Het is geen wedstrijdje wie-het-beste-kan-vasten

De Ramadan is in volle gang. Miljoenen moslims wereldwijd vasten een maand lang tussen zonsopgang en zonsondergang. Niet eten, niet drinken. En nee, óók geen water.

De algemene regel is dat je als moslim vanaf je puberteit moet beginnen met vasten. Dat betekent dat jonge kinderen niet mee hoeven te doen. Ook hoef je niet mee te doen als je bijvoorbeeld ziek, zwanger of ongesteld bent. Sterker nog, dan is het niet toegestaan om te vasten. 

Deze maand worstel ik met een innerlijke strijd. Ik had zó graag mee willen doen met het vasten. Maar door uiteenlopende redenen, inclusief gezondheidsredenen, moet ik het aan mij voorbij laten gaan. Het zorgt ervoor dat ik rondloop met een schuldgevoel en de angst om ontdekt te worden. En dat is eigenlijk niet helemaal terecht. 

“Het zorgt ervoor dat ik rondloop met een schuldgevoel en de angst om ontdekt te worden. En dat is eigenlijk niet helemaal terecht.”

Ziek zijn kan verschillende vormen aannemen. Soms kan je het aan iemand zien, en soms is het minder zichtbaar. Een groep moslims die minder zichtbaar is, is die met mentale gezondheidsproblemen. In de Nederlandse maatschappij heerst er een taboe op psychische problemen. In verschillende moslimgemeenschappen is het taboe misschien nog iets groter. En dat kan ervoor zorgen dat iemand met mentale klachten tóch gaat vasten, terwijl dit de klachten misschien ontzettend verergert. 

Dit betekent niet dat iedereen die mentale klachten heeft ervoor kiest om zich te onthouden van het vasten. Het kan ook juist helderheid en houvast bieden. Maar het moet geen gevaar voor je fysieke of mentale gezondheid zijn. Want dat schiet natuurlijk helemaal voorbij aan het doel van de Ramadan.

Sommige mensen voelen de noodzaak om niet-vastende mensen te ondervragen over hun keuze om niet te vasten. Feit is, we zijn niemand een verklaring schuldig. Misschien ben ik ongesteld, misschien heb ik mentale of fysieke gezondheidsproblemen, misschien is er wat anders. Dat het Ramadan is betekent niet dat ik mijn recht op privacy kwijt ben. Het is de bedoeling dat we juist meer naar elkaar omkijken, elkaar helpen en steunen waar nodig, en niet dat we een wedstrijdje wie-het-beste-kan-vasten houden. 

“Sommige mensen voelen de noodzaak om niet-vastende mensen te ondervragen over hun keuze om niet te vasten. Feit is, we zijn niemand een verklaring schuldig.”

De Ramadan is veel meer dan een vastenmaand. Ik zie het als een moment om te reflecteren en om even een stap terug te nemen. Tijdens deze maand probeer ik me elke dag bewuster te worden van mijn gedachtes en intenties. Het is de perfecte maand om meer aandacht te besteden aan je spiritualiteit en om dichter bij God te komen. Dit is de maand waarin je extra omkijkt naar je medemens. Het is dan ook niet voor niets dat je voor elke dag dat je niet hebt gevast, een ander moet voorzien van een maaltijd. Daarom zoek ik dit jaar naar gepaste doelen om aan te doneren.

Ga er dus niet te veel over inzitten als het je niet lukt om te vasten. Er zijn talloze andere manieren waarop je het beste uit deze prachtige maand kunt halen en je steentje kunt bijdragen. Doneer wat aan een goed doel, help je buurvrouw een handje, zet je in als vrijwilliger bij de voedselbank, koop of maak wat te eten voor de mensen die het niet breed hebben, en besteed meer tijd aan je geloof. Focus je vooral op wat wél kan. En voel je niet verplicht om jouw keuze aan anderen te moeten verklaren. Dat ga ik ook niet doen. Ramadan Mubarak <3 

Geschreven door Eda Külekçi

• Deel