Niet bepaald de serie die je opzet om je neefjes en nichtjes stil te krijgen. Sterker nog, twee afleveringen Carnival Row en ze doen waarschijnlijk geen oog meer dicht. En jij dus ook niet. Ik waarschuw maar alvast even.

Grimmig sprookje waar de liefhebbers van Penny Dreadful de vinger bij af zullen likken.

Met series als His Dark Materials, The Mandalorian, The Dark Crystal en The Witcher was het een goed jaar voor de liefhebbers van adventure en fantasy. Al had die laatste van mij niet gemaakt hoeven worden, maar daar gaat het nu niet over. Al wil ik het toch even gezegd hebben. Nog steeds boos dat Netflix onder valse voorwendselen – ze hadden beloofd dat het heel vet zou worden – acht uur van mijn leven verkloot heeft. Op mijn leeftijd moet je zuinig omspringen met je tijd, iedere minuut kan je laatste zijn. Maar goed, fantasy en adventure dus. Ook Amazon dook dit jaar met Carnival Row in de mysterieuze wereld van elfen en weerwolven en dat heeft een serie opgeleverd die op de valreep nog even vlotjes mijn lijst met beste series van 2019 binnen dendert. Het is een uiterst grimmig sprookje waar liefhebbers van Penny Dreadful en True Blood de vingers bij af zullen likken.

Xenofobe populisten

Wie denkt: ha leuk, fantasy, even ontsnappen aan de realiteit, die komt toch enigszins bedrogen uit. Carnival Row is namelijk een aanklacht tegen de hedendaagse xenofobie en de opkomst van een steeds ongezonder nationalisme. Het gaat over populisten die het debat kapen met hun onfrisse praatjes en altijd maar weer met de beschuldigende vinger naar de ander wijzen. Zo zijn het in Carnival Row de mythische figuren – centauren, elfen en weerwolven – die de wind van voren krijgen. De mens heeft hun land – Tirnanoc -geannexeerd en eenmaal in hun wereld behoren de exoten tot de allerlaagste, onderdrukte klassen. Waar hebben we dat eerder gehoord? Ook Vignette – een elf gevlucht uit Tirnanoc – belandt in de mensenwereld van the Republic of the Burgue, waar ze werkt als bediende. In haar vrije uren heeft ze geheime ontmoetingen met een oude bekende – een politieagent – die een reeks geheimzinnige moorden probeert op te lossen.

Een aanklacht tegen de hedendaagse xenofobie en de opkomst van een steeds ongezonder nationalisme.

Nogal volwassen sprookje

Daar waar His Dark Materials bij vlagen toch iets kinderachtigs heeft, bestaat er bij Carnival Row geen twijfel over wie de doelgroep is: (jong) volwassenen. Met een overdaad aan afgerukte ledematen, boobies en gasten die onder het indringende geluid van krakende botten in fokking weerwolven veranderen, is dit er niet één voor de onderbouw. In ieder geval niet als je als ouder veel waarde hecht aan je nachtrust. Verder is het een serie met Jared Harris en series waarin Harris een rol heeft – hoe klein ook – zijn sowieso de moeite van het kijken waard. Dat Gold voor Mad Men, dat gold voor The Terror en Chernobyl en dat geldt dus ook voor Carnival Row. Al zijn de grotere rollen deze keer weggelegd voor Orlando Bloom (agent Rycroft Philostrate) en Cara Delevigne (Vignette Stonemoss), maar die kun je ook wel om een boodschap sturen. Carnival Row heeft misschien veel facetten van een sprookje, maar met een stel mysterieuze moorden, wat onmogelijke liefdes en een heus familiedrama is het een serie die wellicht toch ook in de smaak zal vallen bij notoire elfenhaters.

• Amazon (2019)
• Hedendaagse xenofobie verpakt als fantasy
• 55 minuten per aflevering
  

• Deel