Dikke vette bechdel test: wanneer is een dik personage volwaardig?
- 5 minuten leestijd
In dit artikel presenteren wij de Dikke Vette Bechdel test: een test die kijkt of dikke mensen op een gelijkwaardige manier gerepresenteerd worden in films en series. We legden de test voor aan filmexpert Hannah Ogilvie, maker van de podcast ‘Fats on Film’.
Bechdel-test
Ben je een filmfanaat? Dan heb je waarschijnlijk weleens gehoord van de Bechdel -test. De test werd bedacht door striptekenaar Alison Bechdel met het idee dat er geen maatstaf was om te zien of vrouwen op een gelijkwaardige manier werden gerepresenteerd in film. Het doel van de Bechdel -test was om genderongelijkheid aan te kaarten in de verhalen die we vertellen op het doek. De test stelt de volgende vraag: Zijn er tenminste twee vrouwelijke personages met een naam die met elkaar praten in de film? En als ze praten, gaat het dan over een ander onderwerp dan mannen? Een paar bekende films als ‘Breakfast at Tiffany's' en alle ‘Lord of the Rings' - films halen deze test niet.
Dikke vette Bechdeltest
In de afgelopen jaren zijn er veel nieuwe vormen van de Bechdeltest bedacht. Zo bestaat er de DuVernay-test, waarbij zwarte personages niet in zijdelingse verhaallijnverhaal krijgen (ten opzichte van het centrale, witte verhaal),, maar volwaardige rollen krijgen toebedeeld. Of de Vito Russo-test, waarbij de representatie van LGBTQH rollen centraal staat. Een Bechdeltest voor dikke personages kwamen wij nog niet tegen. Dus besloten wij deze te creëren: de Dikke Vette Bechdel-test. De regels zijn als volgt:
Het dikke personage heeft een naam
Het dikke personage heeft een love-interest, een baan of een huis
Het dikke personage is gedurende de film niet bezig met afvallen
Er worden geen grappen gemaakt over het lichaam van het dikke personage, ook niet door henzelf.
Fats on Film
Of deze test in de praktijk ook werkt, legden we hem voor aan filmexpert Hannah Ogilvie. Ogilvie is dol op film en zelf een dikke vrouw. Ze schreef een artikel over hoe dikke mensen in horrorfilms altijd doodgaan, genaamd ‘Fat as a death sentence’. Daarnaast startte ze begin 2023 een podcast genaamd ‘Fats on film’, waarin ze samen met verschillende gasten in iedere aflevering een film of serie uitlicht en ontleed. Zo analyseerde ze de serie ‘Friends’ met Fat Monica of de film 'Dumplin'. Haar eerste reactie op onze Bechdeltest: ‘’Toen ik de regels van jullie dikke vette Bechdel test voor het eerst hoorde, vond ik hem erg streng. Natuurlijk moeten films aan deze regels voldoen, maar gezien het huidige medialandschap, zou het erg moeilijk zijn. Het zou de standaard moeten zijn: als je een dunne man of een vrouw met deze voorwaaren test, zouden ze met vlag en wimpel slagen.’’ Toch ging Ogilvie aan de slag en op zoek naar films die aan de eisen zouden voldoen.
Dikke vette film-tips
‘’Er zijn duidelijke standaard rollen en manieren waarop dikke mensen in films worden afgebeeld’’, aldus Ogilvie. ‘’Zo heb je de dikke vrouw, die ongelukkig is in de liefde, alleen, heeft misschien zelfs een aantal katten. Ze zijn vaak wanhopig en worden gebruikt als deurmat. En je hebt de dikke man, vaak seksueel gefrustreerd en pervers. Het doel van veel films is laten zien dat dikke lichamen niet aantrekkelijk zijn.’’ Veel films slagen dan ook niet voor de dikke vette Bechdeltestt. Toch weet Ogilvie er een paar te bedenken. Zo noemt de film ‘The worlds end’ uit 2013. Personage Nick Frost vecht met robots en voldoet aan alle eisen. Ook Nicola Coughlan in de serie ‘Derry girls’ is een voorbeeld: ze eet hetzelfde als haar medespelers en ze wordt belachelijk gemaakt om het feit dat ze een stresskip is, niet omdat ze dik is.
Haken en ogen
Volgens Ogilvie zitten er toch wat haken en ogen aan de test: ‘’De grapjes-regel maakt de test echt ontzettend moeilijk. Als een persoon dik is heeft de media het gevoel dat ze dat moeten benoemen, bijvoorbeeld in de vorm van grapjes, zo van: ‘Geacht publiek, we weten dat ze dik zijn!’’ Daarnaast noemt ze een aantal voorbeelden die zorgen voor een ‘curveball’, zegt Ogilvie. ‘’Jack Black in ‘School of Rock’ zegt juist in de film dat je gewicht niks te maken heeft met het hebben van talent, maar er worden wel grappen over zijn gewicht gemaakt. Bij Annie Wilkes in ‘Misery’ is het een ander verhaal: zij slaagt voor de test, maar ze is een slechterik en gaat dood op het einde. Hetzelfde geldt voor Miss. Trunchbull in ‘Mathilda’, zij slaagt de test, maar ze is een slechterik en wordt ook lelijk gemaakt.’’
Ondanks de gebreken aan de test is Ogilvie wel positief: ‘’Dikke representatie is een onderwerp waar in de laatste jaren steeds meer over gesproken wordt en dat is fijn. Als er kritiek blijft komen op de manier waarop dikke mensen worden gerepresenteerd, gaat er hopelijk in het medialandschap iets veranderen.’’