Jans Column: ‘Een echte yup’
Jans Column: ‘Een echte yup’
- 2 minuten leestijd
‘Don’t judge a book by its cover’. Zo zeggen de Amerikanen dat, geloof ik. Natuurlijk ben ik het daarmee eens, maar toch, hoe vaak ik wel niet over iemand heb gedacht: ‘Wat zal die nou in het dagelijks leven doen?’
‘Don’t judge a book by its cover’. Zo zeggen de Amerikanen dat, geloof ik.
Natuurlijk ben ik het daarmee eens, maar toch, hoe vaak ik wel niet over iemand heb gedacht: ‘Wat zal die nou in het dagelijks leven doen?’ Of eerder: ‘Die zal wel zo en zo zijn.’ En ik ben vast niet de enige. Denk aan die keer dat je tegen iemand opbotste, naast een opvallend figuur in de trein zat of die irritant kreunende man naast je op de loopband in de sportschool.
En waar het eerst vaak bij denken bleef, ga ik nu elke dag de straat om te kijken wat er écht in iemands leven speelt. Of in ieder geval, het uur nadat ik iemand heb aangesproken. Zo ook afgelopen donderdag.
“Hallo, ik ben Jan!”
Op de hoek van de straat in de Amsterdamse Jordaan staat een jongen. Begin dertig, snelle zonnebril, hip baardje, kekke schoenen. ‘Een echte yup’, denk ik stiekem. Interessant. Ik geef hem een hand en vraag of ik hem een stukje mag volgen. “Ja, hoor”, zegt hij. Leuk! Wat hij doet? Werken in de reclame. Bingo. Waar hij woont? In een net bezichtigd appartementje - “bachelor pad”, zoals hij het zelf noemt- hartje Jordaan. Bingo. En komt zijn vriendin bij hem wonen? Pauze. “Nou...” De snel babbelende reclameman van net verandert ineens. Wordt misschien zelfs wel een beetje verlegen. Dat had ik niet verwacht. Ook zo’n succesvolle jongen worstelt met relaties, carrière en wel of geen kinderen krijgen. We lopen inmiddels richting een café op de Noordermarkt, waar hij koffie wilde gaan drinken voordat onze paden elkaar kruisten. Hij citeert Sartre, filantropen en vertelt over zijn internationale campagne waarmee hij honderden daklozen aan een baan heeft geholpen. Indrukwekkend. En inspirerend.
Zo zie je maar weer: Niets - óf niemand- is wat het lijkt.