Hoe is het nu met Wesley en Erwin?
- 4 minuten leestijd
In de vierde aflevering van Tafel voor twee zagen we Wesley, die zijn vader Erwin had uitgenodigd na hem vijf jaar niet te hebben gesproken. Hoe hebben ze alles ervaren? En hoe gaat het nu met ze?
Wesley, waarom besloot je deel te nemen aan Tafel voor twee?
Ik wilde mijn vader vinden. Ik had hem al jaren niet meer gesproken en ik vond het tijd om elkaar weer te zien.
Waarom was dit het juiste moment om een gesprek met hem aan te gaan?
Hij is veranderd en ik ook. Ik heb nu een beter leven, ik heb een zoontje en ik wilde dat hij hem ook leerde kennen. Het gaat goed met mij en ik heb alles op de rit. Toen ik hem vijf/zes jaar geleden voor het laatst sprak zat ik in een daklozenopvang, ik zat echt niet op het goede pad. Het contact is daarna verwaterd en we zijn elkaar uit het oog verloren.
Heb jij je voorbereid op het gesprek?
Nee, ik heb het gewoon op mij af laten komen, wel met de gedachte: als hij het niet wil, ben ik zo weer weg. Ik ben er expres van uitgegaan dat het niks ging worden: zo kan je ook niet teleurgesteld worden.
Erwin, had jij enig idee wie jou had uitgenodigd?
Nee, ik twijfelde wel over één van mijn dochters. Die heb ik namelijk ook al jaren niet gezien. Maar mijn vrouw zei:‘ik denk dat het Wesley is’. En ze had gelijk ook!
Wat dacht je toen je Wesley het restaurant binnen zag lopen?
Ik was wel blij dat hij blijkbaar toch interesse in mij had en de stap heeft genomen om mij te zoeken.
Hoe hebben jullie het gesprek ervaren?
Wesley: Ik vond het eigenlijk heel gezellig en als vanouds. Alsof we elkaar al die jaren gewoon gesproken hadden. Er vielen ook geen stiltes. Hij reageerde emotioneel en had tranen in zijn ogen. Ikzelf had dat niet, ik denk dat ik daar makkelijker in ben. Ik wist natuurlijk ook wat er ging gebeuren en heb mij er mentaal op voor kunnen bereiden.
Erwin: Ik heb het als prima ervaren, maar weetje: ik heb al zo vaak mijn neus gestoten, dus ik kijk eerst even de kat uit de boom. Hij had de eerste stap gezet, en ik heb de volgende stap gezet en ben naar hem toegekomen.
Erwin, hoe was het om je kleinzoon te ontmoeten?
Dat was een nieuwe ervaring, ik werd gelijk opa genoemd. Ik was er natuurlijk de afgelopen anderhalf jaar niet en ik heb hem niet meegemaakt toen hij werd geboren en opgroeide. Het is best gek om dan ineens opa te zijn, maar ook heel leuk.
Wat heeft het diner voor jullie twee opgeleverd?
Erwin: Ik heb toch wel ingezien dat hij kan veranderen. Dat is ook met dank aan zijn vrouw, dat hij bepaalde dingen in is gaan zien en volwassen is geworden. Hij ziet nu in wat hij fout heeft gedaan.
Wesley: Heel veel. We hebben weer normaal contact, hij is hier sinds de opnames al twee keer geweest en volgende week zien we elkaar voor de derde keer. Het was voor mij wel wennen om weer contact te hebben. Het lijkt soms alsof hij te veel wil. Dan heeft hij het al over een weekendje weg bijvoorbeeld. Dat gaat voor mij te snel: ik wil rustig aan doen. Ik zei laatst ook tegen hem:‘Het lijkt net alsof je op sterven ligt, zoveel contact we nu hebben!’ Hij heeft ook gelijk nadat hij de kleine voor het eerst had gezien een canvas laten maken van een foto van mijn zoontje. Dat vond ik ergens best gek, zo snel als
dat ging. Maar aan de andere kant vind ik het ook heel leuk dat we weer contact hebben. We bellen zo eens per week en dat vind ik al heel fijn.