De Jason Statham-collectie vechtfilms is weer een titel rijker: The Beekeeper, vanaf 11 januari in de bioscoop. Maar is het weer een lekkere klassieke wegkijker waarin harde actie wordt afgewisseld met een goed geplaatste grap of kun je deze beter aan je voorbij laten gaan?

We ontmoeten Adam Clay (Jason Statham) als pensionado, lekker aan het frunniken aan zijn bijenkorven die hij op het land van Eloise Parker (Phylicia Rashad) mag houden. Maar wanneer zij opgelicht wordt door een stel opgehitste tech bros met schreeuw-spiratie quotes en neonlampen móet hij natuurlijk wraak nemen en verruilt hij zijn imkerpak voor dat van een échte “Beekeeper”; één uit een underground organisatie van zeer dodelijke vechters/assassins voor de overheid. De zwerm beschermen is het ultieme doel en de oplichters hebben dit keer met het verkeerde oude vrouwtje gesold.

Als het een beetje vergezocht klinkt, zit je er niet ver naast wat betreft het plot van The Beekeeper. Van Jason Statham zijn we natuurlijk wel het een en ander gewend. Tot de tanden toe bewapend in zijn eentje een hele gang uitschakelen, de ene vermomming inwisselen voor de andere om zonder problemen onopgemerkt een zwaar beschermd pand binnen te sneaken, hij doet het allemaal. Maar The Beekeeper hangt aan actie-clichés aan elkaar.

Bijenkorfactie

Het moet bijna wel dat de bedenkers net één artikel te veel over het dreigende uitsterven van de bijen lazen terwijl ze op zoek waren naar een actieplot en dachten: wat als Statham hun ambassadeur was, zouden ze dan nog hetzelfde lot wachten? Want die boodschap wordt er ook nog even doorheen gejaagd. The Beekeepers hebben hun naam namelijk niet zomaar aan de bij te danken; nee, de bij heeft volgens bekenden van de organisatie een bijna heilige relatie met de mens en de ‘hive’ is een metafoor voor de samenleving.

Misschien ook leuk om bij te houden hoe vaak het woord ‘beekeeper’ genoemd wordt. Maakt niet uit in welke context (die van echte imker of de gun for hire). Er wordt zelfs een boekje gevonden dat ‘Beekeeping for Beekeepers’ heet - én tot twee keer toe wordt benoemd. Daarin staan de strategieën van een echte imker, die naadloos aansluiten op die van Statham als wraakzuchtige ex-huurmoordenaar. Volg je het nog?

Vergezocht, vergezochter, vergezochtst

Dat is een beetje het probleem met The Beekeeper. Terwijl het zelfs met het vergezochte concept van de beekeeper versus de ‘beekeeper’ een prima Statham-sessie had kunnen opleveren. Want wat maakt het nou écht uit waarom hij met auto’s, wapens, handgranaten, high tech gadgets en zijn vuisten op pad gaat? Als hij de slechterik maar te pakken krijgt, zo stoïcijns mogelijk voor zich uitkijkt, wat goeie oneliners bromt en ons met wat harde bangers op de achtergrond een lesje leert over rechtvaardigheid. En The Beekeeper probeert het, echt waar. Alles wordt uit de kast getrokken, maar het ritme hapert, de tijdlijn lijkt niet te kloppen (‘gisteren’ was geloof ik al drie dagen geleden), de vechtscènes worden ook niet uitgesmeerd en er zijn zelfs te véél oneliners, die de flow niet helpen.

Toch kijken?

Films met Jason Statham zijn inmiddels bijna als porno: hoeveel willekeurige plots kunnen we bedenken om hem gewoon te zien doen waar hij goed in is? Klappen uitdelen. Maar in The Beekeeper is het alsof de ster in een te strak broekje een slappe pizza is komen bezorgen en dan is het hoogtepunt gewoon niet hetzelfde. Honing maken met je eigen bijen is dan wel weer hot. Al zou David Beckham nooit een pot met zijn ‘Sticky Stuff’ naar iemands hoofd gooien.

• The Beekeeper (2024)
• Cijfer: 4
• Actie
• Duur: 1u, 45min
• Regie: David Ayer
• Cast: Jason Statham, Josh Hutcherson, Emmy Raver-Lampman, Jeremy Irons, Minnie Driver, Phylicia Rashad

• Deel