In kippenbouillonblokjes zit nauwelijks echte kip

Wie weinig geduld of tijd heeft om kippensoep te maken gebruikt bouillonblokjes. Maar bij de productie van die blokjes komt er vaak nauwelijks kip aan te pas. Hoe krijgen die bouillonblokjes dan toch hun bekende kippensmaak?

Kip-illusie
Bouillon maken is niet moeilijk. Een flinke plan water vol grof gesneden groenten, met wat kruiden voor de smaak en een flinke hoeveelheid kippenbotten waar hier en daar nog wat vlees aan zit urenlang laten pruttelen. Maar hoe krijgen ze dat in zo’n blokje? Daarvoor volgen fabrikanten een heel ander recept.

Om een kippenbouillonblokje te maken heb je een hele waslijst aan ingrediënten nodig: kippenpoeder, gistextract, suiker, kurkuma, palmvetolie, glucosestroop, peterselie, uienpoeder, citroenzuur, zout, kiparoma en een smaakversterker. Kippenpoeder wordt gemaakt van kipresten. De overgebleven stukjes kippenvlees, dat aan botten en karkassen zit, worden in speciale machines verwerkt. Die machines kunnen het vlees onder hoge druk van de botten en het karkas scheiden. Van het restvlees dat overblijft, kunnen knakworsten en frikandellen worden gemaakt. Van een ander deel wordt poeder gemaakt, dat vrijwel nergens naar smaakt.

Goochelen met gist
Hoe krijgt zo’n bouillonblokje dan zoveel smaak? Producenten hebben een gist ontwikkeld die een specifieke smaak kan creëren. Door het gistextract te verhitten in de oven, verandert de structuur van vloeibaar naar krokant en de aanvankelijk zwavelachtige smaak naar die van geroosterde kip. Althans, de fabrikant heeft bedacht dat kip zo moet smaken en de consument is erin gaan geloven. 

Nauwelijks kip
Echte kip blijkt niet tot nauwelijks nodig om het bouillonblokje de vertrouwde smaak te geven. Met percentages tussen de 0 en 2 procent is er amper een kip te bekennen. Het is dat het volgens de wet verplicht is dat er echte kippige ingrediënten in moeten zitten om het een kippenbouillonblokje te mogen noemen. Het is wachten op een kippenboullionblokje dat volledig vegetarisch is.

• Deel