In Popcorntijd bespreekt André Nientied wekelijks het leukste filmnieuws en de beste kijktips. Deze week: Prins.

Best geestig: in de week dat koning én ex-prins Willem-Alexander 50 jaar wordt zendt NPO3 de film Prins uit. Een goede keuze, want de sterke debuutfilm van Sam de Jong sleepte weliswaar acht Gouden Kalveren-nominaties in de wacht (twee werden er verzilverd: Beste Montage en Beste Muziek) maar wist de doelgroep in de bioscoop nauwelijks te bereiken, met slechts 12.000 bezoekers. Dat moet veel beter kunnen, zeker als je bedenkt dat de ook door Sam de Jong geregisseerde videoclip Drank & Drugs van Lil’ Kleine (die een rolletje heeft in Prins) al 28 miljoen keer bekeken is op Youtube. 

Goede film, slechte cijfers
Prins ging in 2015 in première op het filmfestival van Berlijn, vervolgde zijn zegetocht langs festivals in Turkije, Taiwan, Ierland en Israël en kreeg ook nog een bescheiden bioscooprelease in de VS. Niet slecht voor een low budget debuutfilm die slechts drie ton heeft gekost en een van de straat geplukte tiener in de hoofdrol heeft. 

Deze Ayoub (Ayoub Elasri) fantaseert net als menige kansarme puber over een luxeleven, met de juiste merkkleding, dure merkschoenen en zijn droomchickie aan zijn zijde: het blonde buurmeisje Laura (Sigrid ten Napel).

Maar in werkelijkheid woont Ayoub met zijn moeder (Elsie de Brauw) en zus (Olivia Lonsdale, ook te zien in de clip van Drank & Drugs) op een flatje in Amsterdam-Noord, terwijl zijn verslaafde vader dakloos ronddoolt. En droommeisje Laura gaat om met de veel oudere buurtjongens die Ayoub pesten. Om respect te winnen en geld te verdienen voor dure schoenen laat Ayoub zich overhalen een paarse Lamborghini te stelen door de crimineel Kalpa. Deze surrealistische smeerlap wordt gespeeld door Freddy Tratlehner, beter bekend als rapper Vjèze Fur van de Jeugd van Tegenwoordig. Daarmee treedt Vjèze in de voetsporen van zijn JvT-collega Willy Wartaal, die eerder al in Black Out en De Masters liet zien dat hij kon acteren. 

Statussymbolen
In een interview met Daphne Bunskoek voor de VPRO vertelde regisseur Sam de Jong dat Prins vooral gaat over de jacht op statussymbolen zoals dure merkkleding: “Ik laat een jongen zien die een materiële droom najaagt en daar ongelukkig van wordt.” Om te illustreren dat de lijn tussen film en werkelijkheid maar dun was vertelt De Jong dat de amateurs-acteurs het maar niks vonden dat ze voor de film vaak afgetrapte kleding aan moesten trekken: tussen de opnames door wilden ze steeds hun eigen merkkleding aantrekken. Gelukkig wordt Prins nooit belerend maar is het juist een verfrissende sfeerschets vol humor en vette muziek. Én met een paarse Lamborghini.

• Deel