Van Dumbo is niet alleen een live action remake gemaakt; de sprookjesklassieker kreeg van regisseur Tim Burton ook een 'upgrade' met compleet nieuwe verhaallijnen en personages. En daar gaat iets mis….

Disney trakteert ons dit jaar op drie nieuwe live action versies van hun sprookjesverhalen en Dumbo trapt dit recyclefeestje nu als eerste af. Voor iedereen die het alweer vergeten is of nog niet wist: de allereerste Dumbo kwam uit op 23 oktober 1941 en was de vierde lange tekenfilm van Disney. Regisseur Tim Burton (Edward Scissorhands, Big Fish) ging echter niet zo lekker op het oorspronkelijke verhaal; te gedateerd, te racistisch en te politiek incorrect. Een nieuwe Dumbo van zijn hand kon dus wel even een pimpbeurt gebruiken. Mét nieuwe personages, zónder Dumbo’s bekende vriendje Timmie de Muis.

Dumbo 2.0

In de live action Dumbo draait het verhaal meer om de voormalige circusster Holt Farrier (Colin Farrell) en zijn kinderen Milly en Joe. Zij krijgen van circus-eigenaar Max Medici (Danny DeVito) het verzoek om te zorgen voor het superschattige kleine olifantje Dumbo, dat met zijn oversized oren het lachertje van het circus is. Totdat blijkt dat hij kan vliegen natuurlijk! Dan staat ineens de gehaaide ondernemer Vandevere (Michael Keaton) op de stoep om Dumbo te strikken voor zijn eigen megapretpark Dreamland. De gelikte Vandevere haalt alles uit de kast om het olifantje en zijn verzorgers te paaien. Maar als de contracten eenmaal zijn getekend, blijkt (natuurlijk) al snel dat deze rijke dude over lijken gaat om flink met zijn nieuwste circusact te cashen.

Zijn die kinderen echt?

De oorspronkelijke Dumbo ontdoen van z'n minder koosjere details, is op zich sympathiek. En een originele draai geven aan een klassieker, kan ook verfrissend zijn (lees: The Dark Knight). Maar dan moet je wel met iets verdomd goeds komen. En juist met die nieuwe personages en subplots weten Burton en zijn schrijfteam niet echt te imponeren. Vader en kids Farrier, circuseigenaar Medici, sleezy zakenman Vandevere… ze blijven allemaal vrij vlak. En ergerlijker nog: het acteerwerk is niet altijd even best. Kids Milly en Joe staan er vaak zó emotieloos en statisch bij, dat je je afvraagt of zij ook van het visual effects team afkomstig zijn. De momenten die wél ontroeren (van het afscheid tussen Dumbo en z’n moeder, tot de climax van z’n eerste vliegshow) raken hierdoor ondergesneeuwd. Zonde.

Cuteness overload

Wat gelukkig wel overend blijft, is het megahoge cuteness gehalte van Dumbo. En die ziet er dankzij de nieuwste digitale technieken ook nog eens verbluffend echt uit. Bovendien is het wel aan visuele verteller Tim Burton toevertrouwd om ieder frame van het scherm te laten spatten met z’n mooie decors en kleurenpracht. In dat opzicht is Dumbo zeker een bioscoopbezoek waard. Maar behoor je net als ik tot de generatie die opgroeide met het origineel: beter laat je het oorspronkelijke verhaal los als je hem gaat zien. Neem de nieuwe (houterige) personages en avonturen voor lief en geniet vooral van het aandoenlijke olifantje Dumbo: die steelt gegarandeerd je hart. Ik had hem alleen ook zo graag een superbetoverende film gegund… Laten we hopen dat het Simba wat beter vergaat deze zomer.

• Dumbo (2019)
• Familie, fantasie
• Duur: 1u, 52min
• Regie: Tim Burton
• Cast: Colin Farrell, Eva Green, Danny DeVito, Michael Keaton

• Deel