Nee, je verdient er geen geld mee – maar is dat alles waar het om draait? Deze vijf jongeren doen met veel liefde vrijwilligerswerk en vertellen jou waarom je daar ook eens over na zou kunnen denken.

In 2022 deed bijna de helft van de Nederlanders ouder dan vijftien jaar (41 procent) een keer vrijwilligerswerk of zette zich in voor vrijwilligerswerk. En laten we dat woord gelijk maar even tacklen, want ‘vrijwilligerswerk’ is natuurlijk een heel breed begrip. Het kan van alles zijn: je kun een bardienst draaien bij de lokale voetbalvereniging, een ommetje maken met een eenzame buurvrouw, taalles geven aan vluchtelingen, voorlezen voor kinderen, voedsel ophalen voor de voedselbank of echt in een verzorgingstehuis aan de slag.

Iemand moet het doen en gelukkig doen dus heel veel mensen het. Want met al die oplopende personeelstekorten en vooral een steeds ouder wordende bevolking, kan je ervan uitgaan dat steeds meer mensen zich kosteloos in moeten zetten om een ander te helpen. Daarom de vraag: waarom doe jij dat eigenlijk nog niet? De ervaringen van deze vijf jongeren trekken je misschien over de streep.

Meer terugkrijgen dan het kost

‘Ik dacht: dat ga ik misschien twee maandjes doen.’ Maar inmiddels is Nick (29) alweer anderhalf jaar aan het werk in een reshare-winkel van de Leger des heils. De klik was onverwachts maar meteen. ‘Ik heb al heel lang een passie voor kleding en in het bijzonder tweedehandskleding. Toevallig liep ik langs de winkel toen ik zag dat ze iemand zochten en ik dacht: waarom eigenlijk ook niet? Ik heb de tijd en zij kunnen het gebruiken.’ Behalve dat hij daarmee alle kleding in de winkel door de handen krijgt, roemt hij z’n collega’s. ‘Het is een mix van vrijwilligers, betaalde krachten en mensen met afstand tot de arbeidsmarkt en daarmee bouw je echt een band op. Je deelt alles. Nee, ik krijg veel meer terug dan die dag in de week dat het “kost”.’

Kennis(en) voor later

Sara (19) doet een stage sociaal werk bij Nour+, dat zich inzet ‘voor betere verbindingen tussen Nederlanders en Nieuwe Nederlanders’. Ze draait mee in de catering en werkt veel met vrijwilligers samen. Het helpen van mensen komt niet alleen die mensen ten goede, ziet ze, maar ook haarzelf: ‘Ik haal enorm veel kennis op en zie hoe het eraan toe gaat in de vrijwilligersbranche en in de gemeenschap.’ Zo hoopt ze uiteindelijk de kennis en de connecties op te doen die haar gaan helpen eigen sociale projecten te starten.

Vanuit het hart

Aamira (19) rolde net als Sara het vrijwilligerswerk in via een stage sociaal werk, bij het Haagse Bij Betje. Na afloop is ze simpelweg in de wijkwinkel blijven hangen, om mee te helpen en om bijvoorbeeld op woensdag te knutselen met kinderen in de buurt. ‘Het heeft mij doen beseffen dat ik niet de enige ben die soms moeite kan hebben met dingen en ook vooral dat er dus mensen zijn die je willen helpen, zonder daar eerst iets voor terug te willen.’ Ze merkt dat niet iedereen dat laatste snapt. ‘Mensen vragen wel eens “maar waarom doe je dat?” Nou, ik vind het gewoon leuk. “En je krijgt geen geld?” Nee, ik doe het vanuit mijn hart. Waarom probeer je het niet zelf?’

Om de hoek

Dat vrijwilligerswerk niet jouw leven op z’n kop hoeft te zetten, maar er wel heel veel in kan veranderen, bewijst Bastiaan (28). Zeven jaar geleden vroeg hij via Burennetwerk Amsterdam of hij iemand kon helpen. Sindsdien doet hij elke twee weken boodschappen voor Cora, die door haar lichamelijke beperking weinig buitenkomt. ‘Ik zocht iets wat ik naast mijn eigen planning kon doen,’ vertelt hij. Het gaat met een lach gepaard, want: ‘Inmiddels ben ik vier keer verhuisd, waaronder naar een andere stad, dus ze woont niet meer om de hoek. Toch blijft het een kleine moeite. In die zeven jaar zijn we ook echt vrienden geworden. Ik doe het ook niet alleen meer voor haar, mij helpt ze ook. Ik ben altijd heel druk en dan haalt zij mij weer met beide benen naar de grond.

Doen wat je leuk vindt

Voor Jacky (22) is wat ze doet helemaal geen ‘werk’, vertelt ze: ‘Het is eigenlijk gewoon een hobby.’ Zo kookt ze in het buurthuis en ze helpt de meiden die daar langskomen, om kleinschalige bedrijfjes op te zetten. Eerst verkochten ze limonade en schaafijs, nu hebben ze hun eigen beautysalon opgericht. ‘Je moet iets doen wat je leuk vindt,’ is dan ook haar gouden tip. ‘Dat heb ik ook met koken, dus toen mijn moeder vroeg of ik dat niet ook eens in het buurthuis wilde doen, dacht ik: waarom zou ik inderdaad niet gewoon twintig porties meer maken?’

Hoe groot is het sociale vangnet van Nederland? In 100 dagen in de vergeten wijk gaan Nicolaas Veul en Tim den Besten in de Haagse wijk Laak aan de slag als stagiair sociaal werker en vrijwilliger. Zo worden ze geconfronteerd met onder meer armoede, eenzaamheid en polarisatie. Op NPO3.nl portretteren we in een tweeluik jongeren die zich inzetten om die problemen te lijf te gaan. Zo richt de 22-jarige Noa een steunpunt op voor jongeren die niet gehoord worden, lees het hier.