film & serie

Volgende!
De Beste Films van 2024
Terug naar Film & Serie

The Mandalorian: teleurstellende eerste Disney+ Original

The Mandalorian

  • serie
  • Scifi
  • Western
  • Actie
  • Avontuur
  • 7+

12 novemer was het dan eindelijk zover: de lancering van de allereerste Dinsey+ Original. Zou het lange wachten dan eindelijke beloond worden? Nou nee, niet echt.

Jon Favreau knutselde een space western die niet is wat hij had kunnen zijn.


November was de maand waarin zowel Apple als Disney officieel hun eigen streamingdienst lanceerden. Daar waar de nazaten van Steve Jobs ons direct om de oren sloegen met een shitload aan nieuwe titels, schotelde de thuishaven van Micky Mouse ons vooral veel ouwe meuk voor. Leuk als je de kinderen op de achterbank – onderweg naar de Dordogne – stil wil houden, maar voor de lancering van een nieuw platform wel wat aan de karige kant. Het enige noemenswaardige nieuwe wapenfeit was Jon Favreau’s kijk op het Star Wars-universum. De drijvende kracht achter Jungle Book, The Lion King en de Iron Man-trilogie ging aan de haal met George Lucas zijn erfenis en knutselden een soort space western die – jammer genoeg – niet (helemaal) is wat hij had kunnen zijn. Vind ik dan. Maar ik ben ook de gast die pas een maand geleden zijn eerste Star Wars-film zag en die na A New Hope en The Empire Strikes Back zijn interesse eigenlijk alweer verloren was. Ik geef het maar even mee.

Adoptievader

The Empire is in elkaar gestort en ver buiten het bereik van de lange arm van de New Republic vliegt een kerel – gehuld in een uit de kluiten gewassen maliënkolder – in een veredeld koekblik door de ruimte op zoek naar geboefte. Mando – de gangbare koosnaam voor deze Mandalorian – is een eenzame premiejager die de kerosine voor zijn ruimteschip betaalt met het binnenbrengen van de Ridouan Taghi’s van outer space. Tijdens één van zijn klussen struikelt hij over een wel heel erg afwijkend en aandoenlijk doelwit. In plaats van het incasseren van de bijbehorende premie, besluit hij om zich te ontfermen over zijn nieuwe muntkleurige maat. Er zit dus blijkbaar toch een hart achter al dat gegalvaniseerde plaatwerk.

The Mandalorian had natuurlijk gewoon Baby Yoda moeten heten.

Yeah!

Ondanks dat de special effects er bij vlagen nog kneuteriger uit zien dan de gemiddelde aflevering van de Thunderbirds, is The Mandalorian natuurlijk een lust voor het oog. Het blijft bizar dat dit – in navolging van series als Game Of Thrones, A Series Of Unfortunate Events en The Crown – inmiddels het productieniveau is wat series moeten aantikken om ons als kijker nog een beetje enthousiast te krijgen. Wie had dat gedacht toen we – tot een jaar of tien geleden – nog vooral werden bedolven onder tenenkrommende sitcoms met een lachband en sets opgetrokken uit golfkarton? Maar alle pracht en praal ten spijt, de grootste blikvanger van The Mandalorian is natuurlijk Baby Yoda. Net zoals dat New Girl eigenlijk gewoon ‘Schmidt’ had moeten heten, was ‘Baby Yoda’ misschien een betere naam geweest voor deze eerste Disney+ Original. Vanaf het moment dat hij Mando vanuit zijn kleine zwevende bedstee aankeek, was het internet verliefd op hem. En terecht.

 

Het gebrek aan een goed verhaal kan zelfs Baby Yoda niet compenseren.

Mèh

Toch kampt The Mandalorian met een probleem wat zelfs Baby Yoda niet goed kan maken: een compleet gebrek aan richting. Er zit totaal geen lijn of opbouw in. Wat wil Favreau ons nou eigenlijk vertellen? Hij dendert met zevenmijlslaarzen door het verhaal en alle ontmoetingen en beslissingen van Mando voelen volslagen random. Hier even een heel dorp bevrijden van een levensgevaarlijk monster, dan in twintig minuten een hele romance met een gewillige weduwe opbouwen én afbreken, om vervolgens een partner in crime op te pikken en die een aflevering later weer te dumpen. Er is totaal geen samenhang, laat staan verdieping. Met slecht acht afleveringen van nog geen half uur krijg je ook nauwelijks tijd om je aan de karakters te hechten. Iets wat bij Mando sowieso onmogelijk is, aangezien hij de hele tijd met een broodrooster op zijn hoofd rondloopt. Ik kan me voorstellen dat The Mandalorian geweldig is voor melancholische veertigers die weemoedig terugdenken aan al die keren dat ze de VHS van Return Of The Jedi in de videorecorder drukte, maar ik kan er gewoon niet zoveel mee. The Mandalorian is voor mij het zoveelste bewijs dat alles staat of valt met een goed verhaal en het gebrek daaraan kan zelfs een vertederende Baby Yoda niet compenseren.

  • Disney+ (2019)
  • Vrij random verhaal over een premiejager die rondhobbelt in het StarWars-universum
  • 25 minuten per aflevering