Kevin Zweverink over de animatieserie Huisgenoten ook wel "South Park van Wish" genoemd
- 4 minuten leestijd
Animatieserie "Huisgenoten" pakt herkenbare verschijnselen uit de Nederlandse actualiteit met een absurdistische knipoog. Het concept is zo vrij dat het over politiek en scheten tegelijk kan gaan.

Kevin Zweverink is animator, illustrator en schrijver. Samen met Jasper van 't Wel en Tosca Snelten van Eunen maken ze met Huisgenoten hun debuut bij 3LAB. De serie draait allemaal om creatieve chaos waarbij de fantasie van de kijker geprikkeld wordt.
Ik wilde juist verwondering en speelsheid terugbrengen, zonder dat het meteen over orks en elfen gaat.
Hoe ben je op het idee van Huisgenoten gekomen? Wat mist er volgens jou in de Nederlandse scéne?
Ik maakte eerst sketches met allerlei losse karakters en telkens een nieuwe wereld, wat heel tijdrovend bleek. Daarom besloot ik één wereld te maken waarin ik álles kwijt kon van ideeën tot frustraties. Zo ontstond Huisgenoten als een soort mal waarin alles past. Wat mist in de Nederlandse scène? Fantasie. Alles is zo letterlijk, serieus of gebaseerd op waargebeurde verhalen. Ik wilde juist verwondering en speelsheid terugbrengen, zonder dat het meteen over orks en elfen gaat.
Welke momenten zijn je het meest bijgebleven bij het maken van de serie?
De allermooiste momenten vond ik de serieuze gesprekken over absurde ideeën. Ik geniet ervan als je een krankzinnig concept bloedserieus uitwerkt een karakter dat bijvoorbeeld een letterlijke piemel is en daar een gelaagd serieus karakter van maken die je oprecht emotioneert. Dat contrast is wat het voor mij zo leuk maakt.
Misschien zijn de liedjes stiekem ook een homage aan Phineas and Ferb.
Kan je wat meer vertellen over het animatieproces? Hoe ging dat? Waar liep je tegen aan?
We maakten de fout om te veel karakters in het verhaal te schrijven. Dat was leuk voor het verhaal, maar een ramp om te animeren. Elk personage moet kunnen bewegen, praten, emoties tonen... Dat is voor een paar nog te doen, maar hoe meer karakters, hoe complexer het wordt.
Er zitten nogal wat nummers in de serie. Waarom heb je daarvoor gekozen? Kan je ook wat meer over dat proces vertellen?
Muziek helpt om tijdsprongen of montages luchtig en energiek te vertellen binnen de beperkte tijd (ca. 10 min). In plaats van ‘twee jaar later’ te zeggen, kun je met muziek een hele periode doorlopen. En misschien is het stiekem ook een homage aan Phineas and Ferb (die liedjes spoken nog steeds door m’n hoofd).

Hoe zou je Huisgenoten omschrijven in drie woorden?
South Park van Wish.
Wat had je totaal niet verwacht bij het maken van deze serie?
Hoe moeilijk het is om van een raar idee een kloppend verhaal te maken met begin, midden en einde zonder dat het absurdistisch of onsamenhangend wordt. We wilden juist voorkomen dat het alleen losse grappen zijn. Elke aflevering moest een afgerond verhaal zijn, bij voorkeur zelfs met een onderliggende boodschap of levensles.
Ik hoop ooit op een 7-delige spin-off over "wat kost hier watermeloen meneer" een gelaagde emotionele drama serie met deze man in de hoofdrol.
Heb je advies voor mensen die willen beginnen met animeren/illustreren? (Wat zijn de misconcepties? Waar moet je beginnen, handige tips/tricks?)
Laat je niet tegenhouden door technische perfectie. Je hoeft niet te concurreren met grote studio’s op animatiekwaliteit. Als het verhaal goed is, maakt het niet uit hoe het eruitziet. Een goed verhaal met stick figures wint het van een slecht verhaal met miljoenenbudget. Zorg dat je iets maakt wat alleen jij kan maken dan hoef je niet de beste te zijn, maar wel de enige.

Bij welke aflevering/scéne heb je het hardst moeten lachen tijdens het schrijven/produceren?
De aflevering "Boomer Business", waarin memes tot leven komen. Vooral het personage “Wat kost hier watermeloen meneer” vond ik heel leuk. Het idee dat zo’n “mythisch” figuur een rolletje krijgt, vond ik ontzettend grappig. Ik hoop ooit op een 7-delige spin-off over "wat kost hier watermeloen meneer" een gelaagde emotionele drama serie met deze man in de hoofdrol.
Aan het eind van elke aflevering doe je een “shoutout” naar bepaalde mensen, bijvoorbeeld bij aflevering één naar alle mensen die Guido heten. Waar komt dat vandaan? Kan je wat meer vertellen over die credits?
Hier zit niet heel veel gedachte achter. Ik vond het gewoon grappig om in de aftiteling willekeurige mensen of groepen te bedanken die totaal niks met de serie te maken hebben. Of ze het nou willen of niet.
Huisgenoten zie je hier.










