Klaar voor? Dapper. Het begint namelijk al gelijk f*cking naar. Je ziet hoe Tracy Edwards (waar Dahmer mee wilde 'experimenteren') mee wordt genomen naar het huis van Dahmer en hoe hij daar maar net weet te ontsnappen aan onze grote maniak. Hij piept hem naar buiten en komt later terug met politie, die even een kijkje willen nemen in z'n huis. Daar vinden ze foto's van lichamen die meer lijken op een zieke Legoset dan op een lichaam, ligt er een hoofd in de koelkast en zijn de bloedvlekken eindeloos.

Het verhaal achter de man
Oké, je zit dus vanaf minuut 1 (eigenlijk minuut 10 maar prima) met een steen in je maag op de bank. Maarrrr Netflix zou Netflix niet zijn als je niet meer van de psychopaat te zien krijgt. De serie is namelijk één grote flashback waardoor je een inkijkje krijgt in zijn verleden.   Zo zie je waar Dahmers fascinatie voor de dood vandaan komt (zo moest hij van zijn vader aangereden wild ontleden, lekker gewerkt pap), wat het leven als outcaster voor invloed op hem heeft gehad en hoe de problematische relatie tussen zijn ouders hem in de weg zat. Ook wordt er gesproken over een operatie die Dahmer voorgoed zou hebben veranderd. Door de manier waarop Netflix hem neerzet krijg je, bizar maar waar, BIJNA sympathie voor hem. Achterlijk.

Okee, klinkt allemaal prima maar wat is er dan precies zo erg?
Simpel. Je hebt de fantasieën van Dahmer, het feit dat dit allemaal gebaseerd is op echte gebeurtenissen (de cast lijkt trouwens ook achterlijk veel op de echte personen) en het wordt pijnlijk duidelijk dat een maatschappelijk probleem ervoor zorgt dat Jeffrey zo achterlijk veel slachtoffers (zeventien in totaal) kan maken.Waar zijn eerste moorden 'ongelukjes' zijn, begint hij het steeds kinkyer te vinden om volledige controle te krijgen over zijn slachtoffers. Hij neemt steeds meer mannen mee uit de discotheek en doet steeds viezere shit met de overblijfselen van zijn slachtoffers.

Wat voor gorey shit kan ik verwachten dan?
Ga uit van het ergste en tel daar dan nog maar een beetje bij op. In de eerste aflevering zie je dus meteen al een hoofd in de koelkast liggen en als hij eenmaal aan het moorden is geslagen wordt het alleen maar erger. Zo wil Dahmer een minderjarig slachtoffer tot seksslaaf maken door zuur en heet water in zijn hersenen te stoppen. Het resultaat? Een kind dat eruitziet alsof hij zwaar aan de keta heeft gezeten. Het slachtoffer weet, in slechte toestand, Dahmers appartement uit te komen en haalt het tot de voordeur van het gebouw. Daar zien andere inwoners hem zitten en zij slaan alarm bij de politie. Wanneer de politie gearriveerd is, is ook Dahmer later buiten te vinden. Tegenover de politie verklaart hij dat het slachtoffer zijn vriendje is die te veel heeft gedronken. Pijnlijk: de politie gelooft de witte Dahmer in plaats van zijn zwarte buren. Dahmer neemt de jongen weer mee naar zijn appartement. Wat er daar gebeurt? Je raadt het al...

Conclusie!

Oké, je weet nu wie Dahmer is. Waarom zou je een serie over deze psychopaat willen kijken? Goede vraag. Sta je net op het punt om te eten of is ‘My Little Pony’ voor jou al angstaanjagend? Dan zou ik deze serie even overslaan. Heb je zin om te janken en vooral te walgen, of ga je goed op true crime? Dan is dit wat voor jou. De serie is pijnlijk en vies, maar geeft een bizar inkijkje in het hoofd van een krankzinnige man die dingen heeft gedaan die het daglicht niet kunnen verdragen. Dahmer heeft soms iets te veel main character vibes (het is geen Dexter) en dat kan je kijk op de realiteit in de weg gaan zitten. Houd in je achterhoofd dat deze man zware problemen had, verschrikkelijke dingen heeft gedaan en inmiddels is overleden en you'll be fine.