“Ik voelde me hypocriet”. Juliëtte is christen en had een pornoverslaving

Juliëtte Allen-de Valk (29) keek jarenlang obsessief naar porno. Ze merkte als christelijke vrouw dat het lastig was hiermee naar buiten te treden. “Het is kwalijk om te doen alsof pornoverslaving alleen voorkomt onder mannen.”

Juliëtte is elf jaar als ze per ongeluk op een pornosite belandt. In eerste instantie schrikt ze, maar ze merkt ook dat al die spannende beelden haar prikkelen. “Ik voelde gelijk: dit is iets van mij en dit hoeft niemand te weten. Het was mijn eigen, veilige wereld”, vertelt Juliëtte. “Los van alles wat je ziet, vond ik die spanning alleen al opwindend.”

Wat begint als onschuldig een paar seksverhaaltjes lezen en filmpjes kijken, eindigt voor Juliëtte in structureel porno kijken. Ze wil helemaal geen pornofilmpjes opzoeken, maar de spanning en prikkel is te verleidelijk. Op sommige dagen kijkt ze drie filmpjes per dag en de beelden die ze opzoekt worden steeds heftiger.

Juliëtte: “Ik heb het jarenlang niet over mijn lippen kunnen krijgen, maar ik zocht filmpjes op van vrouwen die werden misbruikt of gedwongen om zichzelf over te geven.” 

Ik geloof heel erg in gezonde seksualiteit en seks binnen het huwelijk

Wanneer ze daarnaar kijkt schaamt ze zich diep. “Ik was me ervan bewust hoe heftig het was en ik hoopte dat alles in scène was gezet. Zo suste ik mijn geweten, maar tijdens het kijken was er steeds een stemmetje in mijn hoofd dat zei: dit is verkeerd, wie doet dit nou, kijk eens naar jezelf.”

Leegte vullen

Juliette veroordeelt niemand die naar porno kijkt, maar als christen vindt ze dat het niet binnen haar leven past. “Ik geloof heel erg in gezonde seksualiteit en seks binnen het huwelijk. Dat maakte het contrast ook zo groot wanneer ik in mijn kamer zat te kijken naar mannen en vrouwen die elkaar misbruiken”, vertelt Juliëtte. “Dat voelde enorm hypocriet.”

Toch bleef ze kijken. Porno vulde een bepaalde leegte die Juliëtte al op jonge leeftijd met zich meedraagt. Ze is zeven jaar wanneer haar neef zich van het leven berooft. “Ik heb niet veel herinneringen aan hem, alleen dat hij op een gegeven moment een einde aan zijn leven heeft gemaakt en ons dat werd verteld. Als kind was het intens om te ervaren dat een familielid dat zomaar kon doen en hoeveel impact het had op mijn omgeving.”

Toen pas besefte ik dat je hier open over kan praten zonder dat mensen gelijk denken dat je verknipt of pervers bent”

Drie jaar later wordt Juliëtte zelf getuige van een suïcide. Wanneer ze met haar ouders op Eiffeltoren in Parijs staat, springt iemand voor haar neus naar beneden. “We zagen en hoorden die persoon neervallen. Het was voor mij een bevestiging van wat ik drie jaar daarvoor ervaarde: je kan het leven zo ellendig vinden dat je eruit wil stappen. Er kwam een zwaarte op het leven en er sloop een neerslachtigheid bij me naar binnen. Ik voelde me geen kind meer en werd met mijn neus op de feiten gedrukt: het leven is helemaal niet zo rooskleurig en onbevangen als me werd voorgehouden.”

Op zoek naar hulp

Regelmatig probeert Juliëtte op eigen houtje te stoppen met porno kijken, maar het is de drang die elke keer wint. “Als ik porno keek, had ik even mijn eigen ding waar niemand van wist. Het was mijn moment, mijn lichaam en ik had de controle over wat ik keek. Zo kon ik in mijn eigen wereld voor een paar minuten een fijn gevoel ervaren”, legt ze uit. Op haar twintigste doet ze voor het eerst haar verhaal. Op een christelijk kamp neemt ze een vrouwelijke begeleider in vertrouwen.

