De zomer begint wat grijs en fris, maar de nieuwe Pixar-film Luca doet je dat compleet vergeten. Zon, strand, gelato en Vespa’s in een aandoenlijk coming-of-age-verhaal vol humor, Pixar-moraal en Call Me By Your Name feels. Bellissima!

Hoe flikt Pixar dat toch? Keer op keer een mooi animatieavontuur afleveren dat leuk is voor zowel kinderen als volwassenen en de perfecte balans bevat tussen humor én belangrijke levenslessen. Dat een grote glimlach op je gezicht tovert maar ook haast tot waterige ogen ontroert. Luca is misschien lichter en kinderlijker dan voorgangers als Soul, Coco of Inside Out, maar tikt verder al die heerlijke Pixar-boxen aan. Met als nieuwe smaakmaker een zomers Italiaans decor waar we massaal naar snakken. Én een officieus queerish romantisch randje dat ondanks de officiele tegenspraak van regisseur Enrico Casarosa wereldwijd wordt bejubeld. De New York Times bracht z’n recensie zelfs met de kop ‘Calamari By Your Name’. Damn, had ik die zelf maar bedacht.

Ariël, maar dan anders

De animatiefilm duikt in het verhaal van het jonge zeemonster Luca die samen met z’n overbezorgde ouders in een onderwaterwereld bij de Italiaanse Rivièra woont. De tiener droomt van een avontuurlijk leven en door de ontmoeting met het jonge zeemonster Alberto komt die wens uit. Alberto neemt hem namelijk mee naar de bovenwaterwereld waar ze er (eenmaal droog) uitzien als mensen. In het charmante vissersplaatjes Portorosso gaan ze samen op ontdekkingstocht, ontmoeten ze allerlei mensen en zetten hun zinnen op een Vespa om de wereld mee rond te reizen. Maar er is één probleem: Luca en Alberto moeten constant verhullen wie ze echt zijn en hun geheim met hun leven bewaken. Ze krijgen namelijk niet alleen Luca’s ouders achter zich aan, maar ook de plaatselijke zeemonsterjagers en een stel pestkoppen. Gelukkig is er hulp van het stoere meisje Giulia die zich net als de jongens een outsider voelt.

Wanderlust en eetlust

De beelden in dit nieuwe Pixar-avontuur zijn zo mooi en zo kraakhelder, dat je op sommige momenten vergeet dat je naar een animatiefilm kijkt. Die zonnige luchten, dat helderblauwe water, de kleurrijke huisjes aan het dorpsplein, de borden pasta… ik overdrijf niet wanneer ik zeg dat Luca de zomer en eetlust in je naar boven haalt. Een instant vrolijke stemming ook door de opzwepende Italiaanse muziek en de belevenissen van de aandoenlijke bff’s Luca en Alberto. En hard gelach om sommige kleurrijke bijfiguren zoals Luca’s ‘doorzichtige oom’ Uncle Ugo (met de stem van Sacha Baron Cohen) en het plaatselijk arrogante klootzakje Ercole Visconti. Het is een pestkop, maar wel een hilarische. Net als de vermakelijk valse dikke kat van Giulia by the way.

Queer romantisch randje?

Dat veel lhbtq-fans van de film een queer subtext bespeuren, is op zich niet verwonderlijk door de sprankelende chemie tussen Luca en Alberto en thema’s als het verbergen van je ware identiteit. En ik moet zeggen: de plaatjes roepen hier en daar herinneringen aan die prachtfilm Call Me By Your Name op. Of wil ik dat als CMBYN-fan gewoon heel graag zien? Platonische vriendschap of niet: Luca is hoe dan ook een mooi verhaal over acceptatie, opgroeien en een lieve ode aan vriendschap. En ik durf te wedden dat je direct na het zien van de film op Vespa-tocht door Italië wilt.

• Luca (2021)
• Cijfer: 8
• Animatie, avontuur, comedy
• Duur: 1u, 41min
• Regie: Enrico Casarosa
• Stemmen: Jacob Tremblay (Luca), Jack Dylan Grazer (Alberto), Maya Rudolph (moeder Luca), Sacha Baron Cohen (oom Ugo)

• Deel