In de eerste aflevering van Tafel voor twee zagen we de autistische Jaimie, die zijn vriendin Kaylee had uitgenodigd om haar ten huwelijk te vragen. Hoe hebben ze alles ervaren? En hoe gaat het nu met ze?

Jaimie, waarom besloot je deel te nemen aan Tafel voor twee?
Jaimie: Toen ik van Tafel voor twee hoorde dacht ik gelijk: ik ga deze kans pakken en Kaylee ten huwelijk vragen. Ik zat gelijk al mijn aanmelding te typen. Ik had al een maand de ringen, maar wist nog niet hoe ik haar ten huwelijk ging vragen. Dit voelde gelijk goed. Het zou op een mooie locatie zijn, dus ja, dat vond ik eigenlijk wel leuk. En ik vond het leuk om op tv te komen. Toen ik het vrienden vertelde zeiden ze ook gelijk: “Dat is echt iets voor jou!” Terwijl het eigenlijk niks voor Kaylee is...
Kaylee: Ja, al zeiden mijn vrienden wel: “Typisch Kaylee, bij jou moet altijd alles op een aparte manier gebeuren.”

Kaylee, je werd gebeld of je deel wilde nemen aan Tafel voor twee. Wat was je reactie?
Ik vond het spannend, maar ook heel leuk. Ik was gelijk heel nieuwsgierig. Ik had wel gelijk het vermoeden dat het Jaimie zou zijn, maar ik had geen idee wat hij mij dan zou willen vertellen. Ik dacht in ieder geval gelijk: ik wil meedoen!

Wat dacht je toen je Jaimie zag?
Er viel eigenlijk wel een last van mijn schouders af. Degenen die het anders konden zijn zou ik namelijk niet willen spreken. Dat zouden mensen van de basisschool en middelbare school zijn die mij hebben gepest. Dat zou ik niet accepteren omdat het mij nog steeds achtervolgt. Dat het Jaimie was voelde daarom vooral als een opluchting.

Hoe hebben jullie het gesprek ervaren?
Kaylee: Spannend. Ik was heel nieuwsgierig naar wat zou komen. We hadden het wel een keer over trouwen gehad, maar toch verwacht je niet echt die vraag.
Jaimie: Het gesprek zelf vond ik een beetje leuk en een beetje ongemakkelijk. We praten altijd heel veel, waardoor je op zo’n moment niks weet te vertellen.
Kaylee: Ik ben sowieso een stil persoon over het algemeen.
Jaimie: Ik ook, behalve met jou. Ik kan op de kletsstoel zitten, maar met die camera’s eromheen was ik erg afwachtend.

Wat heeft het diner voor jullie opgeleverd?
Jaimie: Mijn vrouwtje!
Kaylee: Een verloofde hè, nog geen vrouwtje. We hebben een ring. En het is toch een extra bevestiging dat we voor altijd samen willen blijven.

Wat vinden jullie ouders van de trouwplannen?
Kaylee: Mijn ouders weten het nog niet echt… Mijn moeder heeft wel de ring gezien, en haar enige reactie was: “Dus... je hebt een ring.” We wilden wachten tot we samen bij mij thuis waren om het te vertellen, maar telkens stelden we het uit omdat we het eng vonden. 
Jaimie: Mijn ouders wisten het gelijk de avond na de opnames al, want we gingen na de opnames naar mij toe. We waren allebei netjes aangekleed, dus ze vroegen zich wel af wat er was gebeurd.
Kaylee: Eigenlijk wilden we de ringen laten zien en naar boven vluchten. Ze vonden het wel geinig dat we gaan trouwen en dat wij moesten giechelen toen we naar boven gingen.

Hoe ziet de toekomst eruit?
Kaylee: Voor we trouwen zijn er eerst andere dingen die belangrijk zijn, zoals een eigen huisje en een rijbewijs. We hopen natuurlijk voor altijd bij elkaar te blijven en in omgeving Hilversum te gaan wonen, want daar is mijn werk.
Jaimie: En uiteindelijk willen we ook wel kinderen. Maar eerst een eigen huis!

En de bruiloft, hoe moet die eruit gaan zien?
Jaimie: Niet al te groot, maar wel gezellig. We willen er alleen mensen bij die dicht bij ons staan.
Kaylee: Het wordt waarschijnlijk in de lente of herfst. En als het gaat lukken wil ik een zelfgemaakte jurk aan, met behulp van mensen in de familie die een mode-opleiding hebben gedaan. De schets is er al: het wordt een soort Disney-jurk.

Zou je een Tafel voor twee aan een ander aanraden?
Jaimie: Ja, het was een positieve ervaring!
Kaylee: Het was heel leuk en je kan het nu altijd terugkijken. Dat is voor ons toch wel heel speciaal.