24 uur op een gegijzeld meisje passen voor 7 miljoen pp: als iets te mooi klinkt om waar te zijn, is dat het meestal ook. Daar komt een stel wannabe-criminelen Abigail (aka de laatste film van Angus Cloud) al snel achter. Levert alleen niet de must-see op die je zou verwachten…

Door: Valérie Hoffmann

Een klein meisje danst in een lege zaal op de bekende muziek van het ballet De Notenkraker. Klinkt misschien schattig, maar bij het zien van deze openingsscène staan je nekharen meteen overeind. Onschuldige kinderen in horrorfilms voorspellen namelijk meestal weinig goeds. Deze ballerina is het 12-jarige meisje Abigail en een groepje criminelen krijgt de opdracht om haar te gijzelen, 24 uur in een huis te houden en zo losgeld van haar invloedrijke vader te innen. Dat zou easy-peasy moeten zijn. Maar de gijzelaars geven elkaar constant de schuld van huiveringwekkende voorvallen en vrezen tegelijkertijd de wraak van haar vader. En dat terwijl de grootste horror zich binnen het huis bevindt…

“I’m sorry about what’s going to happen to you…”

Het is inmiddels geen verrassing meer dat ballerina Abigail een stuk minder onschuldig is dan ze lijkt. Wanneer ze in het begin laat weten dat ze het  erg vindt wat ontvoerder Joey staat te gebeuren, ben je gewaarschuwd. Diezelfde zin is misschien ook wel een waarschuwing voor alle gruwelijke dingen die jij te zien gaat krijgen. Gruwelijk als in: we kunnen je niet garanderen dat je de bioscoopzaal verlaat zonder een aantal keren te hebben gekokhalsd. Want naast eng en spannend is Abigail vooral heel goor, The Texas Chainsaw Massacre-goor. Wat je op het eerste gezicht door de sprookjesachtige ballerina niet verwacht. Eerder dat het angstaanjagende vooral in de psychologie achter het verhaal gaat zitten, zoals in horrorfilms als Black Swan en Suspiria. Maar niets is minder waar: in Abigail wordt echt niets aan de verbeelding over gelaten. Zo sterk dat de film met de hoeveelheid lichaamssappen ook compleet de realiteit overstijgt.  

De sympathiekste gijzelaars ooit

Het is dus duidelijk dat de gijzelaars een grote inschattingsfout hebben gemaakt en absoluut niet zijn opgewassen tegen de gevolgen van hun beslissing. Ze  mogen dan een zogenaamd schattig 12-jarig meisje hebben ontvoerd, deze bloederige slachtpartij is niet wat je ze gunt. Ieder personage heeft zijn eigen donkere verleden die hen tot dit punt heeft gebracht en je hoopt tot op het laatste moment dat ze heelhuids het spookhuis kunnen verlaten. Een van die ontvoerders wordt btw gespeeld door Angus Cloud, wiens rol als getaway-driver Dean vergelijkbaar is met die van Fezco in Euphoria. In beide gevallen speelt Cloud een crimineel van niet al te veel woorden, die ondanks alles vooral ook een cutie met een goed hart is. Het is bijna onmogelijk om niet een klein beetje emotioneel te worden bij het zien van Dean, wetende dat dit de laatste film is die Cloud schoot voor zijn overlijden. Ook de andere gijzelaars weten je hart te verwarmen en ondanks hun domme en soms egoïstische keuzes, gun je ze niet al het leed dat ze één voor één wordt aangedaan.  

Een gemiste kans

Maar je gunt de acteurs ook een betere horrorfilm. Want zodra in Abigail duidelijk is waarvoor je precies bang moet zijn, wordt het al snel een beetje saai. Waar een interessante of onverwachte backstory de pit in het verhaal zou kunnen brengen, focust Abigail zich vooral op heel veel kleine (maar expliciete) onderlinge vechtpartijtjes met weinig toegevoegde waarde. De scènes waarin wél een beetje uitleg wordt gegeven en waar alle puzzelstukjes in elkaar zouden moeten vallen, blijven te veel aan de oppervlakte. En daardoor lijkt de motivatie van het kwaad, de reden waarom de ontvoerders in deze val zijn terecht gekomen, erg uit de lucht te vallen.  

Als je niet al weet dat Abigail een reboot is van Dracula’s Daughter uit 1936, weet je tot het einde van de film niet helemaal waar je nou naar zit te kijken. Als de makers zich iets meer hadden gefocust op het nauwkeurig uitwerken van het intrigerende verhaal, en iets minder op het visuele van de gruwelijke daden, had Abigail een stuk interessanter kunnen zijn. Nu is het vooral een oppervlakkige film met veel jumpscares en genoeg losse ledematen om een nieuw leger aan Frankensteins te maken. Als dit je ding is, is hier natuurlijk helemaal niets mis mee, maar ben je net iets meer gewend op het gebied van (elevate) horror, dan verlaat je de bioscoopzaal met het gevoel dat Abigail zoveel meer had kunnen zijn.  

• Abigail [2024]
• Cijfer: 6,5
• Horror, thriller
• Duur: 1h 50 min.
• Regie: Matt Betinelli-Olpn, Tyler Gillet 
• Cast: Kathryn Newton, Melissa Barrera, William Catlett, Dan Stevens, Angus Cloud, Kevin Durand, Alisha Weir

• Deel