Noodgedwongen wonen bij je ouders. “Een makelaar zei: Je kan beter een huis vinden op Tinder dan op Funda”

Wesley (26) zit namens de VVD in de gemeenteraad van Heerhugowaard en woont in de zolderkamer van het huis van zijn moeder. Een starterswoning is ook voor hem onbetaalbaar, maar ligt dat niet juist aan ‘zijn’ partij?

Tenzij je de laatste jaren onder een steen hebt gelegen in Pekela, zal het je niet zijn ontgaan: ons land verkeert in een miserabele wooncrisis. Vooral wij, de jongere generaties, hebben last van de ongekende problemen op de huizenmarkt. En dus blijven steeds meer twintigers en dertigers bij hun ouders wonen, of trekken ze na hun studententijd opnieuw bij ze in: tussen 2010 en 2020 nam hun aantal zelfs met 200 duizend toe.

Hoe is het om als jonge, werkende volwassene noodgedwongen met je ouder(s) onder één dak te wonen?

Wesley Boer (26) woont met zijn moeder en twee broertjes in Heerhugowaard.

Ik lees dat je een master bestuurskunde op zak hebt, als beleidsadviseur bij de Vereniging van Universiteiten in Den Haag werkt en gemeenteraadslid bent in Heerhugowaard. Waarom lukt het je desondanks niet om een eigen woonruimte te vinden?
Wesley Boer: “Ik zoek bewust naar een koopwoning, dat is ook iets dat ik van huis uit heb meegekregen: kopen is investeren, huren is toch een beetje geld weggooien. Maar kleine koopwoningen in Heerhugowaard die vijf jaar geleden nog voor 140 duizend euro werden verkocht, zie ik nu te koop staan voor 250 duizend. En dan wordt er ook nog eens flink overboden, zelfs voor appartementen die praktisch uit elkaar vallen.”

“Met hoe de situatie nu is, kan ik het als single eigenlijk wel vergeten om een huis te kopen. Tijdens een bezichtiging zei een makelaar laatst nog tegen me: ‘Je kan sneller een huis vinden op Tinder dan op Funda.’ Daar zit wel wat in. Met twee inkomens kun je niet alleen een hogere hypotheek krijgen, maar heb je vaak ook een grotere gezamenlijke spaarpot om mee over te bieden.”

Word je ergens in belemmerd omdat je met gezinsleden in hetzelfde huis woont?
Wesley: “Dat valt wel mee. Ik heb een eigen slaapkamer op zolder. Als ik daar de hele dag wil zitten dan is dat prima. Iedere avond staat precies om zes uur het eten klaar en zien we elkaar aan tafel, dat is ook wel een voordeel. Net als dat de meeste was voor me wordt gedaan, en ik zolang ik hier woon natuurlijk veel geld kan sparen.”

“Maar ik verlang ook zeker naar een eigen plekje. In het verleden heb ik een jaar samengewoond met mijn ex-vriendin. Als je die ervaring eenmaal hebt dan weet je ook wat je mist. Ik nodig hier ook niet zomaar iedereen uit, al zou mijn familie dat geen probleem vinden. Stel dat ik weer eens een date heb, dan hoeft ze natuurlijk ook niet al bij ons eerste afspraakje mijn moeder te ontmoeten. Dus dan wordt het toch maar wandelen in het bos, ofzo.”

Ik zag tijdens mijn voorbereidingen voor dit interview dat je namens de VVD in de gemeenteraad zit. Is de huidige wooncrisis niet ook juist het gevolg van de jarenlange liberalisering van de woningmarkt onder aanvoering van die partij?
Wesley: “Volgens mij is de belangrijkste reden waarom we nu in deze situatie zitten, dat er sinds de kredietcrisis te weinig is gebouwd. En het bouwbeleid heeft zich heel erg gericht op bijbouwen in bestaande woongebieden. Hier in Heerhugowaard is er ruim tien jaar lang gediscussieerd of er op de weilanden aan de rand van de stad gebouwd mag worden, nu komt er dan eindelijk een grote nieuwbouwwijk. Dat had veel eerder gekund. Er komen alleen maar voldoende huizen als we meer durven te bouwen in het groen.”

Rond 2015 vloog de toenmalige minister voor Wonen en Rijksdienst Stef Blok nog de wereld over om buitenlandse beleggers te verleiden in de Nederlandse woningmarkt te investeren, vervolgens schoten de prijzen omhoog. Dat maakt de VVD toch medeverantwoordelijk?
Wesley: “Dat betaalbare koopwoningen massaal worden opgekocht door beleggers om ze voor hoge prijzen te verhuren is een probleem, dat zie ik ook. Er moet niet worden gebouwd voor beleggers. Daarom ben ik ook voor een zelfbewoningsplicht in mijn gemeente. Maar wat mij betreft mogen beleggers best grond opkopen om er nieuwe huizen op te zetten. Zolang ze maar geen starterswoningen wegkopen en de huizen worden verkocht of verhuurd voor een redelijke prijs.”

Ik vrees dat we nog uren kunnen doorpraten over het Nederlandse woonbeleid en de invloed van de VVD, maar ik moet het kort houden. Kom je 12 september naar het woonprotest in Amsterdam?
Wesley: “Ik ben eens gaan kijken op de website van de organisatie. Op zich vind ik het heel goed dat er aandacht wordt gevraagd voor de wooncrisis, maar als ik zinnen lees over ‘racistisch en klassistisch woon- en sloopbeleid’ en ‘parasiterende beleggers’, dan vind ik dat jammer. Dan denk ik: laat maar zitten, want dit taalgebruik leidt alleen maar af van de echte discussie.”

Maar je weet dat juist mensen uit lagere inkomensgroepen en mensen met een migratieachtergrond in praktijk het meest lijden onder de wooncrisis? In sommige wijken moeten zij letterlijk plaatsmaken voor de dure koopwoningen waar we het net over hadden.
Wesley: “Dat is natuurlijk heel erg als dat gebeurt, maar ik vraag me af of ‘racistisch’ dan het juiste woord is om ervoor te gebruiken. En ik geloof dat die situaties vooral in grote steden als Amsterdam bestaan.”

En dat schrikt je dan zo af dat je om die reden niet naar het protest komt?
Wesley: “Nou ja, afschrikken... Ik focus me dan toch liever op wat ik hier in Heerhugowaard kan betekenen in de komende vier jaar.”
_______________

In aanloop naar het landelijke woonprotest op 12 september in Amsterdam brengt Brandpunt+ de verhalen van twintigers en dertigers die noodgedwongen bij hun ouders wonen. Hier lees je het verhaal van Sammie (30), die na twintig keer verhuizen introk bij diens vader en zijn vriendin. En hier dat van Kirsten-Ann (26) en Wiljen (26) die samenwonen in een kamer van tien vierkante meter in het huis van Kirsten-Ann's ouders.

• Deel