Juliëtte: “Ik moest iemand hierover vertellen, want zo’n geheim bij me dragen begon steeds zwaarder op me te drukken. Ik was enorm bang toen ik naar haar toeging. Wat zou ze wel niet denken, dacht ik. Gelukkig reageerde ze heel chill en zonder oordeel. ‘Wat heftig voor je’, was haar eerste reactie. Toen pas besefte ik dat je hier open over kan praten zonder dat mensen gelijk denken dat je verknipt of pervers bent.”

Met hulp van een (niet-christelijke) therapeut gaat Juliëtte op zoek naar het onderliggende probleem. Waarom wil ze er zó graag naar kijken? “Daar vertelde ik ook over wat ik opzocht. Dat hield ik lang verborgen, omdat ik me daar het meest voor schaamde. Door therapie heb ik die schaamte en zwaarte los kunnen laten.”

Ik weet nu dat ik bijvoorbeeld die filmpjes van misbruikte vrouwen opzocht omdat ik het verlangen heb om mezelf helemaal over te geven en meer onbevangen te zijn

Juliëtte: “Ik leerde dat porno kijken mijn coping mechanisme was. Het was mijn manier om het leven dragelijk te maken, maar ik bleef ook kijken omdat het ‘niet mocht’. Binnen de kerk merkte ik dat er een bepaald oordeel lag op porno kijken. Zo had God seks en seksualiteit niet bedoeld en de onderliggende boodschap was dat je ermee moest stoppen. Die spanning van het niet mogen maakt het gek genoeg juist aantrekkelijk. Daarom is het zo belangrijk om er open over te zijn.”

Advies voor de kerk

Na verschillende therapiesessies begrijpt Juliëtte zichzelf beter. “Ik weet nu dat ik bijvoorbeeld die filmpjes van misbruikte vrouwen opzocht omdat ik het verlangen heb om mezelf helemaal over te geven en meer onbevangen te zijn. Door wat ik in mijn jeugd heb meegemaakt ben ik heel gecontroleerd door het leven gegaan en wil ik de touwtjes in handen hebben, het leven en de mensen om je heen kunnen namelijk zomaar aan je ontglippen.”

Vanuit de kerk heeft Juliëtte nooit vervelende reacties gekregen. “Ik heb hier open over verteld tijdens een conferentie en liet ook een spoken word horen die ik hierover schreef. Vaak denken mensen dat kerkgangers zullen reageren dat je verdoemd bent, maar ik kreeg juist hele begripvolle reacties. Het probleem is alleen dat er nauwelijks over wordt gepraat in de kerk en dat ze doen alsof dit alleen mannen overkomt. Vaak zeggen ze dan ook dat je ‘gewoon moet stoppen’. Als tiener dacht ik dan echt: no shit, Sherlock. Dat had ik zelf ook kunnen bedenken, maar het lukt me niet.”

Thema’s als seksualiteit en porno kijken mogen van mij explicieter worden besproken in de kerk

Daarom heeft Juliëtte een advies voor de kerk: “Thema’s als seksualiteit en porno kijken mogen van mij explicieter worden besproken. Het liefst op een toon die niet veroordelend is en waarbij niet constant wordt aangehaald dat het niet Gods bedoeling is. Het heeft mij geholpen om veelvoudig porno kijken niet als een probleem te bestempelen, maar op zoek te gaan waar die behoefte vandaan kwam.”

Het lijkt Juliëtte ook een goed idee als ervaringsdeskundigen hun verhaal delen. “En dan niet iemand die vertelt dat ze is genezen door God en zo van haar verslaving is afgekomen. Ik geloof in alle oprechtheid dat God dat kan doen, maar negen van de tien keer gaat het niet zo.”

Verder wil Juliëtte dat porno kijken niet langer wordt bestempeld als een ‘mannenthema’. “Het is een kwalijke zaak om te doen alsof alleen mannen porno kijken en vrouwen daar niet toe aangetrokken zouden worden. Door dit zo te behandelen geef je vrouwen in de kerkbanken en daarbuiten het gevoel dat ze hier alleen in staan en dat vind ik verdrietig. Dat werkt eenzaamheid in de hand.”

Beeld: Scheurwater 

• Deel