Het cyberpunk actieavontuur Alita: Battle Angel koste zo’n 200 miljoen dollar en dat zie je er ook aan af. Maar of het passieproject van James Cameron dit bedrag ook gaat terugverdienen…

James Cameron riep al in 2003 dat hij een adaptatie wilde maken van Yukito Kishiro’s manga Gunnm. En pakt deze regisseur iets aan, dan doet hij dat groots. Denk Titanic, denk Avatar. Helaas bleek z’n geliefde Alita-avontuur onmogelijk te combineren met de productie van een nieuwe reeks Avatar-films. Maar gelukkig was daar buddy Robert Rodriguez om wat werk uit handen te nemen. Cameron bleef aan als schrijver en producent, terwijl Rodriguez plaats nam in de regiestoel. Lichtelijk gespannen natuurlijk, want het verknallen van Camerons filmkindje zou weleens het einde van hun bromance kunnen betekenen.

Engeltje blijkt geëmancipeerde vechtmachine

Een paar jaar en zo’n 200 miljoen dollar later kunnen we nu eindelijk zien wat de Alita-fuzz all about is. Het scifi-avontuur opent met de sympathieke robot-arts Ido (Christoph Waltz) die in het jaar 2563 een geavanceerde robot (Rosa Salazar) op een vuilnisbelt in Iron City vindt. Hij schroeft de androïde weer in elkaar en vernoemt haar naar zijn overleden dochter Alita. Van haar verleden herinnert het robotmeisje zich helemaal niets, totdat ze tijdens een gevecht over geweldige vechtskills blijkt te beschikken. Met behulp van haar nieuwe bff én love interest Hugo (Keean Johnson) probeert Alita erachter komen wie ze nou precies is. En hoe meer ze ontdekt, hoe strijdlustiger ze wordt. Maar pseudo-pappa Ido ziet deze zelfontdekkingstocht niet echt zitten. Net als een paar duistere gasten (laat ik het voor het gemak daarop houden) die Alita het liefst in robotmootjes terugsturen naar de schroothoop. De charmante robo-chick heeft het er maar druk mee.

Verbluffende visuals

Op visueel vlak is Alita: Battle een superdik feestje. Een feest dat je het beste kan vieren in een IMAX of Dolby Atmos-zaal waar het (verrassend zonnige) Iron City verbluffend tot leven komt. Ook de geanimeerde Alita zelf is een cgi-wonder en haast niet van haar menselijke tegenspelers te onderscheiden. Het visuele spektakel wordt nog toffer zodra je de Motorball-arena betreedt: een bruut racespel waarbij de winnaar eeuwige roem én een ticket naar Zalem bemachtigt (het ‘beloofde land’ dat boven Iron City zweeft). Ook Alita doet eraan mee, niet wetende dat haar tegenstanders zijn omgekocht om de battle angle uit te schakelen. De actiescènes die hierop volgen zijn werkelijk om je zoute popcornvingers bij af te likken. Yum!

Doe. Niet. Zo. Moeilijk.

Maar hoe fantastisch dat er ook allemaal uitziet; je wilt ook een beetje verhaal voor je geld. En daar vliegt Alita: Battle Angel helaas uit de bocht. Een overschot aan verhaallijnen, subplots, personages en onlogische plotwendingen maken van het geheel een warboel. De film zit vol momenten waarop de shady gasten die achter Alita aanzitten haar gemakkelijk om kunnen leggen. Maar in plaats daarvan worden er tevergeefs allerlei ingewikkelde plannen gesmeed om van haar af te komen. Het gevolg: een hoop overbodig geneuzel. Jammer ook dat de romance tussen Alita en Hugo niet helemaal overtuigt. Naast dat je je de hele tijd afvraagt hoe dat in godsnaam werkt (robot met mens), zijn de liefdesscènes overwegend cheesy en leiden ze af van de actie. En kan iemand me vertellen hoe een robot voedsel verteert? Toegegeven: het ziet er cute uit als Alita voor het eerst een sinaasappel eet en het genot van chocola ervaart. Maar hoe dan? Hoe?

Het open einde van Alita: Battle Angel verraadt dat er een vervolg in de planning staat. Laten we hopen dat de makers het scenario de volgende keer naar hetzelfde niveau tillen als het prachtige production design.

• Alita: Battle Angel (2018)
• Actie, avontuur, sci-fi
• Duur: 2u, 2min
• Regie: Robert Rodriguez
• Cast: Rosa Salazar, Christoph Waltz, Jennifer Connelly, Mahershala Ali, Keean Johnson

• Deel