Over Jan en klimaatpaniek.

Soms wil je als schrijvende Jan de wereld gewoon even laten weten hoe ontzettend goed het met je gaat. Dat je voor één week in je leven als een pasgeboren hertje, zorgeloos door het leven dartelde. En dat je vlassige haar, ondanks extreme rukwinden op weg naar kantoor, voor die ene keer wél netjes in de plooi bleef. Deze week was niet zo’n week.

Deze week was er wind. Bergen wind. Wind die zorgde voor een warrig kapsel en een hoge mate van persoonlijke klimaatpaniek. Paniek over almaar warmer wordende winters en politici die in aanloop naar de verkiezingen over veel debatteerden, maar weinig over het klimaat. En al nam ik me voor om nu echt korter te zullen gaan douchen, na het lezen van een artikel in de Correspondent over klimaatverandering met een hoog ‘we-gaan-er-allemaal-aan-gehalte’ verdween mijn goede voornemen als sneeuw voor de zon. En zo was de week nog niet doormidden of ik bevond mij in een impasse en een toenemend gevoel van naderend onheil, wat resulteerde in de concrete gedachte dat mijn oude Peugeotje de APK keuring aan het eind van de week niet zou overleven.

Inmiddels zit mijn onstuimige week erop en is de wind eindelijk gaan liggen. De APK is achter de rug en met de goedkeuring van mijn oude autootje is mijn hemel weer iets blauwer gekleurd. Het bleek een kwestie van even onder de kap kijken, een nieuwe stuurwielhoes en wat motorolie en mijn autootje gaat gewoon weer een jaartje mee. En wie weet nog veel langer. Want, zo sprak garageman Wilfred van onder de auto: ‘Geen roest is altijd goed’. Kon ik maar onder alle kappen kijken. Onder de kap van de polariserende bevolking en de koortsige aarde. 

Een APK keuring voor de wereld, dat zou toch wat zijn. Een moertje hier en een boutje daar en we kunnen er weer een jaartje tegenaan. Berusting vinden in ‘het niet weten’, zo is mij inmiddels duidelijk geworden, is voor sommigen een levenslang proces. En voor degenen die net als ik vanwege harde tegenwind onverhoopt stil komen te staan, kan ik alleen maar aanraden een manier te zoeken om weer in beweging te komen. Al is het met behulp van een vervuilend en stinkend Peugeotje uit 1993.