In groep zes merkt Ruben (19) dat hij somber begint te worden. Langzaam groeit dit uit tot een alles verzwelgend gevoel van ‘niks zijn’ en wordt hij suïcidaal. Aan de buitenkant ziet niemand iets, totdat hij op zijn veertiende verjaardag de school uit rent en richting het spoor fietst.

Ruben groeit op in een Christelijk gezin in de wijk Stadshagen in Zwolle  met zijn ouders en drie jaar oudere zus. Hij heeft een gelukkige jeugd, heeft veel vrienden en het gaat goed op school. Als hij een jaar of tien is, voelt hij zich somberder en verdrietiger worden. Voor de jonge Ruben is het een gevoel dat hij niet kan plaatsen tot hij naar de brugklas gaat. 

“In de eerste klas kregen we voorlichting over depressie en toen wist ik wat het was. Toch zei ik tegen mezelf dat ik niet depressief was, want dan was je iets en ik vond dat ik het niet waard was om iets te zijn. Ik vond mezelf zó niks. 

Masker
Aan de buitenkant liet ik niets merken. Ik was een populaire jongen en had veel vrienden. Als ze vroegen of ik ’s middags wilde voetballen zei ik ja. Wanneer zij lachten, dan lachte ik nep mee. Ik had een heel sterk masker.

Pas als ik thuis was sloot ik mezelf af. Dan ging ik op de bank zitten en tv kijken, of ik zat op mijn kamer met de koptelefoon op. Als mijn ouders vroegen hoe het op school was, deed ik alsof ik niks hoorde of ik zei alleen dat het goed ging. 

Ze hadden niks door totdat mijn vader me betrapte vlak nadat ik mezelf had gesneden. Ik stopte meteen het mes weg toen hij mijn slaapkamer in kwam, maar de snee zat net boven mijn elleboog en kwam onder mijn mouw vandaan. Mijn vader werd heel boos en riep: ‘Wat is dat nou weer!’ 

Rivier of spoor
Op de dag van mijn veertiende verjaardag hadden vrienden me overgehaald om met mijn mentor Menno te praten over mijn depressie. Hij beloofde me dat hij mijn ouders niet zou bellen, maar deed dat toch. Dat was het moment dat het klaar was voor mij. Ik ga, ik ben weg, dacht ik. Het werd letterlijk donker voor mijn ogen en ik rende naar buiten, stapte op de fiets en reed richting de IJsselbrug, waar ik de rivier of het spoor zou pakken.

Vrienden zagen me naar buiten stampen en gingen achter me aan. Ze riepen me, maar ik reageerde niet. Sommigen wisten van mijn depressie en zagen meteen dat het foute boel was. Vijf jongens raceten achter me aan en onderschepten me op het fietspad waar ze me omsingelden. Ze pakten mijn fiets en mijn armen en dwongen me terug naar school te gaan. Het is een hele gekke gedachte, maar als ik geen vrienden had gehad, dan was ik er waarschijnlijk niet meer geweest.” 

Rubens ouders vermoeden al langer dat er iets speelt en hebben hem zonder dat hij het weet al op de wachtlijst gezet bij Eleos (Christelijke GGZ-instelling in Zwolle red.). Na het telefoontje van mentor Menno, racet Rubens vader direct naar het Greijdanus College om zijn zoon op te pikken. Ruben is nu een spoedgeval en kan diezelfde middag bij Eleos terecht, waar hij zijn therapie start.

“In het begin wilde ik nergens over praten. Elke keer als de therapeut wat vroeg, begon ik over koetjes en kalfjes. Ik zat er niet voor mezelf, maar voor mijn vrienden en familie. Later veranderde dat en heb ik als doel gesteld therapie voor mezelf te doen. Langzaam ben ik gaan voelen dat ik het ook echt voor mezelf deed en ben ik erbovenop gekomen. 

God
Achteraf kan ik wel zeggen dat ik het nooit alleen had gekund en dat God mij geholpen heeft. Ik ben ervan overtuigd dat de vrienden die niets van mijn depressie wisten en toch achter me aan waren gefietst om me tegen te houden, door Hem waren gestuurd.

Diep in mijn depressie heb ik vaak gevraagd: ‘Gast, waarom?’. Nu ben ik Hem dankbaar dat dit gebeurd is. Ik ben nu wie ik ben. Ik ben sterk geworden door mijn depressie.”   

Op dit moment is Ruben free running-docent en geeft hij workshops door het hele land. Hij voelt zich lekker en heeft geen therapie meer, maar merkt nog wel dat hij depressief is geweest: “Ik denk dat het nooit volledig weggaat, maar ik ben hem de baas in plaats van andersom.” 

Geschreven door: Maic Oudejans

Wil jij praten over psychische problemen als depressie, maar ook problemen als verslaving, zelfbeschadiging, (seksueel) misbruik of hoe je aan iemand vertelt dat je psychische problemen hebt? Zoek dan anoniem contact met een hulpverlener van MIND Korrelatie via www.mindkorrelatie.nl (chat, WhatsApp, telefoon en mail).