Nog twee weken en dan zie ik mijn vriend Ralph weer. En ik kan zeggen dat we het samen gered hebben. Een relatie op afstand is makkelijker dan ik had gedacht. Geen FOMO voor mij!

Nu weet ik wel dat ik van nature totaal geen heimwee heb en het dus makkelijk voor mij is om mensen achter te laten. In mijn hoofd weet ik dat als ik terugkom ze er toch nog wel zijn. Waarschijnlijk heeft het bezoek van Ralph midden in mijn avontuur ook wel geholpen. We hebben toen goede afspraken met elkaar gemaakt. Afspraken over weinig verwachtingen van elkaar hebben en elkaar loslaten en vertrouwen. Ik denk zelfs dat elkaar een aantal weken niet zien ons goed heeft gedaan. We hebben namelijk apart kunnen nadenken over wat we willen in de toekomst. Bovendien is het spannende er een beetje af als je al een langere tijd met elkaar bent. Nu gaat het sowieso weer nieuw en spannend voelen als we elkaar weer zien. 

Naast mijn vriend, zie ik vriendschappen met mijn vrienden en vriendinnen ook als verschillende relaties. Ik houd echt van ze en vind het belangrijk om goed met elkaar om te gaan. Ik ben iemand die liever 1-op-1 afspreekt, zodat je een diepere connectie met elkaar kan opbouwen. Voor het begin van mijn avontuur ben ik erg bezig geweest met wat bepaalde vriendschappen voor mij betekenen. Krijg ik energie van iemand? Support iemand mij? Hebben we nou eigenlijk wel dezelfde interesses? Bij sommige mensen kon ik deze vragen met ‘nee’ beantwoorden. Zodra ik daarachter kwam heb ik meteen met ze afgesproken. Helaas heb ik sommige vriendschappen achter mij moeten laten. Vriendschap betekent niet alleen met elkaar lachen, maar ook elkaar helpen. Bovendien moet vriendschap van twee kanten komen, anders werkt het voor mij niet. Door op deze manier bezig te zijn geweest met vriendschappen wist ik dat ik geen FOMO zou ervaren. Mijn vriendschappen zijn voor altijd. Ik hecht dan ook veel waarde aan mensen met wie ik na 4 weken kan afspreken en het voelt alsof het gisteren was dat ik ze voor het laatst sprak.

Natuurlijk miste ik weleens een kus of een knuffel van mijn vriend. Maar over het algemeen ben ik op dit avontuur voor mijzelf. Het gevoel van het thuisfront missen heb ik dus niet echt gehad. Ik had zo nog 3 maanden in Rome kunnen blijven. Wat ik lekker vind in Rome is dat ik geen sociale druk heb. In Nederland hebben mijn vrienden allemaal een agenda en moeten we alles plannen. In Rome is het relaxt en we doen alles veel spontaner. Ik ben van nature een echte planner, maar ik ben erachter gekomen dat random afspreken juist ontspannend voor mij werkt. Maar ja, nu is het nog maar twee weken voor ik naar huis ga. En ik krijg het toch wel lastig omdat het zo dichtbij komt. Het voelt dubbel om afscheid te nemen van Rome. Gelukkig ga ik in de laatste week nog een fietstour doen met Julia om het goed af te sluiten. En natuurlijk kan ik niet wachten tot ik mijn vriend weer zie, we tellen samen echt af.