Met recente muziekhits als Bohemian Rhapsody, Rocketman en Yesterday heeft deze ‘Bruce Springsteen-film’ niets te maken. Blinded by the Light is een warme, herkenbare feelgood over de life changing impact van muziek op een worstelende tiener. En zoveel meer!

Luton, Engeland, 1987. Een roerige periode van economische hervormingen, massaontslagen en toenemend racisme. Je zal er als Britse tiener met Pakistaanse ouders maar in opgroeien. De dromerige 16-jarige quasi-nerd Javed (Viveik Kalra) wil dan ook dolgraag ontsnappen aan de saaie buitenwijk waar hij woont met z’n zussen, moeder en hardwerkende maar té traditionele vader. Javed wil schrijver worden, een leuke chick vinden, z’n eerste zoen beleven, feesten met z’n bff, een Brit zijn… Ambities die helaas niet matchen met de verwachtingen van z’n vader: een keurige baan vinden, culturele tradities in stand houden en trouwen met een vrouw die pa en ma wel even zullen fixen.

Hallo Bruce, dag familie

Regisseur Gurinder Chadha (Bend it Like Beckham) neemt in haar film ruim de tijd om zowel de tijdsgeest als Javeds toenemende frustraties gedetailleerd en gelaagd neer te zetten. En dat pakt goed uit. Wanneer klasgenoot Roops (Aaron Phagura) Javed namelijk introduceert tot de muziek van ‘The Boss’ (vol parallellen met de arbeidersklasse waar ook Javeds familie toe behoort) voelt het volkomen logisch dat de tiener in één klap compleet betoverd raakt. Hier is éíndelijk iemand die begrijpt hoe hij zich voelt. En dus maken Javeds saaie truien al snel plaats voor spijkerjacks en afgescheurde mouwen, wordt elk plekje van z’n slaapkamer bedekt met Springsteen-posters, en vindt de fanboy dankzij de inspirerende woorden van z’n muziekheld de moed om het mooiste meisje van de klas mee uit te vragen. En te zoenen zelfs, go Javed! Tegelijk groeit echter ook het gat met z’n ouders. En het is dan de vraag of Javed in staat is om ‘een brug te slaan naar zijn ambities, zonder een muur tussen hem en z’n familie te creëren’.

Toen muziek je bff was

De troostende en vormende kracht van muziek enerzijds en de worstelingen van een rebellerende tiener én immigrantenzoon anderzijds. Chadha schenkt elk van deze thema’s de juiste hoeveelheid aandacht en houdt ze indrukwekkend goed met elkaar in balans. Zonder ergens overdreven grappig of sentimenteel te worden. De sterk spelende cast draagt daar in hoge mate aan bij, met de innemende Kalra als grootste blikvanger. Zijn allereerste reactie op het horen van Springsteens muziek, die twinkeling in z’n ogen, het trillen van z’n lichaam… het doet je terugverlangen naar het moment waarop je omver werd geblazen door je eigen jeugdidool.

Het zit 'm in de details

Het zijn daarnaast de diepere lagen en rijke karakterschetsen die Blinded by the Light boven zichzelf doen uitstijgen. Javeds vader Malik (Kulvinder Ghir) is meer dan de eendimensionale ‘strenge ouder’ en zijn moeder Noor (Meera Ganatra) net iets meer dan de cliché volgzame echtgenoot of jammerende moeder. Ze willen in de eerste plaats vooral het allerbeste voor hun zoon, en juist dat zorgt voor veel van de pijnlijke en rake momenten in de film. Een mooie scène in een geheime Pakistaanse disco laat treffend zien hoe ook Javeds zusje Shazia (Nikita Mehta) en andere Brits-Pakistaanse jongeren hunkeren naar vluchtmomenten. Terwijl iedereen daar danst op opzwepende Bollywood-tracks, plaatst de geobsedeerde Javed eerst nog z’n koptelefoon op z’n hoofd om Springsteen aan te zetten. Z’n rug half toekerend naar z’n eigen cultuur. Maar dan kijkt hij om zich heen, ziet hoe iedereen uit z'n dak gaat, zet z’n walkman uit en geniet mee. Z’n eigen culturele achtergrond omarmend. Het zijn dit soort kleine momentjes die de emotionele reis van Javed, en daarmee de film als geheel, zo geloofwaardig maken. Een zoektocht naar (culturele) identiteit verloopt niet altijd logisch of lineair en is niet zwart-wit. En alle tegenstrijdige gevoelens die daarmee gepaard gaan, zowel van de ouders als Javed, zetten de makers en cast overtuigend en herkenbaar neer.

Eighties nostalgie

Hoewel Blinded by the Light daarmee een aardige dosis drama bevat, is er ook genoeg luchtigheid om de bioscoop glimlachend te verlaten. Soms wel in de vorm van een zoetsappig musicalmomentje. Je moet ervan houden… Maar toegegeven: het misstaat niet in deze warme film, die overigens ook een hoop fijne nostalgische eighties referenties bevat. Héérlijk die walkmans, cassettebandjes, geweldige vintage outfits en jarentachtig-hits. Wat de soundtrack betreft hoef je je als niet-Springsteen-fan overigens geen zorgen te maken alleen maar zijn repertoire aan te horen. Er komen ook andere golden oldies voorbij. Al had het aantal Springsteen-nummers naar mijn smaak wel minder gemogen. De film heeft ze lang niet altijd nodig.  

Blinded by deze film

Uiteindelijk leidt in films als deze natuurlijk alles tot één groot realisatiemoment. Inclusief een dramatische speech van de hoofdpersoon. En Blinded by the Light bevat er ook eentje. Maar Javeds monoloogscène bevat meer diepgang, realisme en subtiliteit dan ik in menig ander film heb gezien. Als je goed gaat op feelgoodfilms met een groot hart, veel muziek en een mooie boodschap, dan moet je Blinded by the Light zeker gaan zien. Ook als je nog nooit een liedje van Springsteen hebt geluisterd. Is niet nodig. Of erg;-)
Leuk misschien nog om te weten, is dat de film gebaseerd is op een waargebeurd verhaal en The Boss him self meteen zijn blessing gaf.

• Blinded by the Light (2019)
• Drama
• Duur: 1u, 58min
• Regie: Gurinder Chadha
  
• Cast: Viveik Kalr, Kulvinder Ghir, Maara Ganatra, Bob Brydon

• Deel