Dat ontgroeningsfissa's wild kunnen zijn, weten we. Maar de rijkeluiszoontjes van de exclusieve studentenvereniging The Riot Club gaan next level. Op 24 april zie je op NPO 3 hoe hun inwijdingsdiner vol drank, coke, een prostituee en vandalisme volledig uit de hand loopt.

‘Let’s carpe some fucking diem’

Het is op zich al een bijzondere prestatie om als student een plekje te bemachtigen op het prestigieuze Oxford. De universiteit die al generaties de top van het land aflevert. Maar voor sommige studenten in dit heftige drama van regisseur Lone Scherfig is dat niet genoeg. Zij hebben er alles voor over om lid te worden van de elitaire geheime all-male studentenvereniging The Riot Club. Een fictieve club, maar wel losjes gebaseerd op de decadente, seksistische en gewelddadige Bullingdon Club waar ook de Engelse premier Boris Johnson ooit lid van was.

Voor de laatste keer naar de getver

Dit is het soort studentenvereniging dat bestaat uit bevoorrechte kinderen van rijke en machtige ouders die minstens een Bentley -met chauffeur- rijden en wonen in landhuizen waar nog Downton Abbey-stijl wordt gedineerd. Die hun eigen Aston Martins onderkotsen en deze vervolgens ‘doneren’ aan een dakloze omdat ze toch aan een nieuwe cabrio toe waren. Het soort studentenvereniging voor jongens die zijn voorbestemd om minister-presidenten en topbankiers te worden. Die hun studietijd zien als de laatste periode om ongezien compleet naar de getver te gaan. En het soort studentenvereniging dat neerkijkt op het klootjesvolk, vrouwen alleen ziet als wandelende kutten en prostituees inschakelt om tijdens een clubdiner elk van de tien Riot Club-leden onder tafel een oraal toetje te geven.

Ontgroeningscocktail

Eerstejaarsstudenten Miles (Max Irons uit The Host) en Alistair (Sam Claflin uit The Hunger Games) zijn de gelukkige aristocratische feuten die voor een vrijgekomen plek mogen strijden in de tien leden tellende club. Hun ontgroening bestaat onder andere uit het drinken van cocktails met speciale vleugjes drank, snot, speeksel, sigaretten-as en levende maden. En ze mogen mee naar een inwijdingsdiner waarvoor de club een ruimte in een ‘lekker gewone’ familiepub afhuurt. Eten is bijzaak. De onuitstaanbare corpsballen zijn er vooral om te zuipen, snuiven, prostituees te bestellen (en flink te vernederen), herrie te maken, af te geven op sociaal zwakkeren en de andere restaurantgasten weg te jagen. Als je hier al denkt: Jezus, wat aso. Zet je dan maar schrap, want het diner loopt veel verder uit de hand. Denk je stiekem: lachen!  Reken maar dat het lachen je snel vergaat.

Bekende gezichten

De omhooggevallen etterbakken van The Riot Club gaan zo ver in hun wangedrag dat je tijdens het kijken geregeld zelf kotsneigingen krijgt. Het verhaal mag dan wel fictief zijn; we weten allemaal dat dit slag verwende rijkeluiskinderen zonder moreel besef en verantwoordelijkheidsgevoel rondloopt en we kennen (helaas) meerdere praktijkvoorbeelden van ontgroeningen met tragische afloop. Het besef dat dit de jongens zijn die vanwege hun rijkdom en connecties later de leiders van het land en grote bedrijven kunnen worden is pijnlijk. Net als het pijnlijke besef dat ze waarschijnlijk altijd weg zullen komen met fraudepraktijken, seksschandalen of politieke blunders... Is er een probleem, dan kopen ze gewoon een oplossing. Of schikking. Dat je tijdens het zien van de film een paar van deze jongens het liefst op hun bek zou willen slaan, (vooral wanneer ze blèren dat wij ‘gewone stervelingen stiekem het liefst in hun clubje willen') is overigens ook te danken aan het overtuigende acteerwerk van de sterke cast. Naast Max Irons en Sam Claflin zie je onder andere ook Years & Years zanger Olly Alexander, Natalie Dormer uit Game of Thrones en Josh O’Connor uit The Crown.

Beetje oppervlakkig

De onuitstaanbare corpsballen worden misschien overtuigend gespeeld; een beetje oppervlakkig en eendimensionaal zijn ze wel (al kan dat in het echte leven natuurlijk ook het geval zijn…). The Riot Club was sterker geweest als de personages verder werden uitgediept. Er blijven namelijk best wat vragen onbeantwoord over deze mannetjes en sommige acties pakken daardoor niet erg logisch of abrupt uit. Waarom wil Miles in godsnaam lid worden van deze club? Hij komt dan wel uit een bevoorrechte familie, maar heeft een ‘gewoon’ vriendinnetje en heeft naar eigen zeggen niets met dat elitaire gedoe. Gaat z’n familieplicht echt boven alles? Is vooral z’n ego lekker gestreeld? En waarom is studiepartner Alistair ineens zo ‘klaar met arme mensen’ dat ‘ie bereid is dat op zo’n supergewelddadige te demonstreren’? Je moet het als kijker vooral zelf invullen.

Ondanks die gemiste kansen biedt The Riot Club genoeg aan vermaak, verbijstering en sterk acteerwerk om je nergens te vervelen. Hou misschien wel even een kotszakje bij de hand.

The Riot Club zie je zaterdag 24 april om 23.35 uur op NPO 3 en is vanaf dan 7 dagen gratis beschikbaar op NPO Start.

• The Riot Club (2014)
• Cijfer: 7
• Drama, thriller
• Duur: 1u, 47 min
• Regie: Lone Scherfig
• Cast: Olly Alexander, Sam Claflin, Max Irons, Natalie Dormer, Josh O'Conner

• Deel