Dook van Dijck, acteur, presentator én sinds hij in het gips zat ook een lustobject voor velen, althans daar kwam hij achter toen hij zijn voet brak. En dat maakt hem nieuwsgierig! Dook gaat in 'Gipsgeheimen' op onderzoek uit en in gesprek met mensen die een gipsfetisj hebben.

Presentator en acteur Dook van Dijck maakt zijn NPO 3 serie Gipsgeheimen, waarin hij het taboe van het praten over fetisjen doorbreekt.

1 op de 6 mensen heeft een fetisj en toch kennen we bijna niemand in onze omgeving die er open over spreekt.

Had je ooit gedacht een programma te maken over een onderwerp als ‘gipsfetisj?’
Toen ik mijn voet brak had ik nooit gedacht dat ik later een 4-delige documentaire-serie over de gips-fetisj community zou maken!

Het idee is ontstaan omdat je zelf een ‘lustobject’ werd in de gipsfetisj community, hoe erg is jouw beeld daarvan verandert?
In de documentaire wordt uitgelegd dat je binnen de gips-fetisj community verschillende stromingen hebt. De ene vindt medisch gips heel aantrekkelijk en veel andere ‘casters’ vinden dat je alleen je eigen content mag maken en plaatsen en niet de foto’s van mensen die je niet kent mag gebruiken. Het was heel interessant om die verschillen binnen een community te zien. Verder is het een hele veilige community. Er wordt tot in detail besproken wat er gaat gebeuren tijdens een gips-sessie en wat de grenzen zijn. Het is een wereld van vertrouwen en de grenzen worden niet overtreden. Voor de buitenwereld lijkt het er heftig aan toe te gaan, toch is juist de fetisj-community een safe space.

Hij wilde helemaal gemummificeerd worden dus van kop tot voet ingegipst worden.

Welke vooroordelen had jij over het hebben van een fetisj/fetisjen voordat jij Gipsgeheimen ging maken?
Ik was vooral heel benieuwd hoe zij gips ervaarde. Wat was voor hun nou aantrekkelijk aan om in keihard gips te zitten?

Je vertelt in de afleveringen dat jouw ex ook een fetisj had en hoe je daarmee om ging. Wat was voor jou doorslaggevend om de relatie te stoppen?
Ik heb van dichtbij meegemaakt hoe het is om een fetisj te hebben. Een ex, waar ik een lange tijd een relatie mee had, had een fetisj. Dit beïnvloedde sterk ons leven. Ik dacht dat ik heel open-minded was en nergens gek van opkeek, totdat het mij overkwam en ik in een wervelwind van emoties terecht kwam. Het schoot alle kanten op. Van woede, onbegrip en jaloezie naar troosten, meeleven en veiligheid willen bieden. En schaamte, heel veel schaamte. Schaamte over mijzelf, over mijn partner, tegen mijn beste vrienden en familie. Aan de ene kant wilde ik het met hen delen, zodat ik mijn twijfels en angst kon uiten, en om hulp en advies te vragen. Aan de andere kant wilde ik mijn partner beschermen en het beeld van wat mijn beste vrienden van mij hadden niet verstoren. We raakten verstrikt in een web van leugens. We konden sommige problemen of keuzes niet uitleggen. We deden alles om maar te verbloemen dat er iets aan de hand was. Dit had als gevolg dat ik heel eenzaam en ongelukkig was en me voelde alsof ik in een labyrint zat waar ik niet uit kon. Een tijdlang heb ik gedacht: seks is niet het belangrijkste. Maar wij waren op een gegeven moment meer beste vrienden dan een koppel.

Welk moment is jou het meest bijgebleven op set?
De coming-out van Ties. Hij vertelt aan twee van zijn beste vrienden dat hij een gips-fetisj heeft. Dat vond ik zo ongelooflijk stoer. Ik was ook heel trots op hem. Verder hebben we de grote droom van Andre in vervulling laten gaan. Hij wilde helemaal gemummificeerd worden dus van kop tot voet ingegipst worden.

Het is een wereld van vertrouwen en de grenzen worden niet overtreden.

Wat wil je de kijker meegeven?
1 op de 6 mensen heeft een fetisj en toch kennen we bijna niemand in onze omgeving die er open over spreekt. Vaak wordt er bij een fetisj gedacht ‘dat is iets van vieze enge mannetjes in een steeg’. Feit is dat het door de hele samenleving zit en het veel dichterbij is dan je denkt. Het is juist je broertje, je buurvrouw of je favoriete collega.

Wat had je totaal niet verwacht bij het maken van deze serie?
In de research fase had ik bijna de hoop opgegeven dat we ooit ‘casters’ zouden vinden die in de documentaire zouden willen praten over hun fetisj. Alle hoofdpersonage’s waren zo ongelooflijk open en eerlijk over hun leven met hun fetisj. Ik had nooit durven hopen dat ze zich zo open zouden durven stellen.

Welk advies heb je voor mensen die zich schamen voor hun fetisj? En voor mensen die er vooroordelen over hebben?
Je bent niet alleen. Er is vaak een hele community van mensen met dezelfde fetisj. Vaak is een coming-out bevrijdender dan je denkt. Als advies zou ik willen geven: praat erover, stel al je vragen en neem de tijd. Dan kom je dichter tot elkaar in plaats van dat je verder van elkaar verwijderd raakt.

Vaak wordt er bij een fetisj gedacht ‘dat is iets van vieze enge mannetjes in een steeg’.

Als je Gipsgeheimen moet omschrijven in drie woorden, welke zouden dat zijn?
Verrassend, nieuwsgierig en hoopvol

En in drie nummers?
Mystery of Love - Sufjan Stevens

Wen D’r Maar Aan - Anouk

Stay For Something - CMAT

Er zit in elk aflevering een nummer die je zelf hebt gezongen. Kan je het proces daarvan delen?
Bij mijn ex, die ook een fetisj had, dacht ik heel vaak “Wat zie en ervaar jij als jij naar het onderwerp kijkt waar je opgewonden van wordt?” Datzelfde heb je natuurlijk ook met gips. Wij zien keihard gips maar voor iemand met een gips-fetisj betekent het juist iets zachts en warms. Ik wilde heel graag in elke aflevering een videoclip maken waardoor je als kijker ervaart wat een gips-fetisjist ziet. In aflevering 2 zit de videoclip ‘Gips Me In’ waarin we gips aanbrengen als een 80’s soft porn commercial. Heel romantische gefilmd met een soft glow filter. Dat is namelijk hoe de fetisjisten gips ervaren. Zo hoop ik dat de kijker begrijpt hoe onze fetisjisten gips ervaren.

Is er nog iets wat je kwijt wil?
Ik hoop dat mensen die vol aannames zitten over fetisjes, massaal concluderen: hé, dit zijn heel normale mensen.

Gipsgeheimen zie je hier