Top 5 komedies van 2017
In Popcorntijd bespreekt André Nientied wekelijks het leukste filmnieuws en de beste kijktips. Deze week: de Top 5 komedies van 2017.
In december blikt Popcorntijd terug op filmjaar 2017, met elke week de 5 beste films in één genre. Deze week de laatste én leukste terugblik: de Top 5 komedies van 2017.
1. The Square
De kunstwereld te kakken zetten is altijd leuk, maar de Zweedse regisseur Ruben Östlund (Turist) maakt er in zijn ontregelende The Square een hilarisch ongemakkelijke kijkervaring van. Een nogal pedante museumcurator belandt langzaam maar zeker in een hel wanneer hij zijn mobieltje kwijtraakt bij een beroving en dat op een twijfelachtige manier hoopt terug te krijgen. Ondertussen verliest hij de risico’s rond een controversieel nieuw kunstproject uit het oog, met al even verstrekkende gevolgen. Een toeschouwer met Gilles de la Tourette, een gevecht om een gebruikt condoom en een menselijke mensaap vormen maar een paar ingrediënten van deze dwarse komedie, die op het filmfestival van Cannes de Gouden Palm won en onlangs nog zes European Film Awards in de wacht sleepte.
2. Logan Lucky Stephen Soderberg (Ocean’s 11, 12 &13, Magic Mike) zei een paar jaar terug dat hij zou stoppen met films maken, maar gelukkig hield hij zich niet aan zijn woord. Dus werden we dit jaar getrakteerd op Logan Lucky, ook wel ‘Ocean’s 7/11’ genoemd, omdat de personages uit een goedkope supermarkt zoals de 7/11 lijken te komen. Twee broers, de een, Jimmy Logan (Channing Tatum) hinkend met zijn been, de ander, Clyde Logan (Adam Driver), zonder arm, vatten het plan op de kluis van een racecircuit te beroven. Ze schakelen onder meer de geblondeerde bajesklant Joe Bang (Daniel Craig) in. Maar aangezien de Logans voor het ongeluk zijn geboren – vandaar hun ironische bijnaam – verloopt de ‘perfecte’ bankroof niet helemaal volgens plan: zo raakt Clyde Logan voor de tweede keer zijn arm kwijt. Onderschatte komedie met een slim script en geestige bijrollen van onder meer Hilary Swank.
3. The Hitman’s Bodyguard
Een deel van de lol in deze actiekomedie bestond uit het herkennen van de vele Nederlandse – met name Amsterdamse - locaties waar de film was opgenomen. Om vervolgens grinnikend te constateren dat er weinig van klopte: zo bleek Salma Hayek geïnterneerd in een gevangenis die uitkeek op het Rijksmuseum. Huh? Maar vermakelijk was het wel om Samuel L. Jackson oneliners spuiend op een speedboot door de grachten te zien jagen. Hij is Darius Kincaid, de hitman uit de titel, Ryan Reynolds is zijn bodyguard Michael Bryce, en ze kunnen elkaar niet luchten of zien. Bryce moet Kincaid vergezellen naar Den Haag zodat hij bij het Internationaal Gerechtshof kan getuigen tegen de Wit-Russische dictator Dukhovich (Gary Oldman). Dat levert behalve vele kogelregens ook een spervuur aan snelle dialogen op.
4. Weg van jou
De voortekenen waren weinig veelbelovend: afgaande op de doorsnee titel en de dertien-in-een-dozijn poster – met alle personages in een hartvorm, hoe origineel – leek Weg van Jou de zoveelste Nederlandse romkom. Maar dankzij een goed script, waarin aan alle clichés een frisse draai werd gegeven, en een sprankelende hoofdrol van Katja Herbers stak Weg van Jou toch met kop en schouders uit boven de vele andere romkoms van eigen bodem. Herbers speelt een ambitieuze carrièrevrouw die tot haar ontzetting naar Zeeuws-Vlaanderen wordt overgeplaatst, terwijl ze op Rio de Janeiro had gerekend. Na een moeizaam begin leert ze de stugge Zeeuwen beter kennen en bloeit er bovendien iets moois op tussen haar en een stoere Zeeuw (Maarten Heijmans). Katja Herbers is intussen uit aan het groeten tot tv-ster in de VS, dankzij rollen in Manhattan, Leftovers en binnenkort Westworld.
5. Disaster Artist
Volgens velen is The Room (2003) de slechtste film ooit gemaakt, maar omdat hij zo slecht is dat hij weer leuk wordt, is het in elk geval niet de vervelendste film. Voor zijn schaamteloze vanity project deed autodidact Tommy Wiseau vrijwel alles zelf: hij schreef het script, deed de regie en de productie en nam meteen de hoofdrol waar - zonder ook maar een greintje talent voor één van deze taken te hebben. Over the making of van deze rampproductie, die een tweede leven kreeg als cultfilm, maakte James Franco (regie en hoofdrol) The Disaster Artist. Het is een vermakelijk kijkje in de onderbuik van Hollywood, waar matig getalenteerden elkaar wijs maken altijd te blijven geloven dat ze ooit succes zullen hebben. En na het zien van The Disaster Artist wil je meteen The Room zien, bij voorkeur in een zaal vol fans die absurde dialogen hardop meebrullen.