Ga je naar Aretha Franklins Amazing Grace? Trek dan je dansschoenen aan en neem een zakdoekje mee voor de tranen en zweetdruppels. Deze unieke en extatische muziekdocu over de opname van het meest succesvolle gospelalbum aller tijden blaast je van je stoel. R.E.S.P.E.C.T!

Je zou maar verantwoordelijk zijn voor het filmen én verprutsen van een live-albumopname van de Queen of Soul. Na veelvuldige studiosessie van hits als Respect en Think besloot Aretha Franklin het in 1972 even helemaal anders te doen. Ze wilde terug naar haar gospelroots en een nieuw gospelalbum opnemen op de plek waar deze muziek het beste tot z’n recht komt: de New Temple Missionary Baptist Church in Los Angeles. Compleet met koor én publiek, verdeeld over twee avonden. En dat was wel een documentaire waard, vond studio Warner Bros. die kort daarvoor een megasucces boekte met de registratie van Woodstock.

‘Je had maar één taak!’

De nog jonge regisseur Sydney Pollack (die later tijdens z’n grote filmcarrière Oscars won voor de klassieker Out of Africa) stond aan het roer van de Warner Bros.-crew die dit unieke event documenteerde. En dat deden ze met verve. Alleen vergaten ze clapperboards te gebruiken, waardoor het niet mogelijk was om alle beelden met het geluid te synchroniseren. En toen nieuwe technieken het jaren later mogelijk maakten om de muziekfilm wél af te maken, wilde Miss Franklin dat zelf inmiddels niet meer. Pijnlijk, pijnlijk, pijnlijk...

45 jaar, nieuwe technieken en wat rechtszaken later

‘Gelukkig’ gaf de overenthousiaste producent Alan Elliot (die ergens in de jaren negentig op het materiaal stuitte) niet op. Hij kreeg na jaren smeken, pleiten, het verpanden van z’n huis én een door Franklin zelf aangespannen rechtszaak, alsnog toestemming om het unieke materiaal met de wereld te delen. De familie van de Queen of Soul (inmiddels overleden) zag de film en was betoverd. En dat ben jij zo meteen gegarandeerd ook.

87 minuten lang kippenvel

Door de opzwepende behind-the-scenes-beelden van alle voorbereidingen nét voor het optreden, heb je al vanaf de eerste seconden van Amazing Grace het idee zelf op de voorste kerkbank te zitten. En je beseft net als de lucky aanwezigen getuige te zijn van bijzondere muziekgeschiedenis. Fraai en gelikt zijn de shots trouwens niet; veel beelden zijn onscherp en schokkerig en aan het decor is weinig aandacht besteed. Maar het doet er niet toe. De fantastische stemmen van het Southern California Community Choir en Franklin doen je dat compleet vergeten. Bovendien draagt dat ongepolijste extra bij aan het gevoel er zelf bij te zijn.

Prachtige tijdsschets

Amazing Grace is meer dan alleen een indrukwekkende registratie van een legendarisch optreden. Het is ook een boeiende sfeerschets van een stukje Amerika uit de jaren zeventig en een viering van de Afro-Amerikaanse (gospel)cultuur. Bedenk tijdens het zien van deze docu dat het zich slechts vier jaar na de moord op Dr. Martin Luther King afspeelt en er nog volop rassenrellen waren. Maar in deze kerk heerste hoop, positiviteit en trots. Én verbluffende outfits, uitzinnige omaatjes, huilende mannen, een nog heel jonge Mick Jagger en een Aretha Franklin die tijdens het zingen zo prachtig zweet, dat ze van zilverglans lijkt. 



Of je zelf van gospel houdt of niet, religieus bent of ongelovig: deze swingende docu tilt je eventjes helemaal op en laat je na afloop nog lekker doorzweven. Ik durf te wedden dat hij zelfs bij de grootste beroepscynisten ergens tijdens die 87 minuten een glimlach op hun gezicht tovert.

• Amazing Grace (2018)
• Muziek, docu
• Duur: 1u, 29min
• Regie: Sydney Pollack
• Aretha Franklin, Reverand James Cleveland, Southern California Community Choir

• Deel