In Popcorntijd bespreekt André Nientied wekelijks het leukste filmnieuws en de beste kijktips. Deze week Blair Witch en Zürich.

Blair Witch
Zeventien jaar geleden was het de filmhype van de zomer: The Blair Witch Project. Een bewust rommelig ogende film, zogenaamd samengesteld uit ‘found footage’, gevonden beeldmateriaal. De film werd begeleid door een geniale internetcampagne – één van de eerste keren dat het internet zo werd gebruikt - die het gerucht voedde dat er echt drie filmstudenten waren verdwenen in een behekst bos bij Burkittsville.

Regisseurs Daniel Myrick en Eduardo Sánchez, beiden twintigers, hadden hun low budget film vol zwiepend camerawerk, gemaakt voor 22.000 dollar; aan het eind van de zomer was de opbrengst alleen al in de VS 140 miljoen dollar; wereldwijd bracht de film bijna 250 miljoen dollar op.

Dat succes bleef uiteraard niet zonder navolging: er verschenen vele parodieën, zelfs van The Muppets: 

De film was het begin van een nieuw subgenre: ‘fake found footage movies’ zoals Paranormal Activity en Cloverfield; een trend die nog steeds doorwoekert. En de makers zelf konden niet voorkomen dat de studio die rechten had een jaar later andermaal wilde cashen met een snel gemaakte sequel, Book of Shadows: Blair Witch 2 (2000). Die film was zo abominabel dat het de The Blair Witch hype de nek omdraaide, al bleven de navolgers profiteren van het pionierswerk.

Zeventien jaar later is er toch weer een sequel, simpel ‘Blair Witch geheten, al werd hij gedraaid onder de werktitel ‘The Woods’, om te voorkomen dat de verrassing voortijdig uit zou lekken. De makers van het origineel zijn alleen als producenten betrokken bij dit nieuwe project, dat werd geregisseerd door Adam Wingard, die met You’re Next (2011) een effectieve horrorfilm afleverde. 

Het verhaal van Blair Witch is simpel maar al even effectief. Hoofdrolspeler James was vier toen zijn zus Heather in 1994 verdween in het Black Hills Forest bij Burkittsville. Wanneer er nieuw beeldmateriaal wordt gevonden besluit hij, twee decennia later, met een paar vrienden en state of the art apparatuur (een drone) het behekste bos in te trekken om op zijn minst het huis te vinden waar zijn zus is verdwenen, en hopelijk ook zijn zus. Of dat zal lukken valt te betwijfelen, aangezien ook deze nieuwe Blair Witch begint met de omineuze mededeling dat de film is samengesteld uit beeldmateriaal dat werd gevonden in de bossen bij Burkittsville.

Nu zal anno 2016 niemand meer geloven dat wat wordt getoond echt gebeurd is en niet in scène gezet, maar de schrikeffecten zijn er niet minder geslaagd om. Eigenlijk is Blair Witch behalve sequel ook een remake want in feite past regisseur Wingard dezelfde trucs toe. Het schokkerige camerawerk mag dan allang niet neer verontrustend zijn, vreemde geluiden tijdens nachtelijk kamperen of een claustrofobische tunnelscène missen hun uitwerking niet. Geslaagde reboot dus, ondanks dat clichématige onweer aan het eind. 

Zürich
Van een heel andere orde is de Nederlandse film Zürich (2015) van Sacha Polak, al heeft het drama wel met Blair Witch gemeen dat het veel aan de verbeelding van de kijker overlaat. Wende Snijders (Gouden Kalfnominatie Beste Actrice) is subliem als Nena, een verwarde, in zichzelf gekeerde vrouw die langs de Europese snelwegen zwerft. Hoe het zo ver met haar heeft kunnen komen wordt stukje bij beetje onthuld in dit intense drama.

Zürich: zaterdag 17 september, om 00u10 bij NTR op NPO2

Over André

Eerst even wat schaamteloos name-droppen: van Matt Dillon tot Matt Damon, van Michael Fassbender tot Michael Douglas en van Martin Freeman tot Morgan Freeman (en dat was alleen maar de M): André Nientied interviewde bijna iedereen. Hij schreef jarenlang recensies, artikelen en interviews voor onder meer Nieuwe Revu en Nu.nl en reisde tientallen malen af naar Los Angeles en de filmfestivals van Cannes en Venetië. Maar zijn favoriete film blijft The Big Lebowski.
@nientied