"De hele dag was ik bezig met seks"

Het is een verborgen verslaving, waar je absoluut niet mee te koop wil lopen: mannen en vrouwen die verslaafd zijn aan porno en seks. Toch moeten we er volgens hulpverleners juist wél over praten en het taboe doorbreken. Ex-verslaafde Phil zet deze moedige stap: “Dertig jaar lang heeft mijn leven totaal in het teken gestaan van seks.”

Dertig jaar verslaafd

Hij heeft er even over moeten nadenken, maar Phil vindt dat hij dit moet doen. Gewoon herkenbaar, onder zijn echte naam, zijn verhaal vertellen. Ook om anderen mensen te helpen die in dezelfde situatie zitten. Hij heeft er jarenlang mee rondgelopen, zonder te weten wat er met hem aan de hand was. “Als ik er nu op terugkijk, is het bij mij al begonnen in de pubertijd. En tot drie jaar geleden is het doorgegaan. Dan heb je het over een periode van zo’n dertig jaar."

Mijn complete dag was gevuld met seks en de zoektocht naar seks

Phil, ex-seksverslaafde

Hele dag seks

Phil wist dat het goed fout zat toen hij alleen nog maar met één ding bezig kon zijn. “Op een gegeven moment was het zo dat mijn complete dag volledig gevuld was met seks en de zoektocht naar seks. Ik stond op en dan bedacht ik al wanneer ik daar tijd voor had. Wanneer kon ik porno kijken, kon ik misschien een vrouw opzoeken? Eigenlijk was ik daar de hele dag mee bezig.”

Heel veel mensen lijden aan deze verslaving. Dat zie ik aan het aantal mensen dat bij mij op de deur klopt

Chris Knorren, therapeut

Hulp niet vergoed

Chris Knorren, therapeut en gespecialiseerd in seksverslaving, vindt het een groot en onderschat probleem. "Ik weet dat er heel veel mensen aan deze verslaving lijden. Hoe ik dat weet? Dat zie ik aan de hoeveelheid mensen die bij mij en mijn collega’s aan de deur kloppen.”

Toch wordt seksverslaving nog niet als een officiële verslaving erkend. Patiënten moeten hulp daarom vaak uit eigen zak betalen. En dat kan behoorlijk oplopen. Knorren: “Er is geen officiële diagnose in de DSM, het psychiatrisch handboek. Dat betekent dat de meeste verzekeraars de behandeling niet vergoeden. En het kan echt om fikse bedragen gaan. Bij een opname gaat het al snel om 30.000 euro. Dat betekent dus dat veel mensen niet de hulp krijgen die ze nodig hebben.”

Gezin verwoest

Ook Phil moest zijn behandeling zelf betalen. Maar spijt dat hij hulp heeft gezocht, heeft hij absoluut niet. “Ik realiseer me nu pas hoeveel schade ik mijn omgeving – mijn vriendin vooral – heb aangedaan. Ik wou dat ik eerder het inzicht had gehad dat ik echt een probleem had. Dan had ik mijn leven totaal anders kunnen inrichten."

• Deel