Kato wordt wakker naast haar eigen dode lichaam en moet, met behulp van de paar mensen die haar dolende geest nog wel kunnen zien, haar eigen moord zien op te lossen.

Lange tijd keken we toch vooral naar Engeland en Scandinavië als het op goeie Europese series aankwam, maar inmiddels ligt dat wel wat genuanceerder. Duitsland lijkt met Der Gleiche Himmel, 4 Blocks, Babylon Berlin en Dark aan een kleine wederopstanding te zijn begonnen en ook onze zuiderburen laten de laatste tijd steeds nadrukkelijker van zich horen. Of ze nou Frans of Vlaams praten, de Belgen timmeren er de ene na de andere homerun uit. Ennemi Public? Ongekend verstikkend. La Trêve? Kneuterig aangrijpend. Tabula Rasa? Bij vlagen oogstrelend mooi. Tytgat Chocolat? Ontroerend. Ook Beau Séjour is er één waar ze zich in België niet voor hoeven te schamen en je kunt deze sympathieke thriller vanaf zondag 17 januari op NPO 3 bekoekeloeren. Hoe leuk is dat?!

Flinke kater

We worden na een nachtje doorhalen allemaal wel eens wakker met een flinke kater, maar Kato maakt het wel heel erg gortig. Zij ontwaakt, volledig onder het bloed en zonder ook maar één herinnering aan de avond ervoor, in het pittoreske hotelletje Beau Séjour naast haar eigen dode lichaam. Heb je dan een slechte nacht gehad of niet?! Denkt ze in eerste instantie nog aan een slechte droom, al snel blijkt dat niemand haar kan horen en zien. Ze is echt dood. Wat de fok?! Om onduidelijke redenen zijn er een paar mensen die de geest van Kato kunnen horen en zien en die spant ze voor haar karretje om er achter te komen wat er in hemelsnaam in die hotelkamer is gebeurd. Oeeeeeehhhhhh!

HOTEL BEAU SEJOUR, on Netflix: Eccentric, brilliant, and strangely touching. Supernatural fare for those who don't ordinarily like it.

— Stephen King (@StephenKing) April 13, 2017

De meesters van de sfeer

Als de koning van de grimmigheid, de keizer van de spanningsboog, op Twitter zijn lofbetuigingen niet onder stoelen of banken steekt, dan weet je dat er iets aan de hand is. Dan weet je dat er op z’n minst een paar afleveringen gekeken moeten worden om te zien what all the fuss is about. En King heeft gelijk, die Belgen beginnen zich steeds meer te ontpoppen als de meesters van de sfeer. Het begint al bij het intro. Daar waar ze iedere aflevering van La Trêve afschoten met de heerlijk rauwe stembanden van Balthazar, is voor Beau Séjour gekozen voor een Vlaamse versie van het melancholische Alone and Forsaken van Hank Williams. De toon wordt direct gezet. Letterlijk. Dit gevoel wordt nog eens kracht bijgezet door de soms prachtige beelden. In prikkeldraad verwikkeld paardenhaar dat zachtjes wappert in de wind en donkere, onheilspellende stapelwolken die langzaam voorbijdrijven. Het draagt allemaal bij aan een sfeer die naast enigszins zwaarmoedig ook opvallend comfortabel aanvoelt.

En King heeft gelijk, die Belgen beginnen zich steeds meer te ontpoppen als de meesters van de sfeer.

Echte mensen

Bij veel Amerikaanse series is het vaak net alsof ze een heel modellenbureau gecast hebben. Één grote parade aan marmeren kaaklijnen, perfecte jukbeenderen en boobies die het ook prima doen zonder ondersteuning. In Beau Séjour doen ze niet aan zulke gedoetjes. Hier krijg je terugtrekkende haargrenzen, bierbuikjes en kraaienpoten. Echte mensen. Echte mensen wiens acteerwerk misschien niet direct in aanmerking komt voor een Emmy, maar dat is ook deels de charme van een serie als dit. De originaliteit van het verhaal maakt wat dat betreft een hoop goed. Al had het voor het tempo misschien ook wel in wat minder afleveringen gekund. Beau Séjour is wellicht niet de beste Belgische serie allertijden – King’s lat ligt gewoon wat lager na al het onrecht dat seriemakers zijn verhalen hebben aangedaan – maar hij is zéker niet zonde van je tijd. Als je gek bent op Europese series, dan ga je deze met veel plezier kijken.

• Één (2017)
• Meisje moet haar eigen moord oplossen.
• 50 minuten per aflevering

• Deel