In de eerste aflevering van X-Y-SEX vertelt Shary-An hoe het is om (bicultureel en) lesbisch te zijn. Maar wat betekent het eigenlijk om lesbisch te zijn?

Lesbisch

Lesbisch zijn betekent dat je een vrouw bent en dat je je aangetrokken voelt tot vrouwen. Deze aantrekking kan fysiek of romantisch zijn, of allebei. Sommige mensen geloven in een sterke scheiding tussen heteroseksualiteit en homoseksualiteit, en dat daar dus niets tussenin kan zitten. Anderen zijn weer van mening dat seksualiteit een spectrum is. Het kan dus zo zijn dat iemand zich lesbisch noemt, maar af en toe ook op mannen valt. Daarnaast noemen sommige mensen zich lesbisch terwijl ze ook op andere genders vallen, bijvoorbeeld op non-binaire mensen. Sommige vrouwen die op vrouwen vallen labelen zichzelf liever helemaal niet. 

Cijfers

Volgens de LHBT-monitor (2018) geven zo’n 1,4 tot 2,4% van de volwassen vrouwen aan lesbisch te zijn. Onder jongeren is dat 1%. Deze groep wordt groter als we alleen kijken naar seksuele aantrekkingskracht. 18,7% van de vrouwen voelt zich seksueel aangetrokken tot vrouwen. Dat zijn ruim 1,7 miljoen vrouwen. 

Terminologie

Lesbische mensen noemen zich ook wel lesbiennes  of gay. De woorden lesbisch en lesbiennes zijn vernoemd naar het eiland Lesbos. Daar woonde de Griekse dichteres Sappho die poëzie schreef over haar liefde voor vrouwen. In haar tijd, in de Archaïsche periode, was het normaal om lesbisch te zijn. Sterker nog, er werd geen onderscheid gemaakt tussen heteroseksuele en homoseksuele mensen. Dit hokjesdenken kwam pas vanaf het moment dat het Christendom de hoofdreligie werd. Het is dus eigenlijk ook niet helemaal op zijn plaats om Sappho lesbisch te noemen. Deze term bestond toen nog niet. 

Verboden?

In Nederland was het vroeger verboden om “homoseksueel gedrag” te vertonen. Met de opkomst van het Christendom werd homoseksualiteit op veel plekken op de wereld verboden. In sommige landen is dat nog steeds zo. Sinds 1971 is de wettelijke discriminatie van LHBTIQ’ers in Nederland uitgebannen. Op 1 april 2001 was Nederland het eerste land ter wereld dat het ‘homohuwelijk’ invoerde. 

Acceptatie

Alhoewel LHBTIQ’ers in Nederland juridisch gezien gelijkwaardig zijn aan heteroseksuele mensen, is er op gebied van acceptatie nog ruimte voor verbetering. Bijna iedereen in ons land vindt dat homoseksuele mannen en lesbische vrouwen mogen leven zoals zij zelf willen. Het wordt echter lastiger wanneer het bijvoorbeeld over een eigen kind gaat of wanneer de homoseksualiteit zichtbaar is. Denk aan een lesbisch of homostel dat elkaar in het openbaar zoent. Ook in specifieke groepen in de samenleving blijft de acceptatie achter. Het gaat dan bijvoorbeeld over jongeren, 70-plussers en mensen met een (streng) religieuze achtergrond.

Coming out

De ‘coming out’ of het ‘uit de kast komen’ is iets wat we meestal associëren met de LHBTIQ+ gemeenschap. ‘Uit de kast komen’ betekent dat je ervoor uitkomt wie je bent en op wie je valt. Veel LHBTIQ+’ers zijn open tegen hun omgeving, maar moeten zich in nieuwe sociale situaties steeds opnieuw afvragen of ze ‘uit de kast’ willen komen. Sommige mensen kiezen ervoor om helemaal niet uit de kast te komen. Dit kan zijn omdat je bijvoorbeeld in een behoudende traditionele cultuur opgroeit. Andere mensen kiezen ervoor niet uit de kast te komen omdat ze zien dat dit van heteroseksuele mensen niet wordt verwacht. Waarom moeten LHBTIQ’ers er dan wel continu mee bezig zijn?

Bicultureel en LHBTIQ+

Naast onbegrip en afkeuring vanuit de Nederlandse maatschappij ervaren biculturele LHBTIQ’ers soms ook afkeuring vanuit hun familie of gemeenschap. Daarbovenop komt dat ze kampen met vooroordelen en racisme binnen de LHBTIQ-gemeenschap. Dit maakt biculturele LHBTIQ’ers extra kwetsbaar.