Wat spotlichten op een acteur die gezien zijn prestaties best wat meer aandacht en erkenning verdient, Michael Kenneth Williams.

Brad Pitt. Salma Hayek. Denzel Washington. De acteurs uit onze favoriete films kennen we over het algemeen wel, maar als het op de personages uit onze lievelingsseries aankomt wordt het vaak al een stuk lastiger. Ja, Ewan McGregor in Fargo lukt de meeste nog wel en op de poster van Big Little Lies worden Nicole Kidman en Reese Witherspoon er ook wel uitgepikt, maar beschik je als serieacteur niet over een Hollywood-cv dan dreun je vaak je teksten op in betrekkelijke anonimiteit. Daarom hierbij de loftrompet voor een acteur die zich van zijn beste kant liet zien in vijf series waar ik persoonlijk behoorlijk lekker op ging. De man met het kenmerkende litteken dwars over zijn gezicht, Michael Kenneth Williams.

                            

Op pure wilskracht weet hij zich bij de grote Madonna het podium op te Vogue-en.

Stukje bio
Williams groeide op in het Brooklyn van de jaren '80. Het Brooklyn waarin je 's avonds laat maar beter niet met je hagelnieuwe Nikes de straat op kon gaan, omdat je dan met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid op blote voeten thuiskwam. Na zelf ook een aantal maal van het rechte pad te zijn afgedwaald, besluit Williams zijn leven te beteren en gaat hij aan de slag met zijn creatieve kant. Hij schrijft zich in bij het National Black Theater, een theaterschool in New York, en leert daar honderd manieren waarop je het best een rotsblok kunt uitbeelden. Altijd handig. Zijn opleiding tot de nieuwe Sidney Poitier komt echter tot een abrupt einde wanneer Williams in '89 Janet's dance moves ziet in de videoclip van Rhythm Nation. Één blik op die retestrakke choreografie en Williams ziet het licht, hij wil danser worden. Op pure wilskracht weet hij zich bij de grote Madonna het podium op te Vogue-en en ook die andere eighties eindbaas, George Michael, maakt gebruik van Williams' losse heupen. Nee, niet op die manier. Stelletje smeerpijpen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en als niemand minder dan Tupac Shakur hem vraagt voor een rolletje in zijn film, Bullet, is Williams terug op de plek waar hij misschien wel het best tot zijn recht komt, je beeldscherm.

The WirE - Omar Little

Na Bullet en nog wat andere rolletjes in de kantlijn, zo mag hij in 2001 opdraven voor één aflevering The Sopranos, beleeft Williams, samen met de tot dan toe nog redelijk onbekende Idris Elba, zijn doorbraak in de HBO kraker The Wire. Hij is de bikkelharde gangster Omar Little, die door menig kijker direct in het hart wordt gesloten vanwege zijn zachtaardige karakter en sterk morele kompas. Omar betaalt de huur dan wel met het beroven van dealers en andere hosselaars, maar neemt voor zijn bejaarde buurvrouw altijd netjes een bloemetje mee. Beschaafde gangsters, waar zie je dat nou nog? The Wire wordt door velen gezien als de moeder aller series en daar kan ik best inkomen. Keek jij hem nog niet, dan zou ik dat snel doen, eerlijkheid gebiedt namelijk te zeggen dat hij zo langzamerhand wel te lijden heeft onder de tand des tijds. Ben jij niet bang voor een goeie neoklassieker, dan weet je hierbij wat je te doen staat.

Boardwalk Empire - Chalky White

Je hebt aan het kijken van de trailer genoeg om te zien dat Boardwalk Empire een genot is voor het oog.

De jaren bij The Wire zijn Williams blijkbaar zo goed bevallen, dat hij na afloop meteen 'ja' zegt tegen een nieuw project van HBO, Boardwalk Empire. Dit keer is hij geen gangster in een veel te grote Fubu broek, maar bestormt hij als Chalky White de onderwereld in een strak aangesneden krijtstreeppak. Net als vele anderen in het Atlantic City van de jaren '20, verdient hij in Boardwalk Empire zijn geld met de illegale handel in alcohol. Na de drooglegging is dat namelijk vloeibaar goud geworden en Chalky wil als hoofd van de zwarte gemeenschap dat ook zijn mensen een graantje meepikken. Samen zullen we eerlijk alles delen, zeg maar. Je hebt aan het kijken van de trailer genoeg om te zien dat Boardwalk Empire een genot is voor het oog. Inhoudelijk is het gedurende de vijf seizoenen niet altijd even enerverend, maar de belachelijk goeie cast, de onovertroffen styling en de heerlijke cinematografie is voldoende om 'm tot het einde uit te kijken. Vind ik dan.

The Spoils Before Dying - Rock Banyon

Dat Williams ook niet bang is voor het ontoegankelijke, artistieke werk bewijst hij met zijn rol in The Spoils Before Dying, opvolger van de aangename verrassing The Spoils Of Babylon. Dit keer is hij een 50’s jazzpianist die wordt beschuldigd van de moord op zijn zingende collega Fresno Foxglove. Hij wordt door de sterke arm in de kraag gevat en krijgt, bij hoge uitzondering, twee dagen om zijn onschuld te bewijzen. Als je van houdt van absurde dialogen, een karrenvracht aan cameos, Thunderbirds-achtige decors en goeie acteurs die ontzettend hun best moeten doen om hun teksten zo slecht mogelijk op te dreunen, dan is dit jouw serie. Niemand kent 'm ook, dus dat doet het lekker op feestjes.

Hap and Leonard - Leonard Pine

Als Quentin Tarantino een serie zou maken, dan kwam die waarschijnlijk akelig dicht bij het eerste seizoen van Hap and Leonard en in zo'n serie mag Michael Kenneth Williams natuurlijk niet ontbreken. Samen met zijn beste vriend Hap gaat hij op zoek naar een gezonken Cadillac met een shitload aan geld in de kofferbak. Makkelijker gezegd dan gedaan. Helemaal als er ook nog andere, ietwat gewelddadige, kapers op de kust zijn. Over zijn eigen geaardheid is niet veel bekend, en dat is verder ook helemaal niet relevant, maar het is opvallend hoe vaak Williams wordt gecast als homoseksuele man. Zo ook in Hap And Leonard. Is weer eens wat anders dan altijd maar getypecast worden als gangster, rapper of atleet. Televisie is doorgaans nogal hetero ingesteld, dus mooi om te zien dat Williams daar met zijn rollen een beetje verandering in probeert te brengen.

The Night Of - Freddy Knight

Met The Night Of is Williams bij HBO weer terug op het nest waar het allemaal begon. Hij wordt er herenigd met maker Richard Price, die in het verleden voor The Wire ook de teksten van Omar Little schreef. Als die serie helemaal jouw kopje koffie was, dan kun je The Night Of beschouwen als verplicht huiswerk, want er wordt gekookt met dezelfde heerlijk mistroostige ingrediënten. Het is een kettingbotsing van beelden die zo uit Anton Corbijn’s Hasselblad hadden kunnen rollen. Esthetisch verantwoorde rauwness. De schoonheid van roestend ijzer en verweerd beton en met de zoveelste heerlijke rol van Michael Kenneth Williams. Onthoud die naam. Michael Kenneth Williams.

• Deel