jamie (on)schuldig is. Waarbij zowel de ouders Eddie (Stephen Graham) en Manda (Christine Tremarco), de onderzoekende psycholoog en de politie tot de laatste aflevering in het duister tasten.

Geen true crime, maar had zomaar gekund

Adolescence is niet gebaseerd op één specifieke waargebeurde zaak, maar is wel geïnspireerd door berichten die hoofdrolspeler en mede-bedenker Stephen Graham in het nieuws zag. Net als in Nederland is ook in Groot-Brittannië het steekwapenbezit onder jongeren een groot en toenemend probleem. En de moord op een meisje door een jonge jongen (met daarop nog een aantal van dat soort zaken) zette hem aan het denken: wat is er aan de hand in onze maatschappij dat zoiets gebeurt? Hoe zijn we hier gekomen? Hij, collega-bedenker Jack Thorne en regisseur Philip Barantini raakten ook steeds meer aan de praat over male rage en toxic masculinity. Wat gaat er momenteel om in de hoofden van jonge mannen: welke druk ervaren ze van hun leeftijdsgenoten, maar ook van het internet en sociale media?

One-shot

Wat de serie naast deze actuele insteek en het overtuigende acteerwerk van de cast volgens pers en publiek ook indrukwekkend maakt, is de bijzondere cameravoering. De makers kozen er namelijk voor om iedere aflevering uit één lang ononderbroken shot te laten bestaan (zoals in de film 1917 of de serie Boiling Point) waardoor je alle gebeurtenissen in real time beleeft. En dat kan ervoor zorgen dat je nog intenser in het verhaal wordt meegezogen en de afleveringen extra spannend worden, omdat je als kijker net zo veel (of beter gezegd net zo weinig) weet als de personages. Zo’n one-taker vergt overigens enorm veel voorbereiding, een perfecte choreografie en veel repetities. Aan alle lovende reacties op Adolescence te horen, was het de moeite helemaal waard.

Kan in deze Andrew Tate-era echt iedereen overkomen

Oké, een ambitieuze, knap gemaakte en knap geacteerde serie dus. Met volgens de critici en kijkers bovendien een hoog en pijnlijk realistisch gehalte vol belangrijke lessen die als gespreksstarter kunnen dienen. De alarmerende serie behandelt namelijk thema’s als ouderschap, opvoeding en de impact van screentijd op het onderontwikkelde brein. En het laat je ook stevig nadenken over de riskante rol van internet en social media en de 'manospheres' van de Andrew Tates van deze wereld, met name in het leven van jonge mannen. Uit de meest 'doodnormale' gezinnen! “We hadden een drama kunnen maken over bendes en steekwapens, of over een kind met een alcoholverslaafde moeder of gewelddadige vader”, aldus Graham op Tudum. “Maar we wilden in plaats daarvan dat je naar dit gezin zou kijken met het besef: oh mijn God, dit zou ons kunnen overkomen! Wat hier gebeurt, is echt voor ieder gezin de grootste nachtmerrie.”

Kippenvel. Maar we gaan zeker kijken. Jij?!

Adolescence zie je op Netflix

• Deel