Liam heeft het Syndroom van Down. Hij nodigde zijn broer Evan uit omdat hij altijd zo lief voor hem is. Hoe hebben ze alles ervaren? En hoe gaat het nu met ze?

Liam, waarom wilde je deelnemen aan Tafel voor twee?
Omdat mijn broer belangrijk is. Mijn broer is de beste! Ik had een brief geschreven en ik wilde hem daarmee vertellen: ik hou van jou en je bent belangrijk voor mij. Ik doe leuke dingen met hem. De brief die ik heb geschreven hangt nu boven Evans bed.

Evan, had jij gelijk een vermoeden wie jou had uitgenodigd?
Ik had wel het vermoeden dat het Liam kon zijn, maar toen ik aan tafel zat begon ik wel een beetje te twijfelen. Het kon ook mijn vriendin of één van mijn vrienden zijn, maar dat vond ik toch minder plausibel. Ik was uiteindelijk ook onwijs blij dat het Liam was. Ik had niets anders gewild dan met hem aan tafel te zitten

Wat dacht je toen je Liam zag binnenlopen?
De hele dag was ik niet gespannen, maar op het moment dat ik aan tafel ging zitten, kwam er toch wel een zenuwachtig gevoel. Op het moment dat ik Liam de trap op zag lopen en ik zijn hoofdje boven de grond uit zag komen, waren al die zenuwen weg.

Hoe hebben jullie het gesprek ervaren?
Liam: Ik vond het heel cool en gezellig om met Evan te praten. Ik vond het echt magie. De camera’s waren ook heel leuk.
Evan: Het is bijzonder om op deze manier een gesprek te voeren. Normaal spreken we helemaal niet zo over onze jeugd en de connectie die wij hebben als broers. We weten van elkaar wat voor band we hebben en wat we hebben meegemaakt, maar we halen niet vaak herinneringen op.

Is jullie band door het diner veranderd?
Liam: Onze band kon eigenlijk niet beter, we zijn zo close.
Evan: Al geeft Liam al heel veel liefde terug met zijn aanwezigheid, zo'n groot gebaar als dit helpt toch om de waarde daarvan in te zien. Er komen bepaalde dingen naar boven die je normaal gesproken wel weet, maar je bent er niet steeds mee bezig. Het diner heeft wat nieuw leven geblazen in de manier waarop we naar elkaar kijken.

Wat doen jullie nu als jullie samen zijn?
Evan: Elke zondag hebben wij een dag samen. Ik merkte rond een bepaalde leeftijd aan Liam dat hij meer afstand wilde doen van pa en ma en niet alleen dingen met hen wilde doen. Aangezien het sociale leven voor hem net even iets lastiger is, dacht ik: dan doen wij gewoon een dag samen, zonder ouders. We hebben gelukkig ook veel gemeenschappelijke interesses die we kunnen delen. We zijn de laatste tijd veel bezig met fotoshoots en video’s maken voor YouTube. Als het lekker weer is gaan we naar buiten op de scooter.

Wat heeft het diner jullie opgeleverd?
Evan: Je gaat toch wel stilstaan bij de band die je hebt en wat je hebt meegemaakt als gezin. Aangezien we dat normaal niet zo vaak doen als gezin, fungeerde deze ervaring als een soort spiegel. Het was verhelderend en ik zie nu de waarde van bepaalde dingen meer in. Ik heb van de ervaring geleerd dat het goed is om te realiseren wat je hebt.