De springplank van Jandino Asporaat

In de rubriek Springplank vertellen bekende Nederlanders wie de bepalende persoon in hun carrière of leven is geweest. Ditmaal: acteur en presentator Jandino Asporaat (1981), bekend van de Dinoshow en op dit moment elke zaterdagavond te zien in ‘De Gordon tegen Dino show’.

“Welke mensen mij verder hebben geholpen in mijn leven? Dat zijn er echt drie miljoen! Maar als ik er echt één moet kiezen, dan ga ik voor theatermaakster Marjet Roerink. Zij werkte bij de Stichting Kunstzinnige Vorming Rotterdam waar zij met zogeheten risicojongeren voorstellingen maakte voor jongeren. Zij begeleidde ons en gaf mij het vertrouwen om amateurtheater te gaan doen.”

"Ik was een heel slechte acteur en een nog slechtere zanger."

“Het was 2001 en ik kwam net uit de bouw. Van acteren wist ik helemaal niks af, maar ik ging gewoon auditie doen. Ik was een heel slechte acteur en een nog slechtere zanger. Uiteindelijk werd ik toch aangenomen en heb ik me, mede dankzij Marjet, kunnen ontwikkelen en over mijn angsten heen gezet. Zingen durfde ik niet, ik durfde helemaal niks, maar ik wilde niets liever.”

“Marjet ging met mij in gesprek. Ik vertelde haar over het gebroken gezin waar ik uitkom. Mijn vader verliet het gezin toen ik vier jaar oud was. Op mijn elfde vertrok ik met moeder, broertjes en zusje van Curaçao naar Nederland. Ik had er moeite mee dat hij er niet meer was in die moeilijke tijd, want ineens was ik het hoofd van het gezin, omdat ik thuis de oudste was. Mijn moeder moest heel hard werken en ik moest mee gaan helpen. In plaats van te kiezen voor een vak dat ik leuk vond, ging ik werken voor het geld. Dat deed ik natuurlijk uit liefde en respect voor mijn moeder, maar ergens vergeet je jezelf.”

“Marjet leerde mij dat jezelf zijn de enige manier is om het te redden in het leven. Zij wilde dat ik mijn verhaal vertelde op de planken en liet me optreden voor scholieren. Dat is een lastige groep om voor op te treden, want ze laten het heel goed merken als ze je leuk vinden door te schreeuwen als idioten. Maar als ze je niet leuk vinden, worden het echte hooligans; daar zit niets tussenin. Desalniettemin merkte ik dat het werkte. Er was altijd iemand die aan het einde van de show naar me toekwam die was geraakt. Marjet hamerde daarop: ik moest me openstellen om mensen te raken.”

"Ze wilde eigenlijk dat ik advocaat of dokter werd..."

“Mijn moeder kwam bij één van de eerste voorstelling kijken en toen gaf ze me haar zegen. Ze wilde eigenlijk dat ik advocaat of dokter werd, want ze was opzoek naar succes na de lange reis van Curaçao naar hier. Ze had veel voor ons opgegeven. Maar ze zei dat ze zag dat ik op het podium ‘gewoon gelukkig’ was en toen was het goed. Ik had de keuze voor theater al gemaakt, maar het was extra fijn dat ik mijn moeder er niet mee teleurstelde.”

“Destijds vond ik het al heerlijk om op het podium te staan. Als ik daar stond ging het even om mij. Na twee jaar voorstellingen te hebben gedaan bij SKVR, is me de kans gegeven om assistent regie te gaan doen. Vervolgens heb ik ook heel leuke projecten achter de schermen ontwikkeld. Marjet komt nog wel eens kijken naar mijn shows en als we elkaar tegenkomen dan praten we heel lang. Het intensieve contact van eerst is er nu niet meer. Ik zit nu helemaal lekker in mijn vel en heb de vrijheid om te zijn wie ik ben. Mijn doel is om vooral heel gelukkig te zijn.”

• Deel