Kijkersvraag: Is urine in zwembaden schadelijk?

Op een hete zomerdag is er weinig lekkerder dan verkoeling zoeken in het zwembad. Maar als je bedenkt dat één op de vijf mensen wel eens in het water plast, is het toch een stuk minder fris. En heel goed kan het toch niet zijn voor je stralende gezondheid, zou je denken. Maar hoe schadelijk is urine in zwemwater echt?

Vorig jaar was het wereldnieuws. Uit Canadees onderzoek bleek dat in zwembaden met een inhoud van 830.000 liter (de inhoud van een wedstrijdbad van 25 meter lang) maar liefst 75 liter urine zit. Volgens experts komen die cijfers overeen met de situatie in Nederland. Gelukkig is 75 liter niet zo veel als het lijkt. Het gaat om een percentage van maar 0,008 procent.

Irritatie
Toch kan dit kleine percentage plas zorgen voor irritatie. Vaak wordt het chloor dat in het water zit om bacteriën te doden aangewezen als boosdoener. Maar het is de combinatie van chloor met urine. Dit komt doordat het chloor zich bindt aan het urinezuur dat in plas zit. Hierdoor ontstaan zogeheten chlooramines. Deze kunnen rode ogen, huidirritatie en hoesten veroorzaken.

Ziek
In tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt is urine niet steriel. Het bevat wel degelijk bacteriën. Maar echt ziek zal je niet worden als je per ongeluk wat pis binnen krijgt. Het probleem is dat chloor dat zich bindt aan urinezuur geen andere ziekteverwekkende bacteriën meer kan doden die in en op het water drijven. En daardoor kan je wel ziek worden.

Zwembadgeur
De eerder genoemde chlooramines geven ook de typische ‘zwembadgeur’ af. Hoe sterker deze geur, hoe groter de verontreiniging in het zwembad.

Phelps
Als je nu toch nog besluit je neus daarvoor op te halen in plaats van je plas op te houden dan bevindt je je overigens in goed gezelschap. Voormalig zwemmer Michael Phelps verklaarde een aantal jaar geleden dat hij en zijn collega’s regelmatig hun blaas legen in het water waar ze zwemmen.

Geschreven door: Maic Oudejans

• Deel