Club Lees

Club Lees las Thuis draag ik bij me

  • 5 minuten leestijd

Het zevende boek dat we lazen met Club Lees werd gekozen door Noah: Thuis draag ik bij me van Cecile Korevaar. Een boek met een belangrijk en heftig onderwerp: de vlucht van drie jonge mensen uit Syrië, op zoek naar veiligheid in Europa. Vijf weken lang (6 mei 2024 – 9 juni 2024) werd er meegelezen door de app-gebruikers en clubleden. Het boek werd verrijkt met annotaties van Noah. Op 5 juni vond de online meetup plaats, waarin de clubleden en de lezers met elkaar in gesprek gingen, met schrijfster Cecile Korevaar als special guest. Hier blikken we terug op de gezamenlijke leeservaring.

Thuis draag ik bij me

In het boek Thuis draag ik bij me volgen we drie jonge vluchtelingen uit Syrië in hun levensgevaarlijke reis naar Nederland. Wassim, Romeo en Laila ontmoeten elkaar in Turkije op het punt om in een rubberboot de zee over te steken richting Griekenland. Het boek gaat over een helse reis en een bijzondere vriendschap.


Cecile Korevaar

Tijdens de meet-up over het boek was deze keer de schrijfster van het boek aanwezig! Vanaf haar wandelvakantie in Schotland belde Cecile Korevaar in om al onze vragen over het boek, haar research- en schrijfproces te beantwoorden. “Zelf heb ik natuurlijk geen vluchtachtergrond. Daarom heb ik lang onderzoek gedaan waarin ik heb gesproken met vluchtelingen en zelf ook een reis heb gemaakt naar onder andere Syrië en vluchtelingenkampen.” De schrijfster heeft het boek gebaseerd op uitgebreide  gesprekken met drie jonge vluchtelingen: Christine, Hassan en Michel. “Het proces  was voor hen heftig, maar ze vonden het heel belangrijk dat dit verhaal verteld werd aan het Nederlandse publiek. Daarom heb ik er ook voor gekozen om het boek in een directe, Nederlandse schrijfstijl te schrijven. Die is anders dan de manier hoe Syriërs over hun vluchtervaring praten, maar op deze manier hoopten we dat het voor Nederlandse lezers het beste overkwam. .” 

Een lezer vraagt Cecile of zij weleens meningen over dit onderwerp ziet veranderen als ze bijvoorbeeld voor een klas heeft gepresenteerd. “Dat hoop je. Ik krijg er mooie reacties op. Het is soms lastig om voor zo’n klas te staan, maar je merkt dat het een belangrijk onderwerp is. De leerlingen zijn daarna vaak muisstil en zichtbaar aangeslagen. Soms komt er nog iemand na de les naar me toe of krijg ik mailtjes achteraf dat het toch iets met ze heeft gedaan.”


Bewustwording

Het was in de kantlijn van de app dit keer vrij rustig. Ook de clubleden vonden het soms lastig om te reageren op de heftige verhalen van de vlucht. Naaz zei tijdens de meetup: ”Het voelde niet altijd als mijn plek om te reageren, wat heb ik hieraan toe te voegen?” 

Bij veel van de lezers heeft het boek hun ogen geopend: “Ik vond het erg heftig om te lezen. Maar ook mooi, omdat het menselijker werd.” Ook voor de clubleden waren er veel nieuwe realisaties. “Van het abstracte woord ‘vluchtelingen’ worden het zo mensen van echt vlees en bloed. Ondanks alle strijd en pijn blijven ze bestaan”, deelt Lemuël. Hanneke viel het verhaal van Leila op; in het boek wordt ook vanuit haar vrouwelijk perspectief geschreven. “Vaak zijn verhalen die je hoort van vluchtelingen vanuit het perspectief van mannelijke vluchtelingen. Ik besefte me dat ik nog weinig wist van de vrouwelijke ervaring en hun specifieke problemen tijdens het vluchten.” Ook in de app lieten de lezers hun realisatie merken:

Tekengebied 1


Persoonlijke verhalen

Noah was tijdens het samenlezen met Club Lees erg benieuwd naar de reacties van de meelezers in de app, “Het was heel mooi, iedereen liet stukjes van zichzelf zien tijdens het lezen.” 

Tekengebied 1


Thuis draag je bij je

Tot slot van de meet-up gingen de clubleden in gesprek over wat voor hen echt thuis is. Noah relateert thuis met mensen, “Bij mijn ouders of mijn vriend voel ik me echt thuis.” Naaz voelt zich thuis als ze rijst eet: “Wij aten vroeger eigenlijk alleen maar rijst, het is nu mijn favoriete eten. Vooral als mijn moeder het klaarmaakt.” Bij Lemuël bepaalt geur zijn thuisgevoel, “Bepaalde geuren doen me denken aan thuis en warmte, dit heb ik vooral met mijn ouderlijk huis.” En Hanneke sloot af met hoe koken haar thuis laat voelen, “Ik hou van boodschappen doen, de kastjes vullen en alles netjes klaar zetten maken. Daar word ik heel rustig van.” En daarmee maakte ze een mooi bruggetje naar het volgende boek! Lees hier meer over Hanneke’s volgende keuzeboek Kitchen.


Einde

Uiteindelijk was iedereen het er over eens; met een gemiddeld cijfer van 8,9 vonden de lezers Thuis draag ik bij me een goed boek over een belangrijk onderwerp en dat iedereen een keer gelezen zou moeten hebben. 

Tekengebied 1


Wil je meer lezen, luisteren en kijken over dit thema? Hieronder een rijtje met alle tips die lezers met elkaar deelden in de kantlijn van Thuis draag ik bij me: