Deze moeder ontdekte dat de ouders van haar adoptiekind nog leven

Een bizar verhaal en iets wat je als adoptie-ouder nooit hoopt mee te hoeven maken. Astrid Lammers adopteerde 13 jaar geleden zoon Noah uit Ethiopië. Haar werd verteld dat hij wees was en er niemand was die voor hem kon zorgen. Maar door een uitzending van Brandpunt blijkt het adoptie-verhaal van haar zoon totaal anders in elkaar te zitten: zijn moeder leeft nog en wilde de kleine Noah destijds helemaal niet afstaan. In de Margriet vertelt ze haar verhaal.

Uitzending Brandpunt

“De kinderen lagen te slapen, ik zat op de bank met een pot thee en keek naar Brandpunt. Het was een aflevering over adoptie uit Ethiopië, gepresenteerd door journalist Aart Zeeman. Ik was sceptisch en keek met een zekere afstand. Het was een negatief verhaal en ik dacht: dit gaat niet over ons.“

Kind meegenomen

“Maar in de laatste minuut kwam een vrouw in beeld, die emotioneel vertelde hoe het kind van haar zus jaren eerder was meegenomen door een maatschappelijk werkster en aangeboden ter adoptie, zonder dat haar zus daarvan had geweten." Zo vertelt Astrid in de Margriet.

Mijn lichaam begon te trillen. Was de adoptieprocedure van Noah wel zuiver geweest?

Astrid Lammers, adoptiemoeder

Trillend lichaam

“Mijn lichaam begon te trillen. Of het over Noah ging, wist ik natuurlijk niet, maar het zou kunnen en het raakte me diep. Ik wil alles weten, dacht ik, álles. Was de adoptieprocedure van Noah zuiver geweest of niet?”

Volgens de regels?

“Op die avond dat ik naar Brandpunt keek, was Noah negen. Hij deed het goed op school, had veel vriendjes, was een vrolijk en inmiddels niet meer zo druk en temperamentvol kind. Moest ik zijn leven nu weer op zijn kop zetten? Want dat risico zou ik nemen als ik in zijn adoptiegeschiedenis zou duiken."

Moest ik zijn leven nu weer op zijn kop zetten?

Astrid Lammers, adoptiemoeder

Onderste steen boven

“Mijn verlangen om de onderste steen boven te krijgen bleek sterker. Ik nam contact op met de adoptieorganisatie. Zij drukten mij op het hart dat Brandpunt van alles kon beweren. Ik moest vasthouden aan de wetenschap dat de ouders waren overleden en de procedure volgens de regels was verlopen. Ik vertrouwde op hun kennis en liet het rusten.“

Ontmoeting Aart Zeeman

“Maar toen kwam ik bij toeval Aart Zeeman tegen. Het was een jaar na de Brandpuntuitzending. Samen met mijn nieuwe vriend was ik een weekend in Maastricht. We zaten in ons hotel aan het ontbijt en er liep een man langs ons tafeltje, die ik vaag herkende van de televisie. Pas toen hij voor de vierde keer langsliep, viel het kwartje. Dit was Aart Zeeman! “

“Knikkende knieëen”

“Met knikkende knieën ben ik naar hem toegegaan en heb hem verteld dat ik me afvroeg of ik misschien de moeder was van dat weggenomen kind uit zijn programma. We hebben lang zitten praten en hij vroeg me hem al mijn vragen te mailen. Hij had nog een bron in Ethiopië, een vrouw die Emebet heette, en hij zou haar kunnen vragen het uit te zoeken. Ik heb meteen mijn vragen naar hem gestuurd. “ Zo vervolgt Astris in de Margriet.

Ik wilde dat er een DNA-test zou komen

Astrid Lammers, adoptiemoeder

Onderzoek naar Noah

“Drie weken later mailde hij me al terug. Wat hij vertelde, schokte me: Emebet bleek al in 2009 onderzoek te hebben gedaan voor nota bene onze adoptieorganisatie, onder meer naar de adoptieroute van Noah."

"Zij had zo veel informatie; en wat zij over Noahs achtergrond vertelde, kwam op veel vlakken overeen met wat wij van hem wisten. Als het inderdaad over hem ging, leefden zijn beide ouders nog. Ik was totaal van slag. Tegelijkertijd had ik nog geen enkele zekerheid. Er waren in die periode zo veel kinderen uit Ethiopië geadopteerd, misschien ging dit over een ander kind met een vergelijkbare geschiedenis?”

Geest uit de fles

“Wat ik wist, deelde ik niet met de kinderen. Wat kon ik ze vertellen? Wel ging ik verhaal halen bij de adoptieorganisatie. Er was inderdaad een onderzoek geweest, beaamden zij, maar omdat dat niet goed was uitgevoerd, verdween het in een la. Noahs ouders waren dood, daar bleven ze bij. Maar voor mij was de geest uit de fles, ik wilde dat er een DNA-onderzoek zou komen. “

Als het inderdaad over hem ging, leefden zijn beide ouders nog.

Astrid Lammers, adoptiemoeder

DNA test

“Ik zocht contact met Emebet. Zij wilde mij helpen en zocht de moeder uit de documentaire op, die gelukkig graag meewerkte en wangslijmvlies afstond. Ook zei ze open te staan voor een ontmoeting. De DNA-test vond plaats op 1 november, Noahs verjaardag. Weer zo’n vreemd toeval.”

“Ze is het wel”

“Op Noahs partijtje, ruim twee weken na zijn verjaardag, ontvingen we een grote enveloppe. Hier staat het in, wist ik meteen. De kamer was vol tienjarige jongens. Met een van mijn dochters ben ik de gang op gegaan en heb ik snel gekeken: 99,9% zekerheid op een match, stond er. Onze opwinding was gigantisch. Toen ik de kamer weer binnenkwam, kruiste mijn blik die van Noah. Hij had de enveloppe gezien, kwam naar me toe en fluisterde: ‘Is ze het niet?’ ‘Ze is het wel!’ zei ik zacht.” Zo schrijft Astrid in de Margriet. 

Ontmoeting biologische moeder

Inmiddels heeft Noah zijn biologische moeder ontmoet in Ethiopië. Hiermee vielen veel dingen voor hem op zijn plaats.

Astrid Lammers schreef het boek Nieuwe Bloem over de adoptie van haar zoon Noah.

Brandpunt maakte eerder een uitgebreide reportage over alle misstanden rondom adopties uit Ethiopië.

• Deel